- Preface
- Version 1
- Version 2
- Version 3
- Parallel Versions
- Parallel with KJV
- Greek
ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’
1 - 3
Παυλος κλητος αποστολος ΧΡΥ ΙΗΥ δια θεληματος ΘΥ και Σωσθενης ο αδελφος τη εκκλησια του ΘΥ, ηγιασμενοις εν ΧΡΩ ΙΗΥ, τη ουση εν Κορινθω, κλητοις αγιοις, συν πασιν τοις επικαλουμενοις το ονομα του ΚΥ ημων ΙΗΥ ΧΡΥ εν παντι τοπω, αυτων και ημων· χαρις υμιν και ειρηνη απο ΘΥ ΠΡΣ ημων και ΚΥ ΙΗΥ ΧΡΥ.
4 - 9
Ευχαριστω τω ΘΩ μου παντοτε περι υμων επι τη χαριτι του ΘΥ τη δοθειση υμιν εν ΧΡΩ ΙΗΥ, οτι εν παντι επλουτισθητε εν αυτω, εν παντι λογω και παση γνωσει, καθως το μαρτυριον του ΧΡΥ εβεβαιωθη εν υμιν, ωστε υμας μη υστερεισθαι εν μηδενι χαρισματι απεκδεχομενους την αποκαλυψιν του ΚΥ ημων ΙΗΥ ΧΡΥ· ος και βεβαιωσει υμας τελειους ανεγκλητους εν τη ημερα του ΚΥ ημων ΙΗΥ. πιστος ο ΘΣ, δι’ ου εκληθητε εις κοινωνιαν του ΥΙΥ αυτου ΙΗΥ ΧΡΥ του ΚΥ ημων.
10 - 18
Παρακαλω δε υμας, αδελφοι, δια του ονοματος του ΚΥ ημων ΙΗΥ ΧΡΥ, ινα το αυτο λεγητε παντες και μη η εν υμιν σχισμα, ητε δε κατηρτισμενοι εν τω αυτω νοι και εν τη αυτη γνωμη. εδηλωθη γαρ μοι περι υμων, αδελφοι, υπο των Χλοης οτι εριδες εν υμιν εισιν. λεγω δε τουτο οτι εκαστος υμων λεγει· εγω μεν ειμι Παυλου, εγω δε Απολλω, εγω δε Κηφα, εγω δε ΧΡΥ. μη μεμερισται ο ΧΡΣ. η Παυλος ΕΣΤΡΘΗ περι υμων, η εις το ονομα Παυλου εβαπτισθητε; ευχαριστω οτι ουδενα υμων εβαπτισα ει μη Κρισπον και Γαιον, ινα μη τις ειπη οτι εις το εμον ονομα εβαπτισθητε. εβαπτισα δε και τον Στεφανα οικον, λοιπον ουκ οιδα ει τινα αλλον εβαπτισα. ου γαρ απεστειλεν με ΧΡΣ βαπτιζειν αλλα ευαγγελιζεσθαι, ουκ εν σοφια λογου, ινα μη κενωθη ο ΣΤΡΟΣ του ΧΡΥ. Ο λογος γαρ του ΣΤΡΟΥ τοις απολλυμενοις μωρια εστιν, τοις δε σωζομενοις ημιν δυναμις ΘΥ εστιν. γεγραπται γαρ·
19
απολω την σοφιαν των σοφων
και την συνεσιν των συνετων αθετησω.
20 - 31
που σοφος; που γραμματευς; που συζητητης του αιωνος τουτου; ουχι εμωρανεν ο ΘΣ την σοφιαν του κοσμου; επειδη γαρ εν τη σοφια του κοσμου ουκ εγνω ο κοσμος δια της σοφιας τον ΘΝ, ευδοκησεν ο ΘΣ δια της μωριας του κηρυγματος σωσαι τους πιστευοντας· επειδη Ιουδαιοι σημεια αιτουσιν οι δε Ελληνες σοφιαν ζητουσιν, ημεις δε κηρυσσομεν ΧΡΝ ΕΣΤΡΟΝ, Ιουδαιοις μεν σκανδαλον, εθνεσιν δε μωριαν, αυτοις δε τοις κλητοις, Ιουδαιοις τε και Ελλησιν, ΧΡΣ ΘΥ δυναμις και ΘΥ σοφια· οτι το μωρον του ΘΥ σοφωτερον [[των ανθρωπων εστιν και το ασθενες του ΘΥ ισχυροτερον]] των ανθρωπων. Βλεπετε γαρ την κλησιν υμων, αδελφοι, οτι ου πολλοι σοφοι κατα σαρκα, ου πολλοι δυνατοι, ου πολλοι ευγενεις· αλλα τα μωρα του κοσμου εξελεξατο ο ΘΣ, ινα καταισχυνη τους σοφους, και τα ασθενη του κοσμου εξελεξατο ο ΘΣ, ινα καταισχυνη τα ισχυρα, και τα αγενη του κοσμου και τα εξουθενημενα εξελεξατο ο ΘΣ, τα μη οντα, ινα καταργηση τα οντα, οπως μη καυχησηται πασα σαρξ ενωπιον του ΘΥ. εξ αυτου δε υμεις εστε εν ΧΩ ΙΗΥ, ος εγενηθη σοφια ημιν απο ΘΥ, δικαιοσυνη τε και αγιασμος και απολυτρωσις, ινα _______________
1 - 5
καθως γεγραπται· ο καυχωμενος εν ΚΩ καυχασθω. • Καγω ελθων προς υμας, αδελφοι, ηλθον ου καθ’ υπεροχην λογω η σοφιας καταγγελλων υμιν το μυστηριον του ΘΥ. ου γαρ εκρινα τι ειδεναι εν υμιν ει μη ΙΗΝ ΧΡΝ και τουτον ΕΣΤΡΟΝ. καγω εν ασθενεια και εν φοβω και εν τρομω, εν πολλω εγενομην προς υμας, και ο λογος μου και το κηρυγμα μου ουκ εν πειθοις σοφιας αλλα εν αποδειξει ΠΝΣ και δυναμεως, ινα η πιστις υμων μη η εν σοφια ανθρωπων αλλ’ εν δυναμει ΘΥ.
6 - 8
Σοφιαν δε λαλουμεν εν τοις τελειοις, σοφιαν δε ου του αιωνος τουτου ουδε των αρχοντων του αιωνος τουτου των καταργουμενων· αλλα λαλουμεν ΘΥ σοφιαν εν μυστηριω την αποκεκρυμμενην, ην προωρισεν ο ΘΣ προ των αιωνων εις δοξαν ημων, ην ουδεις των αρχοντων του αιωνος τουτου εγνω· ει γαρ εγνωσαν, ουκ αν τον κυριον της δοξης αυτων ΕΣΤΡΑΝ. αλλα καθως γεγραπται·
9
α οφθαλμος ουχ ειδεν και ους ουκ ηκουσεν
και επι καρδιαν ΑΝΟΥ ουκ ανεβη,
α ητοιμασεν ο ΘΣ τοις αγαπωσιν αυτον.
