1 - 14

Τον μεν πρωτον λογον εποιησαμην περι παντων, ω Θεοφιλε, ων ηρξατο ο ΙΣ ποιειν τε και διδασκειν, αχρι ης ημερας εντειλαμενος τοις αποστολοις δια ΠΝΣ αγιου ους εξελεξατο ανελημφθη. οις και παρεστησεν εαυτον ζωντα μετα το παθειν αυτον εν πολλοις τεκμηριοις, δι’ ημερων τεσσερακοντα οπτανομενος αυτοις και λεγων τα περι της βασιλειας του ΘΥ · και συναλιζομενος παρηγγειλεν αυτοις απο Ιεροσολυμων μη χωριζεσθαι αλλα περιμενειν την επαγγελιαν του πατρος ην ηκουσατε μου, οτι Ιωαννης μεν εβαπτισεν υδατι, υμεις δε εν ΠΡΙ βαπτισθησεσθε αγιω ου μετα πολλας ταυτας ημερας. Οι μεν ουν συνελθοντες ηρωτων αυτον λεγοντες· ΚΕ, ει εν τω χρονω τουτω αποκαθιστανεις την βασιλειαν τω Ισραηλ; ειπεν δε προς αυτους· ουχ υμων εστιν γνωναι χρονους η καιρους ους ο πατηρ εθετο εν τη ιδια εξουσια, αλλα λημψεσθε δυναμιν επελθοντος του αγιου ΠΝΣ εφ’ υμας και εσεσθε μου μαρτυρες εν τε Ιερουσαλημ και παση τη Ιουδαια και Σαμαρεια και εως εσχατου της γης. Και ταυτα ειπων βλεποντων αυτων επηρθη και νεφελη υπελαβεν αυτον απο των οφθαλμων αυτων. και ως ατενιζοντες ησαν εις τον ουρανον πορευομενου αυτου, και ιδου ανδρες δυο παρειστηκεισαν αυτοις εν εσθησεσι λευκαις, οι και ειπαν· ανδρες Γαλιλαιοι, τι εστηκατε βλεποντες εις τον ουρανον; ουτος ο ΙΣ ο αναλημφθεις αφ’ υμων εις τον ουρανον ουτως ελευσεται ον τροπον εθεασασθε αυτον πορευομενον εις τον ουρανον. Τοτε υπεστρεψαν εις Ιερουσαλημ απο ορους του καλουμενου Ελαιωνος, ο εστιν εγγυς Ιερουσαλημ σαββατου εχον οδον. και οτε εισηλθον, εις το υπερωον ανεβησαν ου ησαν καταμενοντες, ο τε Πετρος και Ιωαννης και Ιακωβος και Ανδρεας, Φιλιππος και Θωμας, Βαρθολομαιος και Μαθθαιος, Ιακωβος Αλφαιου και Σιμων ο ζηλωτης και Ιουδας Ιακωβου. ουτοι παντες ησαν προσκαρτερουντες ομοθυμαδον τη προσευχη συν γυναιξιν και Μαριαμ τη μητρι του ΙΥ και τοις αδελφοις αυτου.

γενηθητω η επαυλιςαυτου ερημος
και μη εστω ο κατοικων εν αυτη,

20

και·

την επισκοπην αυτου λαβετω ετερος.

21 - 26

δει ουν των συνελθοντων ημιν ανδρων εν παντι χρονω ω εισηλθεν και εξηλθεν εφ’ ημας ο ΚΣ ΙΣ, αρξαμενος απο του βαπτισματος Ιωαννου εως της ημερας ης ανελημφθη αφ’ ημων, μαρτυρα της αναστασεως αυτου συν ημιν γενεσθαι ενα τουτων. Και εστησαν δυο, Ιωσηφ τον καλουμενον Βαρσαββαν ος επεκληθη Ιουστος, και Μαθθιαν. και προσευξαμενοι ειπαν· συ ΚΕ καρδιογνωστα παντων, αναδειξον ον εξελεξω εκ τουτων των δυο ενα λαβειν τον τοπον της διακονιας ταυτης και αποστολης αφ’ ης παρεβη Ιουδας πορευθηναι εις τον τοπον τον ιδιον. και εδωκαν κληρους αυτοις και επεσεν ο κληρος επι Μαθθιαν και συγκατεψηφισθη μετα των ενδεκα αποστολων.