10 - 16
ημιν γαρ απεκαλυψεν ο ΘΣ δια του πνευματος· το γαρ πνευμα παντα εραυνα, και τα βαθη του ΘΥ. τις γαρ οιδεν ΑΝΟΝ τα του ΑΝΟΥ ει μη το πνευμα του ανθρωπου το εν αυτω; ουτως και τα του ΘΥ ουδεις εγνωκεν ει μη το ΠΝΑ του ΘΥ. ημεις δε ου το ΠΝΑ του κοσμου ελαβομεν αλλα το ΠΝΑ το εκ του ΘΥ, ινα ειδωμεν τα υπο του ΘΥ χαρισθεντα ημιν· α και λαλουμεν ουκ εν διδακτοις ανθρωπινης σοφιας λογοις αλλ’ εν διδακτοις ΠΝΣ, πνευματικοις πνευματικα συγκρινοντες. ψυχικος δε ΑΝΟΣ ου δεχεται τα του ΠΝΣ του ΘΥ· μωρια γαρ αυτω εστιν και ου δυναται γνωναι, οτι ΠΝΣ ανακρινεται. ο δε ΠΝΣ ανακρινει τα παντα, αυτος δε υπ’ ουδενος ανακρινεται. τις γαρ εγνω νουν ΚΥ, ος συμβιβασει αυτον; ημεις δε νουν ___________________
1 - 4
ΧΡΥ εχομεν. • Καγω, αδελφοι, ουκ ηδυνηθην λαλησαι υμιν ως ΠΝΣ αλλ’ ως σαρκινοις, ως νηπιοις εν ΧΡΩ. γαλα υμας εποτισα, ου βρωμα· ουπω γαρ εδυνασθε. αλλ’ ουδε νυν δυνασθε, ετι γαρ σαρκικοι εστε. οπου γαρ εν υμιν ζηλος και ερις και διχοστασιαι, ουχι σαρκικοι εστε και κατα ΑΝΟΝ περιπατειτε; οταν γαρ λεγη τις· εγω μεν ειμι Παυλου, ετερος δε· εγω Απολλω, ουκ ανθρωποι εστε;
5 - 17
Τις ουν εστιν Απολλως; τις δε εστιν Παυλος; διακονοι δι’ ων επιστευσατε, και εκαστω ως ο ΚΣ εδωκεν. εγω εφυτευσα, Απολλως εποτισεν, αλλα ο ΘΣ ηυξανεν· ωστε ουτε ο φυτευων εστιν τι ουτε ο ποτιζων αλλ’ ο αυξανων ΘΣ. ο φυτευων δε και ο ποτιζων εν εισιν, εκαστος δε τον ιδιον μισθον λημψεται κατα τον ιδιον κοπον· ΘΥ γαρ εσμεν συνεργοι, ΘΥ γεωργιον, ΘΥ οικοδομη εστε. Κατα την χαριν την δοθεισαν μοι ως σοφος αρχιτεκτων θεμελιον εθηκα, αλλος εποικοδομει. εκαστος δε βλεπετω πως εποικοδομει. θεμελιον γαρ αλλον ουδεις δυναται θειναι παρα τον κειμενον, ος εστιν ΙΗΣ ΧΡΣ. ει δε τις εποικοδομει επι τον θεμελιον χρυσον και αργυρον, λιθους τιμιους, ξυλα, χορτον, καλαμην, εκαστου το εργον φανερον γενησεται, η γαρ ημερα δηλωσει, οτι εν πυρι αποκαλυπτεται· και εκαστου το εργον οποιον εστιν το πυρ δοκιμασει. ει τινος το εργον μενει ο εποικοδομησεν, μισθον λημψεται· ει τινος το εργον κατακαησεται, ζημιωθησεται, αυτος δε σωθησεται, ουτως δε ως δια πυρος. Ουκ οιδατε οτι ναος ΘΥ εστε και το ΠΝΑ του ΘΥ οικει εν υμιν; ει τις τον ναον του ΘΥ φθειρει, φθερει τουτον ο ΘΣ· ο γαρ ναος του ΘΥ αγιος εστιν, οιτινες εστε υμεις.
18 - 23
Μηδεις εαυτον εξαπατατω· ει τις δοκει σοφος ειναι εν υμιν εν τω αιωνι τουτω, μωρος γενεσθω, ινα γενηται σοφος. η γαρ σοφια του κοσμου τουτου μωρια παρα τω ΘΩ εστιν. γεγραπται γαρ· ο δρασσομενος τους σοφους εν τη πανουργια αυτων· και παλιν· ΚΣ γινωσκει τους διαλογισμους των σοφων οτι εισιν ματαιοι. ωστε μηδεις καυχασθω εν ΑΝΟΙΣ· παντα γαρ υμων εστιν, ειτε Παυλος ειτε Απολλως ειτε Κηφας, ειτε κοσμος ειτε ζωη ειτε θανατος, ______________
1 - 5
ειτε ενεστωτα ειτε μελλοντα· παντα υμων, υμεις δε ΧΡΥ, ΧΡΣ δε ΘΥ. • Ουτω ημας λογιζεσθω ΑΝΟΣ ως υπηρετας ΧΡΥ και οικονομους μυστηριων ΘΥ. ωδε λοιπον ζητειτε εν τοις οικονομοις, ινα πιστος τις ευρεθη. εμοι δε ελαχιστον εστιν, ινα υφ’ υμων ανακριθω η υπο ανθρωπινης ημερας· αλλ’ ουδε εμαυτον ανακρινω. ουδεν γαρ εμαυτω συνοιδα, αλλ’ ουκ εν τουτω δεδικαιωμαι, ο δε ανακρινων με ΚΣ εστιν. ωστε μη προ καιρου τι κρινετε εως αν ελθη ο ΚΣ, ος και φωτισει τα κρυπτα του σκοτους και φανερωσει τας βουλας των καρδιων· και τοτε ο επαινος γενησεται εκαστω απο του ΘΥ.
6 - 21
Ταυτα δε, αδελφοι, μετεσχηματισα εις εμαυτον και Απολλω δι’ υμας, ινα εν ημιν μαθητε το μη υπερ α γεγραπται, ινα μη εις υπερ του ενος φυσιουσθε κατα του ετερου. τις γαρ σε διακρινει; τι δε εχεις ο ουκ ελαβες; ει δε και ελαβες, τι καυχασαι ως μη λαβων; ηδη κεκορεσμενοι εστε, ηδη επλουτησατε, χωρις ημων εβασιλευσατε· και οφελον γε εβασιλευσατε, ινα και ημεις υμιν συμβασιλευσωμεν. δοκω γαρ, ο ΘΣ ημας τους αποστολους εσχατους απεδειξεν ως επιθανατιους, οτι θεατρον εγενηθημεν τω κοσμω και αγγελοις και ΑΝΟΙΣ. ημεις μωροι δια ΧΝ, υμεις δε φρονιμοι εν ΧΡΩ· ημεις ασθενεις, υμεις δε ισχυροι· υμεις ενδοξοι, ημεις δε ατιμοι. αχρι της αρτι ωρας και πεινωμεν και διψωμεν και γυμνητευομεν και κολαφιζομεθα και αστατουμεν και κοπιωμεν εργαζομενοι ταις ιδιαις χερσιν· λοιδορουμενοι ευλογουμεν, διωκομενοι ανεχομεθα, δυσφημουμενοι παρακαλουμεν· ως περικαθαρματα του κοσμου εγενηθημεν, παντων περιψημα εως αρτι. Ουκ εντρεπων υμας γραφω ταυτα αλλ’ ως τεκνα μου αγαπητα νουθετω. εαν μυριους παιδαγωγους εχητε εν ΧΡΩ αλλ’ ου πολλους πατερας· εν γαρ ΧΡΩ ΙΗΥ δια του ευαγγελιου εγω υμας εγεννησα. Παρακαλω ουν υμας, μιμηται μου γινεσθε. Δια τουτο επεμψα υμιν Τιμοθεον, ος εστιν μου τεκνον αγαπητον και πιστον εν ΚΩ, ος υμας αναμνησει τας οδους μου τας εν ΧΡΩ ΙΗΥ, καθως πανταχου εν παση εκκλησια διδασκω. Ως μη ερχομενου δε μου προς υμας εφυσιωθησαν τινες· ελευσομαι δε ταχεως προς υμας εαν ο ΚΣ θεληση, και γνωσομαι ου τον λογον των πεφυσιωμενων αλλα την δυναμιν· ου γαρ εν λογω η βασιλεια του ΘΥ αλλ’ εν δυναμει. τι θελετε; εν ραβδω ελθω προς υμας η εν αγαπη ΠΝΣ τε πραυτητος;
1 - 13
Ολως ακουω εν υμιν πορνεια, και τοιαυτη πορνεια ητις ουδε εν τοις εθνεσιν, ωστε την γυναικα τινα του πατρος εχειν. και υμεις πεφυσιωμενοι εστε και ουχι μαλλον επενθησατε, ινα αρθη εκ μεσου υμων ο το εργον τουτο ποιησας; εγω μεν γαρ, απων τω σωματι παρων δε τω ΠΝΙ, ηδη κεκρικα ως παρων τον ουτως τουτο κατεργασαμενον· εν τω ονοματι του ΚΥ ημων ΙΗΥ ΧΡΥ συναχθεντων υμων και του εμου ΠΝΣ συν τη δυναμει του ΚΥ ΙΗΥ, παραδουναι τον τοιουτον τω σατανα εις ολεθρον της σαρκος, ινα το ΠΝΑ σωθη εν τη ημερα του ΚΥ. Ου καλον το καυχημα υμων. ουκ οιδατε οτι μικρα ζυμη ολον το φυραμα ζυμοι; εκκαθαρατε την παλαιαν ζυμην, ινα ητε νεον φυραμα, καθως εστε αζυμοι· και γαρ το πασχα ημων ετυθη ΧΡΣ. ωστε εορταζωμεν μη εν ζυμη παλαια μηδε εν ζυμη κακιας και πονηριας αλλ’ εν αζυμοις ειλικρινειας και αληθειας. Εγραψα υμιν εν τη επιστολη μη συναναμιγνυσθαι πορνοις, ου παντως τοις πορνοις του κοσμου τουτου η τοις πλεονεκταις η αρπαξιν η ειδωλολατραις, επει ωφειλετε αρα εκ του κοσμου εξελθειν. νυν δε εγραψα υμιν μη συναναμιγνυσθαι εαν τις αδελφος ονομαζομενος η πορνος η πλεονεκτης η ειδωλολατρης η λοιδορος η μεθυσος η αρπαξ, τω τοιουτω μηδε συνεσθιειν. τι γαρ μοι τους εξω κρινειν; τους εσωθεν υμεις κρινετε; τους δε εξωθεν ο ΘΣ κρινει. εξαρατε τον πονηρον εξ υμων αυτων.