1 - 4

Και εν τω συμπληρουσθαι την ημεραν της πεντηκοστης ησαν παντες ομου επι το αυτο. και εγενετο αφνω εκ του ουρανου ηχος ωσπερ φερομενης πνοης βιαιας και επληρωσεν ολον τον οικον ου ησαν καθημενοι και ωφθησαν αυτοις διαμεριζομεναι γλωσσαι ωσει πυρος και εκαθισεν εφ’ ενα εκαστον αυτων, και επλησθησαν παντες ΠΝΣ αγιου και ηρξαντο λαλειν ετεραις γλωσσαις καθως το ΠΝΑ εδιδου αποφθεγγεσθαι αυτοις.

17 - 21

και εσται εν ταις εσχαταις ημεραις, λεγει ο ΘΣ,
εκχεω απο του ΠΝΣ μου επι πασαν σαρκα,
και προφητευσουσιν οι υιοι υμων και αι θυγατερες υμων
και οι νεανισκοι υμων ορασεις οψονται
και οι πρεσβυτεροι υμων ενυπνιοις ενυπνιασθησονται·
και γε επι τους δουλους μου και επι τας δουλας μου εν ταις ημεραις εκειναις
εκχεω απο του ΠΝΣ μου, και προφητευσουσιν.
και δωσω τερατα εν τω ουρανω ανω
και σημεια επι της γης κατω,
αιμα και πυρ και ατμιδα καπνου.
ο ηλιος μεταστραφησεται εις σκοτος
και η σεληνη εις αιμα,
πριν ελθειν ημεραν ΚΥ την μεγαλην και επιφανη.
και εσται πας ος αν επικαλεσηται το ονομα ΚΥ σωθησεται.

22 - 23

Ανδρες Ισραηλιται, ακουσατε τους λογους τουτους· ΙΗΝ τον Ναζωραιον, ανδρα αποδεδειγμενον απο του ΘΥ εις υμας δυναμεσι και τερασι και σημειοις οις εποιησεν δι’ αυτου ο ΘΣ εν μεσω υμων καθως αυτοι οιδατε, τουτον τη ωρισμενη βουλη και προγνωσει του ΘΥ εκδοτον δια χειρος ανομων προσπηξαντες ανειλατε, ον ο ΘΣ ανεστησεν λυσας τας ωδινας του θανατου, καθοτι ουκ ην δυνατον κρατεισθαι αυτον υπ’ αυτου. Δαυιδ γαρ λεγει εις αυτον·

23 - 28

προορωμην τον ΚΝ ενωπιον μου δια παντος,
οτι εκ δεξιων μου εστιν ινα μη σαλευθω.
δια τουτο ηυφρανθη η καρδια μου
και ηγαλλιασατο η γλωσσα μου,
ετι δε και η σαρξ μου κατασκηνωσει επ’ ελπιδι,
οτι ουκ εγκαταλειψεις την ψυχην μου εις αδην
ουδε δωσεις τον οσιον σου ιδειν διαφθοραν.
εγνωρισας μοι οδους ζωης,
πληρωσεις με ευφροσυνης μετα του προσωπου σου.

29 - 34

Ανδρες αδελφοι, εξον ειπειν μετα παρρησιας προς υμας περι του πατριαρχου Δαυιδ οτι και ετελευτησεν και εταφη, και το μνημα αυτου εστιν εν ημιν αχρι της ημερας ταυτης. προφητης ουν υπαρχων και ειδως οτι ορκω ωμοσεν αυτω ο ΙΣ εκ καρπου της οσφυος αυτου καθισαι επι τον θρονον αυτου, προιδων ελαλησεν περι της αναστασεως οτι ουτε εγκατελειφθη εις αδην ουτε η σαρξ αυτου ειδεν διαφθοραν. τουτον τον ΙΗΝ ανεστησεν ο ΙΣ, ου παντες ημεις μαρτυρες· τη δεξια ουν του ΘΥ υψωθεις, την τε επαγγελιαν του ΠΝΣ του αγιου λαβων παρα του πατρος, εξεχεεν τουτο ο υμεις και βλεπετε και ακουετε. ου γαρ Δαυιδ ανεβη εις τους ουρανους, λεγει δε αυτος·

35

ειπεν ΚΣ τω ΚΩ μου· καθου εκ δεξιων μου,
εως αν θω τους εχθρους σου υποποδιον των ποδων σου.