1 - 11
Τολμα τις υμων πραγμα εχων προς τον ετερον κρινεσθαι επι των αδικων και ουχι επι των αγιων; η ουκ οιδατε οτι οι αγιοι τον κοσμον κρινουσιν; και εν υμιν κρινεται ο κοσμος, αναξιοι εστε κριτηριων ελαχιστων; ουκ οιδατε οτι αγγελους κρινουμεν, μητι γε βιωτικα; βιωτικα μεν ουν κριτηρια εαν εχητε, τους εξουθενημενους εν τη εκκλησια, τουτους καθιζετε; προς εντροπην υμιν λεγω. ουτως ουκ ενι εν υμιν ουδεις σοφος, ος δυνησεται διακριναι ανα μεσον του αδελφου αυτου; αλλα αδελφος μετα αδελφου κρινεται και τουτο επι απιστων; Ηδη μεν ολως ηττημα υμιν εστιν οτι κριματα εχετε μεθ’ εαυτων. δια τι ουχι μαλλον αδικεισθε; δια τι ουχι μαλλον αποστερεισθε; αλλα υμεις αδικειτε και αποστερειτε, και τουτο αδελφους. Η ουκ οιδατε οτι αδικοι ΘΥ βασιλειαν ου κληρονομησουσιν; μη πλανασθε· ουτε πορνοι ουτε ειδωλολατραι ουτε μοιχοι ουτε μαλακοι ουτε αρσενοκοιται ουδε κλεπται ουδε πλεονεκται, ουδε μεθυσοι, ου λοιδοροι, ουχ αρπαγες βασιλειαν ΘΥ κληρονομησουσιν. και ταυτα τινες ητε· αλλα απελουσασθε, αλλα ηγιασθητε, αλλα εδικαιωθητε εν τω ονοματι του ΚΥ ΙΗΥ ΧΡΥ και εν τω ΠΝΙ του ΘΥ ημων.
12 - 20
Παντα μοι εξεστιν [[αλλ’ ου παντα συμφερει· παντα μοι εξεστιν]] αλλ’ ουκ εγω εξουσιασθησομαι υπο τινος. τα βρωματα τη κοιλια και η κοιλια τοις βρωμασιν, ο δε ΘΣ και ταυτην και ταυτα καταργησει. το δε σωμα ου τη πορνεια αλλα τω ΚΩ, και ο ΚΣ τω σωματι· ο δε ΘΣ και τον ΚΝ ηγειρεν και ημας εξηγειρεν δια της δυναμεως αυτου. ουκ οιδατε οτι τα σωματα υμων μελη ΧΡΥ εστιν; αρας ουν τα μελη του ΧΡΥ ποιησω πορνης μελη; μη γενοιτο. ουκ οιδατε οτι ο κολλωμενος τη πορνη εν σωμα εστιν; εσονται γαρ, φησιν, οι δυο εις σαρκα μιαν. ο δε κολλωμενος τω ΚΩ εν πνευμα εστιν. Φευγετε την πορνειαν. παν αμαρτημα ο εαν ποιηση ανθρωπος εκτος του σωματος εστιν· ο δε πορνευων εις το ιδιον σωμα αμαρτανει. η ουκ οιδατε οτι το σωμα υμων ναος του εν υμιν αγιου ΠΝΣ εστιν ου εχετε απο ΘΥ, και ουκ εστε εαυτων; ηγορασθητε γαρ τιμης· δοξασατε δη τον ΘΝ εν τω σωματι υμων.
1 - 16
Περι δε ων εγραψατε, καλον ανθρωπω γυναικος μη απτεσθαι· δια δε τας πορνειας εκαστος την εαυτου γυναικα εχετω και εκαστη τον ιδιον ανδρα εχετω. τη γυναικι ο ανηρ την οφειλην αποδιδοτω, ομοιως δε και η γυνη τω ανδρι. η γυνη του ιδιου σωματος ουκ εξουσιαζει αλλα ο ανηρ, ομοιως δε και ο ανηρ του ιδιου σωματος ουκ εξουσιαζει αλλα η γυνη. μη αποστερειτε αλληλους, ει μητι εκ συμφωνου προς καιρον, ινα σχολασητε τη προσευχη και παλιν επι το αυτο συνερχεσθε, ινα μη πειραζη υμας ο σατανας δια την ακρασιαν υμων. τουτο δε λεγω κατα συγγνωμην ου κατ’ επιταγην. θελω δε παντας ανθρωπους ειναι ως και εμαυτον· αλλα εκαστος ιδιον χαρισμα εχει εκ ΘΥ, ος μεν ουτως, ος δε ουτως. Λεγω δε τοις αγαμοις και ταις χηραις, καλον αυτοις εαν μεινωσιν ως και εγω· ει δε ουκ εγκρατευονται, γαμησατωσαν, κρειττον γαρ εστιν γαμησαι η πυρουσθαι. Τοις δε γεγαμηκοσιν παραγγελλω, ουκ εγω αλλα ο ΚΣ, γυναικα απο ανδρος μη χωριζεσθω, - εαν δε και χωρισθη, μενετω αγαμος η τω ανδρι καταλλαγητω, - και ανδρα γυναικα μη αφιεναι. Τοις δε λοιποις λεγω εγω ουκ ο ΚΣ· ει τις αδελφος γυναικα εχει απιστον και αυτη συνευδοκια οικειν μετ’ αυτου, μη αφιετω αυτην· και γυνη ει τις εχει ανδρα απιστον και ουτος ευδοκει οικειν μετ’ αυτης, μη αφιετω τον ανδρα. ηγιασται γαρ ο ανηρ ο απιστος εν τη γυναικι και ηγιασται η γυνη η απιστος εν τω αδελφω· επει αρα τα τεκνα υμων ακαθαρτα εστιν, νυν δε αγια εστιν. ει δε ο απιστος χωριζεται, χωριζεσθω· ου δεδουλωται ο αδελφος η η αδελφη εν τοις τοιουτοις· εν δε ειρηνη κεκληκεν ημας ο ΘΣ. τι γαρ οιδας, γυναι, ει τον ανδρα σωσεις; η τι οιδας, ανερ, ει την γυναικα σωσεις;
17 - 24
Ει μη εκαστω ως εμερικεν ο ΚΣ, εκαστον ως κεκληκεν ο ΘΣ, ουτως περιπατειτω. και ουτως εν ταις εκκλησιαις πασαις διατασσομαι. περιτετμημενος τις εκληθη, μη επισπασθω· εν ακροβυστια κεκληται τις, μη περιτεμνεσθω. η περιτομη ουδεν εστιν και η ακροβυστια ουδεν εστιν, αλλα τηρησις εντολων ΘΥ. εκαστος εν τη κλησει η εκληθη, εν ταυτη μενετω. δουλος εκληθης, μη σοι μελετω· αλλ’ ει και δυνασαι ελευθερος γενεσθαι, μαλλον χρησαι. ο γαρ εν ΚΩ κληθεις δουλος απελευθερος ΚΥ εστιν, ομοιως ελευθερος κληθεις δουλος εστιν ΧΡΥ. τιμης ηγορασθητε· μη γινεσθε δουλοι ανθρωπων. εκαστος εν ω εκληθη, αδελφοι, εν τουτω μενετω παρα ΘΩ.
25 - 35
Περι δε των παρθενων επιταγην ΚΥ ουκ εχω, γνωμην δε διδωμι ως ηλεημενος υπο ΚΥ πιστος ειναι. Νομιζω ουν τουτο καλον υπαρχειν δια την ενεστωσαν αναγκην, οτι καλον ανθρωπω το ουτως ειναι. δεδεσαι γυναικι, μη ζητει λυσιν· λελυσαι απο γυναικος, μη ζητει γυναικα. εαν δε και γαμησης, ουχ ημαρτες, και εαν γημη η παρθενος, ουχ ημαρτεν· θλιψιν δε τη σαρκι εξουσιν οι τοιουτοι, εγω δε υμων φειδομαι. Τουτο δε φημι, αδελφοι, ο καιρος συνεσταλμενος εστιν· το λοιπον, ινα και οι εχοντες γυναικας ως μη εχοντες ωσιν και οι κλαιοντες ως μη κλαιοντες και οι χαιροντες ως μη χαιροντες και οι αγοραζοντες ως μη κατεχοντες, και οι χρωμενοι τον κοσμον ως μη καταχρωμενοι· παραγει γαρ το σχημα του κοσμου τουτου. Θελω δε υμας αμεριμνους ειναι. ο αγαμος μεριμνα τα του ΚΥ, πως αρεση τω ΚΩ· ο δε γαμησας μεριμνα τα του κοσμου, πως αρεση τη γυναικι, και μεμερισται. και η γυνη η αγαμος και η παρθενος μεριμνα τα του ΚΥ, ινα η αγια τω σωματι και τω ΠΝΙ· η δε γαμησασα μεριμνα τα του κοσμου, πως αρεση τω ανδρι. τουτο δε προς το υμων αυτων συμφορον λεγω, ουχ ινα βροχον υμιν επιβαλω αλλα προς το ευσχημον και ευπαρεδρον τω ΚΩ απερισπαστως.
36 - 40
Ει δε τις ασχημονειν επι την παρθενον αυτου νομιζει, εαν η υπερακμος και ουτως οφειλει γινεσθαι, ο θελει ποιειτω, ουχ αμαρτανει, γαμειτωσαν. ος δε εστηκεν εν τη καρδια αυτου εδραιος μη εχων αναγκην, εξουσιαν δε εχει περι του ιδιου θεληματος και τουτο κεκρικεν εν τη ιδια καρδια, τηρειν την εαυτου παρθενον, καλως ποιησει. ωστε και ο γαμιζων την εαυτου παρθενον καλως ποιησει και ο μη γαμιζων κρεισσον ποιησει. Γυνη δεδεται εφ’ οσον χρονον ζη ο ανηρ αυτης· εαν δε κοιμηθη ο ανηρ, ελευθερα εστιν ω θελει γαμηθηναι, μονον εν ΚΩ. μακαριωτερα δε εστιν εαν ουτως μεινη, κατα την εμην γνωμην· δοκω δε καγω ΠΝΑ ΘΥ εχειν.
1 - 13
Περι δε των ειδωλοθυτων, οιδαμεν οτι παντες γνωσιν εχομεν. η γνωσις φυσιοι, η δε αγαπη οικοδομει· ει τις δοκει εγνωκεναι, ουπω εγνω καθως δει γνωναι· ει δε τις αγαπα, ουτος εγνωσται. Περι της βρωσεως ουν των ειδωλοθυτων, οιδαμεν οτι ουδεν ειδωλον εν κοσμω και οτι ουδεις ΘΣ ει μη εις. και γαρ ειπερ εισιν λεγομενοι θεοι ειτε εν ουρανω ειτε επι γης, ωσπερ εισιν θεοι πολλοι και κυριοι πολλοι, ημιν εις ΘΣ και ο ΠΡ εξ ου τα παντα και ημεις εις αυτον, και εις ΚΣ ΙΗΣ ΧΡΣ δι’ ου τα παντα και ημεις δι’ αυτου. Αλλ’ ουκ εν πασιν η γνωσις· τινες δε τη συνηθεια εως αρτι του ειδωλου ως ειδωλοθυτον εσθιουσιν, και η συνειδησις αυτων ασθενουσαν μολυνεται. βρωμα δε ημας ου παραστησει τω ΘΩ· ουτε εαν μη φαγωμεν υστερουμεθα, ουτε εαν φαγωμεν περισσευομεν. βλεπετε μη πως η εξουσια αυτη προσκομμα γενηται τοις ασθενεσιν. εαν γαρ τις ιδη τον εχοντα γνωσιν εν ειδωλειω κατακειμενον, ουχι η συνειδησις αυτου ασθενους οντος οικοδομηθησεται εις το τα ειδωλοθυτα εσθιειν; απολλυται γαρ ο ασθενων εν τη ση γνωσει, ο αδελφος δι’ ον ΧΡΣ απεθανεν. ουτως δε αμαρτανοντες εις τους αδελφους και τυπτοντες αυτων την συνειδησιν εις ΧΡΝ αμαρτανετε. διοπερ ει βρωμα σκανδαλιζει τον αδελφον μου, ου μη φαγω κρεας εις τον αιωνα, ινα μη τον αδελφον μου σκανδαλισω.
1 - 27
Ουκ ειμι ελευθερος; ουκ ειμι αποστολος; ουχι ΙΗΝ τον ΚΝ ημων εωρακα; ου το εργον μου υμεις εστε εν ΚΩ; ει αλλοις ουκ ειμι αποστολος, αλλα γε υμιν ειμι· η γαρ σφραγις μου της εμης αποστολης υμεις εστε εν ΚΩ. Η εμη απολογια τοις εμε ανακρινουσιν εστιν αυτη. μη ουκ εχομεν εξουσιαν φαγειν και πειν; μη ουκ εχομεν εξουσιαν αδελφην γυναικα περιαγειν ως και οι λοιποι αποστολοι και οι αδελφοι του ΚΥ και Κηφας; η μονος εγω και Βαρναβας ουκ εχομεν εξουσιαν μη εργαζεσθαι; Τις στρατευεται ιδιοις οψωνιοις ποτε; τις φυτευει αμπελωνα και εκ του καρπου αυτου ουκ εσθιει; η τις ποιμαινει ποιμνην και εκ του γαλακτος της ποιμνης ουκ εσθιει; Μη κατα ανθρωπον λεγω η και ο νομος ταυτα ου λεγει; εν γαρ τω νομω γεγραπται· ου φιμωσεις βουν αλοωντα. μη των βοων μελει τω ΘΩ η δι’ ημας παντως λεγει; δι’ ημας γαρ εγραφη οτι οφειλει επ’ ελπιδι ο αροτριων αροτριαν και ο αλοων επ’ ελπιδι του μετεχειν. ει ημεις υμιν τα πνευματικα εσπειραμεν, μεγα ει ημεις υμων τα σαρκικα θερισομεν; Ει αλλοι της υμων εξουσιας μετεχουσιν, ου μαλλον ημεις; αλλ’ ουκ εχρησαμεθα τη εξουσια ταυτη, αλλα παντα στεγομεν, ινα μη τινα εγκοπην δωμεν τω ευαγγελιω του ΧΡΥ. Ουκ οιδατε οτι οι τα ιερα εργαζομενοι εκ του ιερου εσθιουσιν, οι τω θυσιαστηριω παρεδρευοντες τω θυσιαστηριω συμμεριζονται; ουτως και ο ΚΣ διεταξεν τοις το ευαγγελιον καταγγελλουσιν εκ του ευαγγελιου ζην. Εγω δε ου κεχρημαι ουδενι τουτων. Ουκ εγραψα δε ταυτα, ινα ουτως γενηται εν εμοι· καλον γαρ μοι αποθανειν η μαλλον η το καυχημα μου ουδεις κενωσει. εαν ευαγγελιζωμαι, ουκ εστιν μοι καυχημα· αναγκη γαρ μοι επικειται· ουαι γαρ μοι εστιν εαν μη ευαγγελιζωμαι. ει γαρ εκων τουτο πρασσω, μισθον εχω· ει δε ακων, οικονομιαν πεπιστευμαι· τις ουν μου εστιν ο μισθος; ινα ευαγγελιζομενος αδαπανον θησω το ευαγγελιον εις το μη καταχρησασθαι τη εξουσια μου εν τω ευαγγελιω. Ελευθερος γαρ ων εκ παντων πασιν εμαυτον εδουλωσα, ινα τους πλειονας κερδησω· και εγενομην τοις Ιουδαιοις ως Ιουδαιος, ινα Ιουδαιους κερδησω· τοις υπο νομον ως υπο νομον, μη ων αυτος υπο νομον, ινα τους υπο νομον κερδησω· τοις ανομοις ως ανομος, μη ων ανομος ΘΥ αλλ’ εννομος ΧΡΥ, ινα κερδησω τους ανομους· εγενομην τοις ασθενεσιν ασθενης, ινα τους ασθενεις κερδησω· τοις πασιν γεγονα παντα, ινα παντως τινας σωσω. παντα δε ποιω δια το ευαγγελιον, ινα συγκοινωνος αυτου γενωμαι. Ουκ οιδατε οτι οι εν σταδιω τρεχοντες παντες μεν τρεχουσιν, εις δε λαμβανει το βραβειον; ουτως τρεχετε ινα καταλαβητε. πας δε ο αγωνιζομενος παντα ενκρατευσηται, εκεινοι μεν ουν ινα φθαρτον στεφανον λαβωσιν, ημεις δε αφθαρτον. εγω τοινυν ουτως τρεχω ως ουκ αδηλως, ουτως πυκτευω ως ουκ αερα δερων· αλλα υποπιαζω μου το σωμα και δουλαγωγω, μη πως αλλοις κηρυξας αυτος αδοκιμος γενωμαι.