36 - 41

ασφαλως ουν γινωσκετω πας οικος Ισραηλ οτι και ΧΡΝ αυτον και ΚΝ εποιησεν ο ΘΣ, τουτον τον ΙΗΝ ον υμεις ΕΣΡΩΣΑΤΕ. Ακουσαντες δε κατενυγησαν την καρδιαν ειπον τε προς τον Πετρον και τους λοιπους αποστολους· τι ποιησωμεν, ανδρες αδελφοι; Πετρος δε προς αυτους· μετανοησατε, και βαπτισθητω εκαστος υμων επι τω ονοματι ΙΥ ΧΥ εις αφεσιν των αμαρτιων υμων και λημψεσθε την δωρεαν του αγιου ΠΝΣ. υμιν γαρ εστιν η επαγγελια και τοις τεκνοις υμων και πασιν τοις εις μακραν, οσους αν προσκαλεσηται ΚΣ ο ΘΣ ημων. ετεροις τε λογοις πλειοσιν διεμαρτυρατο και παρεκαλει αυτους λεγων· σωθητε απο της γενεας της σκολιας ταυτης. οι μεν ουν αποδεξαμενοι τον λογον αυτου εβαπτισθησαν και προσετεθησαν εν τη ημερα εκεινη ψυχαι ωσει τρισχιλιαι.

1 - 10

Πετρος δε και Ιωαννης ανεβαινον εις το ιερον επι την ωραν της προσευχης την ενατην. και τις ανηρ χωλος εκ κοιλιας μητρος αυτου υπαρχων εβασταζετο, ον ετιθουν καθ’ ημεραν προς την θυραν του ιερου την λεγομενην Ωραιαν του αιτειν ελεημοσυνην παρα των εισπορευομενων εις το ιερον· ος ιδων Πετρον και Ιωαννην μελλοντας εισιεναι εις το ιερον, ηρωτα ελεημοσυνην λαβειν. ατενισας δε Πετρος εις αυτον συν τω Ιωαννη ειπεν· βλεψον εις ημας. ο δε επειχεν αυτοις προσδοκων τι παρ’ αυτων λαβειν. ειπεν δε Πετρος· αργυριον και χρυσιον ουχ υπαρχει μοι, ο δε εχω τουτο σοι διδωμι· εν τω ονοματι ΙΥ ΧΥ του Ναζωραιου εγειρε και περιπατει. και πιασας αυτον της δεξιας χειρος ηγειρεν αυτον· παραχρημα δε εστερεωθησαν αι βασεις αυτου και τα σφυδρα, και εξαλλομενος εστη και περιεπατει και εισηλθεν συν αυτοις εις το ιερον περιπατων και αλλομενος και αινων τον ΘΝ. και ειδεν πας ο λαος αυτον περιπατουντα και αινουντα τον ΘΝ· επεγινωσκον δε αυτον οτι αυτος ην ο προς την ελεημοσυνην καθημενος επι τη ωραια πυλη του ιερου και επλησθησαν θαμβους και εκστασεως επι τω συμβεβηκοτι αυτω.

1 - 4

εκαστον απο των πονηριων υμων. • Λαλουντων δε αυτων προς τον λαον επεστησαν αυτοις οι ιερεις και ο στρατηγος του ιερου και οι Σαδδουκαιοι, διαπονουμενοι δια το διδασκειν αυτους τον λαον και καταγγελλειν εν τω ΙΥ την αναστασιν την εκ νεκρων, και επεβαλον αυτοις τας χειρας και εθεντο εις τηρησιν εις την αυριον· ην γαρ εσπερα ηδη. πολλοι δε των ακουσαντων τον λογον επιστευσαν και εγενηθη αριθμος των ανδρων χιλιαδες πεντε.

26

ινατι εφρυαξαν εθνη
και λαοι εμελετησαν κενα;
παρεστησαν οι βασιλεις της γης
και οι αρχοντες συνηχθησαν επι το αυτο
κατα του ΚΥ και κατα του ΧΥ αυτου.

27 - 31

συνηχθησαν γαρ επ’ αληθειας εν τη πολει ταυτη επι τον αγιον παιδα σου ΙΝ ον εχρισας, Ηρωδης τε και Ποντιος Πιλατος συν εθνεσιν και λαοις Ισραηλ, ποιησαι οσα η χειρ σου και η βουλη προωρισεν γενεσθαι. και τα νυν, ΚΕ, επιδε επι τας απειλας αυτων και δος τοις δουλοις σου μετα παρρησιας πασης λαλειν τον λογον σου, εν τω εκτεινειν την χειρα σου σε εις ιασιν και σημεια και τερατα γινεσθαι δια του ονοματος του αγιου παιδος σου ΙΗΥ. και δεηθεντων αυτων εσαλευθη ο τοπος εν ω ησαν συνηγμενοι, και επλησθησαν απαντες του ΠΝΣ του αγιου και ελαλουν τον λογον του ΘΥ μετα παρρησιας.

1 - 11

αγρου πωλησας ηνεγκεν το χρημα και εθηκεν προς τους ποδας των αποστολων. • Ανηρ δε τις Ανανιας ονοματι συν Σαπφιρη τη γυναικι αυτου επωλησεν κτημα και ενοσφισατο απο της τιμης, συνειδυιης και της γυναικος, και ενεγκας μερος τι παρα τους ποδας των αποστολων εθηκεν. ειπεν δε ο Πετρος· Ανανια, δια τι επληρωσεν ο σατανας την καρδιαν σου, ψευσασθαι σε το ΠΝΑ το αγιον και νοσφισασθαι απο της τιμης του χωριου; ουχι μενον σοι εμενεν και πραθεν εν τη ση εξουσια υπηρχεν; τι οτι εθου εν τη καρδια σου το πραγμα τουτο; ουκ εψευσω ΑΝΟΙΣ αλλα τω ΘΩ. ακουων δε ο Ανανιας τους λογους τουτους πεσων εξεψυξεν, και εγενετο φοβος μεγας επι παντας τους ακουοντας. ανασταντες δε οι νεωτεροι συνεστειλαν αυτον και εξενεγκαντες εθαψαν. Εγενετο δε ως ωρων τριων διαστημα και η γυνη αυτου μη ειδυια το γεγονος εισηλθεν. απεκριθη δε προς αυτην Πετρος· ειπε μοι, ει το χωριον απεδοσθε; η δε ειπεν· ναι, τοσουτου. ο δε Πετρος προς αυτην· τι οτι συνεφωνηθη υμιν πειρασαι το ΠΝΑ ΚΥ; ιδου οι ποδες των θαψαντων τον ανδρα σου επι τη θυρα και εξοισουσιν σε. επεσεν δε παραχρημα προς τους ποδας αυτου και εξεψυξεν· εισελθοντες δε οι νεανισκοι ευρον αυτην νεκραν και εξενεγκαντες εθαψαν προς τον ανδρα αυτης, και εγενετο φοβος μεγας εφ’ ολην την εκκλησιαν και επι παντας τους ακουοντας ταυτα.

1 - 7

Εν δε ταις ημεραις ταυταις πληθυνοντων των μαθητων εγενετο γογγυσμος των Ελληνιστων προς τους Εβραιους, οτι παρεθεωρουντο εν τη διακονια τη καθημερινη αι χηραι αυτων. προσκαλεσαμενοι δε οι δωδεκα το πληθος των μαθητων ειπαν· ουκ αρεστον εστιν ημας καταλειψαντας τον λογον του ΘΥ διακονειν τραπεζαις. επισκεψασθε δε, αδελφοι, ανδρας εξ υμων μαρτυρουμενους επτα, πληρεις ΠΝΣ και σοφιας, ους καταστησομεν επι της χρειας ταυτης, ημεις δε τη προσευχη και τη διακονια του λογου προσκαρτερησομεν. και ηρεσεν ο λογος ενωπιον παντος του πληθους και εξελεξαντο Στεφανον, ανδρα πληρης πιστεως και ΠΝΣ αγιου, και Φιλιππον και Προχορον και Νικανορα και Τιμωνα και Παρμεναν και Νικολαον προσηλυτον Αντιοχεα, ους εστησαν ενωπιον των αποστολων, και προσευξαμενοι επεθηκαν αυτοις τας χειρας. Και ο λογος του ΘΥ ηυξανεν και επληθυνετο ο αριθμος των μαθητων εν Ιερουσαλημ σφοδρα, πολυς τε οχλος των ιερεων υπηκουον τη πιστει.