1 - 22
Ου θελω γαρ υμας αγνοειν, αδελφοι, οτι οι πατερες ημων παντες υπο την νεφελην ησαν και παντες δια της θαλασσης διηλθον και παντες εις τον Μωυσην εβαπτισαντο εν τη νεφελη και εν τη θαλασση και παντες το πνευματικον βρωμα εφαγον και παντες το πνευματικον επιον πομα· επινον γαρ εκ πνευματικης ακολουθουσης πετρας, η πετρα δε ην ο ΧΡΣ. Αλλ’ ουκ εν τοις πλειοσιν αυτων ευδοκησεν ο ΘΣ, κατεστρωθησαν γαρ εν τη ερημω. Ταυτα δε τυποι ημων εγενηθησαν, εις το μη ειναι ημας επιθυμητας κακων, καθως και εκεινοις επεθυμησαν. μηδε ειδωλολατραι γινεσθε καθως τινες αυτων, ωσπερ γεγραπται· εκαθισεν ο λαος φαγειν και πειν και ανεστησαν παιζειν. μηδε πορνευωμεν, καθως τινες αυτων επορνευσαν και επεσον μια ημερα εικοσι τρεις χιλιαδες. μηδε εκπειραζωμεν τον ΧΡΝ, καθως τινες αυτων εξεπειρασεν και υπο των οφεων απωλλυντο. μηδε γογγυζετε, καθαπερ τινες αυτων εγογγυσαν και απωλοντο υπο του ολοθρευτου. ταυτα δε τυπικως συνεβαινεν εκεινοις, εγραφη δε προς νουθεσιαν ημων, εις ους τα τελη των αιωνων κατηντηκεν. Ωστε ο δοκων εσταναι βλεπετω μη πεση. πειρασμος υμας ουκ ειληφεν ει μη ανθρωπινος· πιστος δε ο ΘΣ, ος ουκ εασει υμας πειρασθηναι υπερ ο δυνασθε αλλα ποιησει συν τω πειρασμω και την εκβασιν του δυνασθαι υπενεγκειν. Διοπερ, αγαπητοι μου, φευγετε απο της ειδωλολατριας. ως φρονιμοις λεγω· κρινατε υμεις ο φημι. Το ποτηριον της ευλογιας ο ευλογουμεν, ουχι κοινωνια εστιν του αιματος του ΧΡΥ; τον αρτον ον κλωμεν, ουχι κοινωνια του σωματος του ΧΡΥ εστιν; οτι εις αρτος, εν σωμα οι πολλοι εσμεν, οι γαρ παντες εκ του ενος αρτου μετεχομεν. βλεπετε τον Ισραηλ κατα σαρκα· ουχ οι εσθιοντες τας θυσιας κοινωνοι του θυσιαστηριου εισιν; Τι ουν φημι; οτι ειδωλοθυτον τι εστιν; αλλ’ οτι α θυουσιν τα εθνη, δαιμονιοις και ου ΘΩ θυουσιν· ου θελω δε υμας κοινωνους των δαιμονιων γινεσθαι. ου δυνασθε το ποτηριον του ΚΥ πινειν και το ποτηριον δαιμονιων, ου δυνασθε τραπεζης ΚΥ μετεχειν και τραπεζης δαιμονιων. η παραζηλουμεν τον ΚΝ; μη ισχυροτεροι αυτου εσμεν;
23 - 33
Παντα εξεστιν αλλ’ ου παντα συμφερει· παντα εξεστιν αλλ’ ου παντα οικοδομει. μηδεις το εαυτου ζητειτω αλλα το του ετερου. Παν το εν μακελλω πωλουμενον εσθιετε μηδεν ανακρινοντες δια την συνειδησιν· του ΚΥ γαρ η γη και το πληρωμα αυτης. ει τις καλει υμας των απιστων και θελετε πορευεσθαι, παν το παρατιθεμενον υμιν φαγεσθε μηδεν ανακρινοντες δια την συνειδησιν. εαν δε τις υμιν ειπη· τουτο ιεροθυτον εστιν, μη εσθιετε δι’ εκεινον τον μηνυσαντα και την συνειδησιν· συνειδησιν δε λεγω ουχι την εαυτου αλλα την του ετερου. ινατι γαρ η ελευθερια μου κρινεται υπο αλλης συνειδησεως; ει δε εγω χαριτι μετεχω, τι βλασφημουμαι υπερ ου εγω ευχαριστω; Ειτε ουν εσθιετε ειτε πινετε ειτε τι ποιειτε, παντα εις δοξαν ΘΥ. απροσκοποι και Ιουδαιοις γινεσθε και Ελλησιν και τη εκκλησια του ΘΥ, καθως καγω ________________
1
παντα πασιν αρεσκω μη ζητων το εμαυτου συμφορον αλλα το των πολλων, ινα σωθωσιν. • μιμηται μου γινεσθε καθως καγω ΧΡΥ.
2 - 16
Επαινω δε υμας οτι παντα μου μεμνησθε και, καθως παρεδωκα υμιν, τας παραδοσεις κατεχετε. Θελω δε υμας ειδεναι οτι παντος ανδρος η κεφαλη ο ΧΣ εστιν, κεφαλη δε γυναικος ο ανηρ, κεφαλη δε ΧΥ ο ΘΣ. πας ανηρ προσευχομενος η προφητευων κατα κεφαλης εχων καταισχυνει την κεφαλην αυτου. πασα δε γυνη προσευχομενη η προφητευουσα ακατακαλυπτω τη κεφαλη καταισχυνει την κεφαλην αυτης· εν γαρ εστιν και το αυτο τη εξυρημενη. ει γαρ ου κατακαλυπτεται γυνη, και κειρασθω· ει δε αισχρον γυναικι το κειρασθαι η ξυρασθαι, κατακαλυπτεσθω. Ανηρ μεν γαρ ουκ οφειλει κατακαλυπτεσθαι την κεφαλην εικων και δοξαν ΘΥ υπαρχων· γυνη δε δοξα ανδρος εστιν. ου γαρ εστιν ανηρ εκ γυναικος αλλα γυνη εξ ανδρος· και γαρ ουκ εκτισθη ανηρ δια την γυναικα αλλα γυνη δια τον ανθρωπον. δια τουτο οφειλει η γυνη εξουσιαν εχειν επι της κεφαλης δια τους αγγελους. πλην ουτε γυνη χωρις ανδρος ουτε ανηρ χωρις γυναικος εν ΚΩ· ωσπερ γαρ η γυνη εκ του ανδρος, ουτως και ο ανηρ δια της γυναικος· τα δε παντα εκ του ΘΥ. Εν υμιν αυτοις κρινατε· πρεπον εστιν γυναικα ακατακαλυπτον τω ΘΩ προσευχεσθαι; ουδε η φυσις αυτης διδασκει υμας οτι ανηρ μεν εαν κομα ατιμια αυτω εστιν, γυνη δε εαν κομα δοξα αυτη εστιν; οτι η κομη αντι περιβολαιου δεδοται. Ει δε τις δοκει φιλονεικος ειναι, ημεις τοιαυτην συνηθειαν ουκ εχομεν ουδε αι εκκλησιαι του ΘΥ.
17 - 34
Τουτο δε παραγγελλων ουκ επαινω οτι ουκ εις το κρεισσον αλλα εις το ησσον συνερχεσθε. πρωτον μεν γαρ συνερχομενων υμων εν εκκλησια ακουω σχισματα εν υμιν υπαρχειν και μερος τι πιστευω. δει γαρ και αιρεσεις εν υμιν ειναι, ινα και οι δοκιμοι φανεροι γενωνται. Συνερχομενων υμων επι το αυτο ουκ εστιν κυριακον δειπνον φαγειν· εκαστος γαρ το ιδιον δειπνον προλαμβανει εν τω φαγειν, και ος μεν πεινα ος δε μεθυει. μη γαρ οικιας ουκ εχετε εις το εσθιειν και πινειν; η της εκκλησιας του ΘΥ καταφρονειτε, και καταισχυνετε τους μη εχοντας; τι ειπω υμιν; επαινω; εν τουτω ουκ επαινω. Εγω γαρ παρελαβον απο του ΚΥ, ο και παρεδωκα υμιν, οτι ΚΣ ΙΗΣ εν τη νυκτι η παρεδιδετο ελαβεν αρτον και ευχαριστησας εκλασεν και ειπεν· τουτο μου εστιν το σωμα υπερ υμων· τουτο ποιειτε εις την εμην αναμνησιν. ωσαυτως και το ποτηριον μετα το δειπνησαι λεγων· τουτο το ποτηριον η καινη διαθηκη εστιν εν τω αιματι μου· τουτο ποιειτε, οσακις εαν πινητε, εις την εμην αναμνησιν. οσακις γαρ εαν εσθιητε τον αρτον τουτον και το ποτηριον τουτο, τον θανατον του ΚΥ καταγγελλετε αχρι ου ελθη. Ωστε ος αν εσθιη τον αρτον η πινη το ποτηριον του ΚΥ αναξιως, ενοχος εσται του σωματος και του αιματος του ΚΥ. δοκιμαζετω δε ανθρωπος εαυτον και ουτως εκ του αρτου εσθιετω και εκ του ποτηριου πινετω· ο γαρ εσθιων και πινων κριμα εαυτω εσθιει και πινει μη διακρινων το σωμα. δια τουτο εν υμιν πολλοι ασθενεις και αρρωστοι και κοιμωνται ικανοι. ει δε εαυτους διεκρινομεν, ουκ αν εκρινομεθα· κρινομενοι δε υπο ΚΥ παιδευομεθα, ινα μη συν τω κοσμω κατακριθωμεν. Ωστε, αδελφοι μου, συνερχομενοι εις το φαγειν αλληλους εκδεχησθε. ει τις πεινα, εν οικω εσθιετω, ινα μη εις κριμα συνερχησθε. τα δε λοιπα ως αν ελθω διαταξομαι.