1 - 16

ωσει προσωπον αγγελου. • Ειπεν δε ο αρχιερευς· ει ταυτα ουτως εχει; ο δε εφη· Ανδρες αδελφοι και πατερες, ακουσατε. Ο ΘΣ της δοξης ωφθη τω πατρι ημων Αβρααμ οντι εν τη Μεσοποταμια πριν η κατοικησαι αυτον εν Χαρραν και ειπεν προς αυτον· εξελθε εκ της γης σου και εκ της συγγενειας σου, και δευρο εις την γην ην αν σοι δειξω. τοτε εξελθων εκ γης Χαλδαιων κατωκησεν εν Χαρραν. κακειθεν μετα το αποθανειν τον πατερα αυτου μετωκισεν αυτον εις την γην ταυτην εις ην υμεις νυν κατοικειτε, και ουκ εδωκεν αυτω κληρονομιαν εν αυτη ουδε βημα ποδος και επηγγειλατο δουναι αυτω εις κατασχεσιν αυτην και τω σπερματι αυτου μετ’ αυτον, ουκ οντος αυτω τεκνου. ελαλησεν δε ουτως ο ΘΣ οτι εσται το σπερμα αυτου παροικον εν γη αλλοτρια και δουλωσουσιν αυτο και κακωσουσιν ετη τετρακοσια· και το εθνος ω εαν δουλευσουσιν κρινω εγω, ο ΘΣ ειπεν, και μετα ταυτα εξελευσονται και λατρευσουσιν μοι εν τω τοπω τουτω. και εδωκεν αυτω διαθηκην περιτομης· και ουτως εγεννησεν τον Ισαακ και περιετεμεν αυτον τη ημερα τη ογδοη, και Ισαακ τον Ιακωβ, και Ιακωβ τους δωδεκα πατριαρχας. Και οι πατριαρχαι ζηλωσαντες τον Ιωσηφ απεδοντο εις Αιγυπτον. και ην ο ΘΣ μετ’ αυτου και εξειλατο αυτον εκ πασων των θλιψεων αυτου και εδωκεν αυτω χαριν και σοφιαν εναντιον Φαραω βασιλεως Αιγυπτου και κατεστησεν αυτον ηγουμενον επ’ Αιγυπτον και εφ’ ολον τον οικον αυτου. ηλθεν δε λιμος εφ’ ολην την Αιγυπτον και Χανααν και θλιψις μεγαλη, και ουχ ηυρισκον χορτασματα οι ΠΣ ημων. ακουσας δε Ιακωβ οντα σιτια εις Αιγυπτον εξαπεστειλεν τους ΠΣ ημων πρωτον. και εν τω δευτερω ανεγνωρισθη Ιωσηφ τοις αδελφοις αυτου και φανερον εγενετο τω Φαραω το γενος του Ιωσηφ. αποστειλας δε Ιωσηφ μετεκαλεσατο τον πατερα αυτου Ιακωβ και πασαν την συγγενειαν εν ψυχαις εβδομηκοντα πεντε. και κατεβη Ιακωβ εις Αιγυπτον και ετελευτησεν αυτος και οι πατερες ημων, και μετετεθησαν εις Συχεμ και ετεθησαν εν τω μνηματι ω ωνησατο Αβρααμ τιμης αργυριου παρα των υιων Εμμωρ εν Συχεμ.

43

μη σφαγια και θυσιας προσηνεγκατε μοι
ετη τεσσερακοντα εν τη ερημω, οικος Ισραηλ;
και ανελαβετε την σκηνην του Μολοχ
και το αστρον του ΘΥ υμων Ραιφαν,
τους τυπους ους εποιησατε προσκυνειν αυτοις,
και μετοικιω υμας επεκεινα Βαβυλωνος.

44 - 48

Η σκηνη του μαρτυριου ην τοις πατρασιν ημων εν τη ερημω καθως διεταξατο ο λαλων τω Μωυση ποιησαι αυτην κατα τον τυπον ον εωρακει· ην και εισηγαγον διαδεξαμενοι οι πατερες ημων μετα ΙΥ εν τη κατασχεσει των εθνων, ων εξωσεν ο ΘΣ απο προσωπου των πατερων ημων εως των ημερων Δαυιδ, ος ευρεν χαριν ενωπιον του ΘΥ και ητησατο ευρειν σκηνωμα τω οικω Ιακωβ. Σολομων δε οικοδομησεν αυτω οικον. αλλ’ ουχ ο υψιστος εν χειροποιητοις κατοικει, καθως ο προφητης λεγει·