1 - 11
Περι δε των πνευματικων, αδελφοι, ου θελω υμας αγνοειν. Οιδατε οτι οτε εθνη ητε προς τα ειδωλα τα αφωνα ως αν ηγεσθε απαγομενοι. διο γνωριζω υμιν οτι ουδεις εν ΠΝΙ ΘΥ λαλων λεγει· Αναθεμα ΙΗΝ, και ουδεις δυναται ειπειν· ΚΣ ΙΗΣ, ει μη εν ΠΝΙ αγιω. Διαιρεσεις δε χαρισματων εισιν, το δε αυτο ΠΝΑ· και διαιρεσεις διακονιων εισιν, και ο αυτος ΚΣ· και διαιρεσεις ενεργηματων εισιν, και ο αυτος ΘΣ ο ενεργων τα παντα εν πασιν. εκαστω δε διδοται η φανερωσις του ΠΝΣ προς το συμφερον. ω μεν γαρ δια του ΠΝΣ διδοται λογος σοφιας, αλλω δε λογος γνωσεως κατα το αυτο ΠΝΑ, ετερω δε πιστις εν τω αυτω ΠΝΙ, αλλω δε χαρισματα ιαματων εν τω ΠΝΙ, αλλω δε ενεργηματα δυναμεως, αλλω προφητεια, αλλω διακρισεις ΠΝΩΝ, ετερω γενη γλωσσων, ετερω δε ερμηνεια γλωσσων· παντα δε ταυτα ενεργει το εν και το αυτο ΠΝΑ διαιρουν εκαστω καθως βουλεται.
12 - 31
Καθαπερ γαρ το σωμα εν εστιν και μελη πολλα εχει, παντα δε τα μελη του σωματος πολλα οντα εν εστιν σωμα, ουτως και ο ΧΡΣ· και γαρ εν ενι ΠΝΙ ημεις παντες εις εν σωμα εβαπτισθημεν, ειτε Ιουδαιοι ειτε Ελληνες ειτε δουλοι ειτε ελευθεροι, και παντες εν ΠΝΑ εποτισθημεν. Και γαρ το σωμα ουκ εστιν εν μελος αλλα πολλα. εαν ειπη ο πους· οτι ουκ ειμι χειρ, ουκ ειμι εκ του σωματος, ου παρα τουτο ουκ εστιν εκ του σωματος; και εαν ειπη ο πους· οτι ουκ ειμι οφθαλμος, ουκ ειμι εκ του σωματος, ου παρα τουτο οτι ουκ εστιν εκ του σωματος; ει ολον το σωμα οφθαλμος, που η ακοη; ει ολον ακοη, που η οσφρησις; νυνι δε ο ΘΣ εθετο τα μελη, εν εκαστον αυτων εν τω σωματι καθως ηθελησεν. ει δε ην τα παντα εν μελος, που το σωμα; νυν δε πολλα μεν μελη, εν δε σωμα. ου δυναται δε ο οφθαλμος ειπειν τη χειρι· χρειαν σου ουκ εχω, η παλιν η κεφαλη τοις ποσιν· χρειαν υμων ουκ εχω· αλλα πολλω μαλλον τα δοκουντα μελη του σωματος ασθενεστερα υπαρχειν αναγκαια εστιν, και α δοκουμεν ατιμοτερα ειναι του σωματος τουτοις τιμην περισσοτεραν περιτιθεμεν, και τα ασχημονα ημων ευσχημοσυνην περισσοτεραν εχει, τα δε ευσχημονα ημων ου χρειαν εχει. αλλα ο ΘΣ συνεκερασεν το σωμα τω υστερουντι περισσοτεραν δους τιμην, ινα μη η σχισμα εν τω σωματι αλλα το αυτο υπερ αλληλων μεριμνωσιν τα μελη. και ειτ πασχει εν μελος, συμπασχει παντα τα μελη· ειτε δοξαζεται μελος, συγχαιρει παντα τα μελη. Υμεις δε εστε σωμα ΧΡΥ και μελη εκ μερους. Και ους μεν εθετο ο ΘΣ εν τη εκκλησια πρωτον αποστολους, δευτερον προφητας, τριτον διδασκαλους, επειτα δυναμεις, επειτα χαρισματα ιαματων, αντιλημψεις, κυβερνησεις, γενη γλωσσων. μη παντες αποστολοι; μη παντες προφηται; μη παντες διδασκαλοι; μη παντες δυναμεις; μη παντες χαρισματα εχουσιν ιαματων; μη παντες γλωσσαις λαλουσιν; μη παντες διερμηνευουσιν; ζηλουτε δε τα χαρισματα τα μειζονα. Και ετι καθ’ υπερβολην οδον υμιν δεικνυμι.
1 - 13
Εαν ταις γλωσσαις των ΑΝΩΝ λαλω και των αγγελων, αγαπην δε μη εχω, γεγονα χαλκος ηχων η κυμβαλον αλαλαζον. καν εχω προφητειαν και ειδω τα μυστηρια παντα και πασαν την γνωσιν καν εχω πασαν την πιστιν ωστε ορη μεθισταναι, αγαπην δε μη εχω, ουθεν ειμι. καν ψωμισω παντα τα υπαρχοντα μου και παραδω το σωμα μου ινα καυχησωμαι, αγαπην δε μη εχω, ουθεν ωφελουμαι. Η αγαπη μακροθυμει, χρηστευεται η αγαπη, ου ζηλοι, η αγαπη ου περπερευεται, ου φυσιουται, ουκ ευσχημονει, ου ζητει το μη εαυτης, ου παροξυνεται, ου λογιζεται το κακον, ου χαιρει επι τη αδικια, συγχαιρει δε τη αληθεια· παντα στεγει, παντα πιστευει, παντα ελπιζει, παντα υπομενει. Η αγαπη ουδεποτε πιπτει· ειτε προφητειαι, καταργηθησονται· ειτε γλωσσαι, παυσονται· ειτε γνωσις, καταργηθησεται. εκ μερους γαρ γινωσκομεν και εκ μερους προφητευομεν· οταν δε ελθη το τελειον, το εκ μερους καταργηθησεται. οτε ημην νηπιος, ως νηπιος ελαλουν, ως νηπιος εφρονουν, ως νηπιος ελογιζομην· οτε γεγονα ανηρ, κατηργηκα τα του νηπιου. βλεπομεν γαρ δι’ εσοπτρου εν αινιγματι, τοτε δε προσωπον προς προσωπον· αρτι γινωσκω εκ μερους, τοτε δε επιγνωσομαι καθως και επεγνωσθην. Νυνι δε μενει τα τρια ταυτα, πιστις, ελπις, αγαπη· μειζων δε τουτων η αγαπη.
1 - 25
Διωκετε την αγαπην, ζηλουτε δε τα πνευματικα, μαλλον δε ινα προφητευητε. ο γαρ λαλων γλωσση ουκ ανθρωποις λαλει αλλα ΘΩ· ουδεις γαρ ακουει, ΠΝΙ δε λαλει μυστηρια· ο δε προφητευων ανθρωποις λαλει οικοδομην και παρακλησιν και παραμυθιαν. ο λαλων γλωσση εαυτον οικοδομει· ο δε προφητευων εκκλησιαν οικοδομει. θελω δε παντα υμας λαλειν γλωσσαις, μαλλον δε ινα προφητευητε· μειζων δε ο προφητευων η ο λαλων γλωσσαις εκτος ει μη διερμηνευη, ινα η εκκλησια οικοδομην λαβη. Νυν δε, αδελφοι, εαν ελθω προς υμας γλωσσαις λαλων, τι υμας ωφελησω εαν μη υμιν λαλησω η εν αποκαλυψει η εν γνωσει η εν προφητεια η διδαχη; ομως τα αψυχα φωνην διδοντα, ειτε αυλος ειτε κιθαρα, εαν διαστολην τοις φθογγοις μη διδω, πως γνωσθησεται το αυλουμενον η το κιθαριζομενον; και γαρ εαν αδηλον σαλπιγξ φωνην δω, τις παρασκευαζεται εις πολεμον; ουτως και υμεις δια της γλωσσης εαν μη ευσημον λογον δωτε, πως γνωσθησεται το λαλουμενον; εσεσθε γαρ εις αερα λαλουντες. τοσαυτα ει τυχοι γενη φωνων εισιν εν κοσμω και ουδεν αφωνον· εαν μη ειδω την δυναμιν της φωνης, εσομαι τω λαλουντι βαρβαρος και ο λαλων εμοι βαρβαρος. ουτως και υμεις, επει ζηλωται εστε πνευματων, προς την οικοδομην της εκκλησιας ζητειτε ινα περισσευητε. Διο λαλων γλωσση προσευχεσθω ινα διερμηνευη. εαν προσευχωμαι γλωσση, το πνευμα μου προσευχεται, ο δε νους μου ακαρπος εστιν. τι ουν εστιν; προσευξομαι ΠΝΙ, προσευξομαι δε και τω νοι· ψαλω τω πνευματι, ψαλω δε και τω νοι. επει εαν ευλογησης ΠΝΙ, ο αναπληρων τον τοπον του ιδιωτου πως ερει το αμην επι τη ση ευχαριστια; επειδη τι λεγεις ουκ οιδεν· συ μεν γαρ καλως ευχαριστεις αλλ’ ο ετερος ουκ οικοδομειται. Ευχαριστω τω ΘΩ υπερ παντων υμων, μαλλον γλωσσαις λαλειν· αλλα εν εκκλησια θελω πεντε λογους εν τω νοι μου λαλησαι, ινα και αλλους κατηχησω, η μυριους εν γλωσση. Αδελφοι, μη παιδια γινεσθε ταις φρεσιν αλλα τη κακια νηπιαζετε, ταις δε φρεσιν τελειοι γινεσθε. εν τω νομω γεγραπται οτι εαν ετερογλωσσοις εν χειλεσιν ετεροις λαλησω τω λαω τουτω και ουδ’ ως εισακουσονται μου, λεγει ΚΣ. ωστε αι γλωσσαι εις σημειον εισιν ου τοις πιστευουσιν αλλα τοις απιστοις, η δε προφητεια ου τοις απιστοις αλλα τοις πιστευουσιν. Εαν συνελθη η εκκλησια ολη επι το αυτο και παντες λαλησωσιν γλωσσαις, εισελθωσιν δε και ιδιωται, ουκ ερουσιν οτι μαινεσθε; εαν δε παντες προφητευωσιν, εισελθη δε τις απιστος η ιδιωτης, ελεγχεται υπο παντων, ανακρινεται υπο παντων, τα κρυπτα της διανοιας αυτου φανερα γινεται, και ουτως πεσων επι προσωπον προσκυνησει τω ΘΩ απαγγελλων οτι οντως ο ΘΣ εν υμιν εστιν.
26 - 40
Τι ουν εστιν, αδελφοι; οταν συνερχησθε, εκαστος ψαλμον εχει, διδαχην εχει, αποκαλυψιν εχει, γλωσσαν εχει, ερμηνειαν εχει· παντα προς οικοδομην γινεσθω. ειτε γλωσση τις λαλει, κατα δυο η το πλειστον τρεις και ανα μερος, και εις διερμηνευετω· εαν δε μη η διερμηνευτης, σιγατω εν εκκλησια, εαυτω δε λαλειτω και τω ΘΩ. προφηται δε δυο η τρεις λαλειτωσαν και οι αλλοι διακρινετωσαν· εαν αλλω αποκαλυφθη καθημενω, ο πρωτος σιγατω. δυνασθε γαρ καθ’ ενα παντες προφητευειν, ινα παντες μανθανωσιν και παντες παρακαλωνται. και πνευματα προφητων προφηταις υποτασσεται, ου γαρ εστιν ακαταστασιας ΘΣ αλλ’ ειρηνης, ως εν πασαις εκκλησιαις των αγιων. Αι γυναικες εν ταις εκκλησιαις σιγατωσαν· ου γαρ επιτρεπεται αυταις λαλειν, αλλα υποτασσεσθωσαν, καθως και ο νομος λεγει. ει δε τι μαθειν θελουσιν, εν οικω τους ιδιους ανδρας επερωτατωσαν· αισχρον γαρ γυναικι λαλειν εν εκκλησια. η αφ’ υμων ο λογος του ΘΥ εξηλθεν, η εις υμας μονους κατηντησεν; Ει τις δοκει προφητης ειναι η πνευματικος, γινωσκετω α γραφω υμιν, οτι ΚΥ εστιν εντολη· ει δε τις αγνοει, αγνοειτω. Ωστε, αδελφοι, ζηλουτε το προφητευειν και λαλειν μη κωλυετε εν γλωσσαις· παντα δε ευσχημονως και κατα ταξιν γινεσθω.
1 - 34
Γνωριζω δε υμιν, αδελφοι, το ευαγγελιον ο ευηγγελισαμην υμιν, ο και παρελαβετε, εν ω και εστηκατε, δι’ ου και σωζεσθε, τινι λογω ευηγγελισαμην υμιν ει κατεχετε, εκτος ει μη εικη επιστευσατε. παρεδωκα γαρ υμιν εν πρωτοις, ο και παρελαβον, οτι ΧΡΣ απεθανεν υπερ των αμαρτιων ημων κατα τας γραφας και οτι εταφη και οτι εγηγερται τη ημερα τη τριτη κατα τας γραφας και οτι ωφθη Κηφα ειτα τοις δωδεκα· επειτα ωφθη επανω πεντακοσιοις αδελφοις εφαπαξ, εξ ων οι πλειονες μενουσιν εως αρτι, τινες δε εκοιμηθησαν· επειτα ωφθη Ιακωβω επειτα τοις αποστολοις πασιν· εσχατον δε παντων ωσπερει τω εκτρωματι ωφθη καμοι. Εγω γαρ ειμι ο ελαχιστος των αποστολων ος ουκ ειμι ικανος καλεισθαι αποστολος, διοτι εδιωξα την εκκλησιαν ΘΥ· χαριτι δε ΘΥ ειμι ο ειμι, και η χαρις αυτου η εις εμε ου κενη εγενηθη, αλλα περισσοτερον αυτων παντων εκοπιασα, ουκ εγω δε αλλα η χαρις του ΘΥ η εις εμε. ειτε ουν εγω ειτε εκεινοι, ουτως κηρυσσομεν και ουτως επιστευσατε. Ει δε ΧΡΣ κηρυσσεται εκ νεκρων οτι εγηγερται, πως λεγουσιν εν υμιν τινες αναστασις νεκρων ουκ εστιν; ει δε αναστασις νεκρων ουκ εστιν, ουδε ΧΣ εγηγερται· ει δε ΧΣ ουκ εγηγερται, κενον αρα το κηρυγμα ημων, κενη και η πιστις υμων· ευρισκομεθα δε και ψευδομαρτυρες του ΘΥ, οτι εμαρτυρησαμεν κατα του ΘΥ οτι ηγειρεν τον ΧΝ, ον ουκ ηγειρεν ειπερ αρα νεκροι ουκ εγειρονται. ει γαρ νεκροι ουκ εγειρονται, ουδε ΧΣ εγηγερται· ει δε ΧΣ ουκ εγηγερται, ματαια η πιστις υμων, ει εστε εν ταις αμαρτιαις υμων, αρα και οι κοιμηθεντες εν ΧΩ απωλοντο. ει εν τη ζωη ταυτη εν ΧΡΩ ηλπικοτες εσμεν μονον, ελεεινοτεροι παντων ανθρωπων εσμεν. Νυνι δε ΧΡΣ εγηγερται εκ νεκρων απαρχη των κεκοιμημενων. επειδη γαρ δι’ ανθρωπου θανατος, και δι’ ανθρωπου αναστασις νεκρων. ωσπερ γαρ εν τω Αδαμ παντες αποθνησκουσιν, ουτως και εν τω ΧΡΩ παντες ζωοποιηθησονται. Εκαστος δε εν τω ιδιω ταγματι· απαρχη ΧΡΣ, επειτα οι του ΧΡΥ εν τη παρουσια αυτου, ειτα το τελος, οταν παραδιδω την βασιλειαν τω ΘΩ και ΠΑΡ, οταν καταργηση πασαν αρχην και πασαν εξουσιαν και δυναμιν. δει γαρ αυτον βασιλευειν αχρι ου θη παντας τους εχθρους υπο τους ποδας αυτου. εσχατος εχθρος καταργειται ο θανατος· παντα γαρ υπεταξεν υπο τους ποδας αυτου. οταν δε ειπη παντα υποτετακται, δηλον οτι εκτος τους υποταξαντος αυτω τα παντα. οταν δε υποταγη αυτω τα παντα, τοτε αυτος ο ΥΣ υποταγησεται τω υποταξαντι αυτω τα παντα, ινα η ο ΘΣ παντα εν πασιν. Τι ποιησουσιν οι βαπτιζομενοι υπερ των νεκρων; ει ολως νεκροι ουκ εγειρονται, τι και βαπτιζονται υπερ αυτων; Τι και ημεις κινδυνευομεν πασαν ωραν; καθ’ ημεραν αποθνησκων, νη την υμετεραν καυχησιν, ην εχω ΧΡΩ ΙΗΥ τω ΚΥ. ει κατα ανθρωπον εθηριομαχησα εν Εφεσω, τι μοι το οφελος; ει νεκροι ουκ εγειρονται, φαγωμεν και πιωμεν, αυριον γαρ αποθνησκομεν. μη πλανασθε· φθειρουσιν ηθη χρηστα ομιλιαι κακαι. εκνηψατε δικαιως και μη αμαρτανετε, αγνωσιαν γαρ ΘΥ τινες εχουσιν, προς εντροπην υμιν λαλω.