49 - 50

ο ουρανος μοι θρονος,
η δε γη υποποδιον των ποδων μου·
ποιον οικον οικοδομησετε μοι, λεγει ΚΣ,
η τις τοπος της καταπαυσεως μου;
ουχι η χειρ μου εποιησεν ταυτα παντα;

51 - 53

Σκληροτραχηλοι και απεριτμητοι καρδιαις και τοις ωσιν, υμεις αει τω ΠΝΙ τω αγιω αντιπιπτετε ως οι πατερες υμων και υμεις. τινα των προφητων ουκ εδιωξαν οι πατερες υμων; και απεκτειναν τους προκαταγγειλαντας περι της ελευσεως του δικαιου, ου νυν υμεις προδοται και φονεις εγενεσθε, οιτινες ελαβετε τον νομον εις διαταγας αγγελων και ουκ εφυλαξατε.

1 - 3

ΚΕ, μη στησης αυτοις ταυτην την αμαρτιαν. και τουτο ειπων εκοιμηθη. • Σαουλ δε ην συνευδοκων τη αναιρεσει αυτου. Εγενετο δε εν εκεινη τη ημερα διωγμος μεγας επι την εκκλησιαν την εν Ιεροσολυμοις, παντες δε διεσπαρησαν κατα τας χωρας της Ιουδαιας και Σαμαρειας πλην των αποστολων. συνεκομισαν δε τον Στεφανον ανδρες ευλαβεις και εποιησαν κοπετον μεγαν επ’ αυτω. Σαουλ δε ελυμαινετο την εκκλησιαν κατα τους οικους εισπορευομενος, συρων τε ανδρας και γυναικας παρεδιδου εις φυλακην.

32 - 33

ως προβατον επι σφαγην ηχθη
και ως αμνος εναντιον του κειραντος αυτον αφωνος,
ουτως ουκ ανοιγει το στομα αυτου.
Εν τη ταπεινωσει η κρισις αυτου ηρθη·
την γενεαν αυτου τις διηγησεται;
οτι αιρεται απο της γης η ζωη αυτου.

34 - 40

αποκριθεις δε ο ευνουχος τω Φιλιππω ειπεν· δεομαι σου, περι τινος ο προφητης λεγει τουτο; περι εαυτου η περι ετερου τινος; ανοιξας δε ο Φιλιππος το στομα αυτου και αρξαμενος απο της γραφης ταυτης ευηγγελισατο αυτω τον ΙΗ. ως δε επορευοντο κατα την οδον, ηλθον επι τι υδωρ, και φησιν ο ευνουχος· τι κωλυει με βαπτισθηναι; και εκελευσεν στηναι το αρμα και κατεβησαν αμφοτεροι εις το υδωρ, ο τε Φιλιππος και ο ευνουχος, και εβαπτισεν αυτον. οτε δε ανεβησαν εκ του υδατος, ΠΝΑ ΚΥ ηρπασεν τον Φιλιππον και ουκ ειδεν αυτον ουκετι ο ευνουχος, επορευετο γαρ την οδον αυτου χαιρων. Φιλιππος δε ευρεθη εις Αζωτον· και διερχομενος ευηγγελιζετο τας πολεις πασας εως του ελθειν αυτον εις Καισαρειαν.

1 - 9

Ο δε Σαουλ ετι εμπνεων απειλης και φονου εις τους μαθητας του ΚΥ, προσελθων τω αρχιερει ητησατο παρ’ αυτου επιστολας εις Δαμασκον προς τας συναγωγας, οπως εαν τινας ευρη της οδου οντας, ανδρας τε και γυναικας, δεδεμενους αγαγη εις Ιερουσαλημ. Εν δε τω πορευεσθαι εγενετο αυτον εγγιζειν τη Δαμασκω, εξαιφνης τε αυτον περιηστραψεν φως απο του ουρανου και πεσων επι την γην ηκουσεν φωνην λεγουσαν αυτω· Σαουλ Σαουλ, τι με διωκεις; ειπεν δε· τις ει, ΚΕ; ο δε· εγω ειμι ΙΣ ον συ διωκεις· αλλα αναστηθι και εισελθε εις την πολιν και λαληθησεται σοι ο τι σε δει ποιειν. οι δε ανδρες οι συνοδευοντες αυτω ειστηκεισαν ενεοι, ακουοντες μεν της φωνης μηδενα δε θεωρουντες. ηγερθη δε Σαουλ απο της γης, ανεωγμενων δε των οφθαλμων αυτου ουδεν εβλεπεν· χειραγωγουντες δε αυτον εισηγαγον εις Δαμασκον. και ην ημερας τρεις μη βλεπων και ουκ εφαγεν ουδε επιεν.