35 - 54
Αλλα ερει τις· πως εγειρονται οι νεκροι; ποιω δε σωματι ερχονται; αφρων, συ ο σπειρεις, ου ζωοποιειται εαν μη αποθανη· και ο σπειρεις, ου το σωμα το γενησομενον σπειρεις αλλα γυμνον κοκκον ει τυχοι σιτου η τινος των λοιπων· ο δε ΘΣ διδωσιν αυτω σωμα καθως ηθελησεν, και εκαστω των σπερματων ιδιον σωμα. Ου πασα σαρξ η αυτη σαρξ αλλα αλλη μεν ανθρωπων, αλλη δε σαρξ κτηνων, αλλη δε σαρξ πτενων, αλλη δε ιχθυων. και σωματα επουρανια, και σωματα επιγεια· αλλα ετερα μεν η των επιγειων. αλλη δοξη ηλιου, αλλη δοξα σεληνης, και αλλη δοξα αστερων· αστηρ γαρ αστερος διαφερει εν δοξη. Ουτως και η αναστασις των νεκρων. σπειρεται εν φθορα, εγειρεται εν αφθαρσια· σπειρεται εν ατιμια, εγειρεται εν δοξη· σπειρεται εν ασθενεια, εγειρεται εν δυναμει· σπειρεται σωμα ψυχικον, εγειρεται σωμα πνευματικον. Ει εστιν σωμα ψυχικον, εστιν και πνευματικον. ουτως και γεγραπται· εγενετο ο πρωτος ανθρωπος Αδαμ εις ψυχην ζωσαν, ο εσχατος εις ΠΝΑ ζωοποιουν. αλλ’ ου πρωτον το ΠΝΚΟΝ αλλα το ψυχικον, επειτα το ΠΝΙΚΟΝ. ο πρωτος ανθρωπος εκ γης χοικος, ο δευτερος ανθρωπος ΠΝΚΟΣ εξ ουρανου. οιος ο χοικος, τοιουτοι και οι χοικοι, και οιος ο ουρανιος, τοιουτοι και οι ουρανιοι· και καθως εφορεσαμεν την εικονα του χοικου, φορεσωμεν και την εικονα του επουρανιου. Τουτο δε φημι, αδελφοι, οτι σαρξ και αιμα βασιλειαν ΘΥ κληρονομησαι ου δυναται ουδε η φθορα την αφθαρσιαν κληρονομει. ιδου μυστηριον υμιν λεγω· παντες ου κοιμηθησομεθα, παντες δε αλλαγησομεθα, εν ατομω, εν ροπη οφθαλμου, εν τη εσχατη σαλπιγγι· σαλπισει γαρ και οι νεκροι εγερθησονται αφθαρτοι και ημεις αλλαγησομεθα. Δει γαρ το φθαρτον τουτο ενδυσασθαι αφθαρσιαν και το θνητον τουτο ενδυσασθαι αθανασιαν. οταν δε το φθαρτον τουτο ενδυσηται αφθαρσιαν και το θνητον τουτο ενδυσηται αθανασιαν, τοτε γενησεται ο λογος ο γεγραμμενος·
55
κατεποθη ο θανατος εις νικος.
που σου, θανατε, το νικος;
που σου, θανατε, το κεντρον;
56 - 58
το δε κεντρον του θανατου η αμαρτια, η δε δυναμις της αμαρτιας ο νομος· τω δε ΘΩ χαρις τω δοντι ημιν το νικος δια του ΚΥ ημων ΙΗΥ ΧΡΥ. Ωστε, αδελφοι μου αγαπητοι μου, εδραιοι γινεσθε, αμετακινητοι, περισσευοντες εν τω εργω του ΚΥ παντοτε, ειδοτες οτι ο κοπος υμων ουκ εστιν κενος εν ΚΩ.
1 - 11
Περι δε της λογειας της εις τους αγιους ωσπερ διεταξα ταις εκκλησιαις της Γαλατιας, ουτως και υμεις ποιησατε. κατα μιαν σαββατου εκαστος υμων παρ’ εαυτω τιθετω θησαυριζων ο τι εαν ευοδωται, ινα μη οταν ελθω τοτε λογειαι γινωνται. οταν δε παραγενωμαι, ους δοκιμαζετε, δι’ επιστολων τουτους πεμψω απενεγκειν την χαριν υμων εις Ιερουσαλημ· εαν δε αξιον η του καμε πορευεσθαι, συν εμοι πορευσονται. Ελευσομαι δε προς υμας οταν Μακεδονιαν διελθω· Μακεδονιαν γαρ παρερχομαι, προς υμας τυχον παραμενω η παραχειμασω, ινα υμεις με προπεμψητε ου εαν πορευωμαι. ου θελω γαρ υμας αρτι εν παροδω ιδειν, ελπιζω γαρ χρονον τινα επιμειναι προς υμας εαν ο ΚΣ επιτρεψη. επιμενω δε εν Εφεσω εως της πεντηκοστης· θυρα γαρ μοι ανεωγεν μεγαλη και ενεργης, και αντικειμενοι πολλοι. Εαν δε ελθη Τιμοθεος, βλεπετε, ινα αφοβως γενηται προς υμας· το γαρ εργον ΚΥ εργαζεται ως εγω· μη τις ουν αυτον εξουθενηση. προπεμψατε δε αυτον εν ειρηνη, ινα ελθη προς με· εκδεχομαι γαρ αυτον μετα των αδελφων.
12 - 24
Περι δε Απολλω του αδελφου, πολλα παρεκαλεσα αυτον, ινα ελθη προς υμας μετα των αδελφων· και παντως ουκ ην θελημα ινα νυν ελθη· ελευσεται δε εαν ευκαιρηση. Γρηγορειτε, στηκετε εν τη πιστει, ανδριζεσθε, κραταιουσθε. παντα υμων εν αγαπη γινεσθω. Παρακαλω δε υμας, αδελφοι· οιδατε την οικιαν Στεφανα, οτι εστιν απαρχη της Ασιας και εις διακονιαν τοις αγιοις εταξαν εαυτους· ινα και υμεις υποτασσησθε τοις τοιουτοις και παντι τω συνεργουντι και κοπιωντι. χαιρω δε επι τη παρουσια Στεφανα και Φορτουνατου και Αχαικου, οτι το υμων υστερημα ουτοι ανεπληρωσαν· ανεπαυσαν γαρ το εμον ΠΝΑ και το υμων. επιγινωσκετε ουν τους τοιουτους. Ασπαζονται υμας [[αι εκκλησιαι της Ασιας. ασπαζεται υμας]] εν ΚΩ πολλα Ακυλας και Πρισκα συν τη κατ’ οικον αυτων εκκλησια. ασπαζονται υμας οι αδελφοι παντες. Ασπασασθε αλληλους εν φιληματι αγιω. Ο ασπασμος τη εμη χειρι Παυλου. ει τις ου φιλει τον ΚΝ, ητω αναθεμα. μαρανα θα. η χαρις του ΚΥ ΙΥ ΧΥ μεθ’ υμων. η αγαπη μου μετα παντων υμων εν ΧΩ ΙΥ.