1 - 23

Ανηρ δε τις εν Καισαρεια ονοματι Κορνηλιος, εκατονταρχος εκ σπειρης της καλουμενης Ιταλικης, ευσεβης και φοβουμενος τον ΘΝ συν παντι τω οικω αυτου, ποιων ελεημοσυνας πολλας τω λαω και δεομενος του ΘΥ δια παντος, ειδεν εν οραματι φανερως ωσει περι ωραν ενατην της ημερας αγγελον του ΘΥ εισελθοντα προς αυτον και ειποντα αυτω· Κορνηλιε. ο δε ατενισας αυτω και εμφοβος γενομενος ειπεν· τι εστιν, ΚΕ; ειπεν δε αυτω· αι προσευχαι σου και αι ελεημοσυναι σου ανεβησαν εις μνημοσυνον εμπροσθεν του ΘΥ. και νυν πεμψον ανδρας εις Ιοππην και μεταπεμψαι Σιμωνα τινα ος επικαλειται Πετρος· ουτος ξενιζεται παρα τινι Σιμωνι βυρσει, ω εστιν οικια παρα θαλασσαν. ως δε απηλθεν ο αγγελος ο λαλων αυτω, φωνησας δυο των οικετων και στρατιωτην ευσεβη των προσκαρτερουντων αυτω και εξηγησαμενος απαντα αυτοις απεστειλεν αυτους εις την Ιοππην. Τη δε επαυριον, οδοιπορουντων εκεινων και τη πολει εγγιζοντων, ανεβη Πετρος επι το δωμα προσευξασθαι περι ωραν εκτην. εγενετο δε προσπεινος και ηθελεν γευσασθαι. παρασκευαζοντων δε αυτων ηλθεν επ’ αυτον εκστασις και θεωρει τον ουρανον ανεωγμενον και τεσσαρσιν αρχαις δεδεμενον σκευος τι καθιεμενον επι της γης, εν ω υπηρχεν παντα τα τετραποδα και ερπετα της γης και πετεινα του ουρανου. και εγενετο φωνη προς αυτον· αναστας, θυσον και φαγε. ο δε Πετρος ειπεν· μηδαμως, ΚΕ, οτι ουδεποτε εφαγον παν κοινον και ακαθαρτον. και φωνη παλιν εκ δευτερου προς αυτον· α ο ΘΣ εκαθαρισεν, συ μη κοινου. τουτο δε εγενετο επι τρις και ανελημφθη το σκευος εις τον ουρανον. Ως δε εν εαυτω διηπορει ο Πετρος τι αν ειη το οραμα ο ειδεν, ιδου οι ανδρες οι απεσταλμενοι υπο του Κορνηλιου διερωτησαντες την οικιαν του Σιμωνος επεστησαν επι τον πυλωνα, και φωνησαντες επυνθανοντο ει Σιμων ο επικαλουμενος Πετρος ενθαδε ξενιζεται. Του δε Πετρου διενθυμουμενου περι του οραματος ειπεν αυτω το ΠΝΑ· ιδου ανδρες τρεις ζητουντες σε, αλλα αναστας καταβηθι και πορευου συν αυτοις μηδεν διακρινομενος οτι εγω απεσταλκα αυτους. καταβας δε Πετρος προς τους ανδρας ειπεν· εγω ειμι ον ζητειτε· τις η αιτια δι’ ην παρεστε; οι δε ειπαν· Κορνηλιος εκατονταρχης, ανηρ δικαιος και φοβουμενος τον ΘΝ, μαρτυρουμενος τε υπο ολου του εθνους των Ιουδαιων, εχρηματισθη υπο αγγελου αγιου μεταπεμψασθαι σε εις τον οικον αυτου και ακουσαι ρηματα παρα σου. εισκαλεσαμενος ουν αυτους εξενισεν.

1 - 18

Ηκουσαν δε οι αποστολοι και οι αδελφοι οι οντες κατα την Ιουδαιαν οτι και τα εθνη εδεξαντο τον λογον του ΘΥ. Οτε δε ανεβη Πετρος εις Ιερουσαλημ, διεκρινοντο προς αυτον οι εκ περιτομης λεγοντες εισηλθεν προς ανδρας ακροβυστιαν εχοντας και συνεφαγεν αυτοις. Αρξαμενος δε Πετρος εξετιθετο αυτοις καθεξης λεγων· εγω ημην εν πολει Ιοππη προσευχομενος και ειδον εν εκστασει οραμα, καταβαινον σκευος τι ως οθονην μεγαλην τεσσαρσιν αρχαις καθιεμενον εκ του ουρανου, και ηλθεν αχρις εμου. εις ην ατενισας κατενοουν και ειδον τα τετραποδα της γης και τα θηρια και τα ερπετα και τα πετεινα του ουρανου. ηκουσα δε και φωνην λεγουσαν μοι· αναστας, Πετρε, θυσον και φαγε. ειπον δε· μηδαμως, ΚΕ, οτι κοινον η ακαθαρτον ουδεποτε εισηλθεν εις το στομα. απεκριθη δε φωνη εκ δευτερου εκ του ουρανου· α ο ΘΣ εκαθαρισεν, συ μη κοινου. τουτο εγενετο μοι επι τρις, και ανεσπασθη παλιν απαντα εις τον ουρανον. και ιδου εξαυτης τρεις ανδρες επεστησαν επι την οικιαν εν η ημην, απεσταλμενοι απο Καισαρειας προς με. ειπεν δε το ΠΝΑ μοι συνελθειν αυτοις μηδεν διακριναντα. ηλθον δε συν εμοι και οι εξ αδελφοι ουτοι και εισηλθομεν εις τον οικον του ανδρος. απηγγειλεν δε ημιν πως ειδεν αγγελον εν τω οικω αυτου σταθεντα και ειποντα· αποστειλον εις Ιοππην και μεταπεμψαι Σιμωνα τον επικαλουμενον Πετρον, ος λαλησει ρηματα προς σε εν οις σωθηση συ και πας ο οικος σου. εν δε τω αρξασθαι με λαλειν επεπεσεν το ΠΝΑ το αγιον επ’ αυτους ωσπερ και εφ’ ημας εν αρχη. εμνησθην δε του ρηματος του ΚΥ ως ελεγεν· Ιωαννης μεν εβαπτισεν υδατι, υμεις δε βαπτισθησεσθε εν ΠΝΙ αγιω. ει ουν την ισην δωρεαν εδωκεν αυτοις ο ΘΣ ως και ημιν πιστευσασιν επι τον ΚΝ ΙΗ ΧΡΝ, εγω τις ημην δυνατος κωλυσαι τον ΘΝ; Ακουσαντες δε ταυτα ησυχασαν και εδοξασαν τον ΘΝ λεγοντες· αρα και τοις εθνεσιν ο ΘΣ την μετανοιαν εις ζωην εδωκεν.

1 - 19

Κατ’ εκεινον δε τον καιρον επεβαλεν Ηρωδης ο βασιλευς τας χειρας κακωσαι τινας των απο της εκκλησιας. ανειλεν δε Ιακωβον τον αδελφον Ιωαννου μαχαιρη. Ιδων δε οτι αρεστον εστιν τοις Ιουδαιοις, προσεθετο συλλαβειν και Πετρον, - ησαν δε ημεραι των αζυμων - ον και πιασας εθετο εις φυλακη παραδους τεσσαρσιν τετραδιοις στρατιωτων φυλασσειν αυτον, βουλομενος μετα το πασχα αναγαγειν αυτον τω λαω. ο μεν ουν Πετρος ετηρειτο εν τη φυλακη· προσευχη δε ην εκτενως γινομενη υπο της εκκλησιας προς τον ΘΝ περι αυτου. Οτε δε ημελλεν προαγαγειν αυτον ο Ηρωδης, τη νυκτι εκεινη ην ο Πετρος κοιμωμενος μεταξυ δυο στρατιωτων δεδεμενος αλυσεσιν δυσιν φυλακες τε προ της θυρας ετηρουν την φυλακην. και ιδου αγγελος ΚΥ επεστη και φως ελαμψεν εν τω οικηματι· παταξας δε την πλευραν του Πετρου ηγειρεν αυτον λεγων· αναστα εν ταχει. και εξεπεσαν αυτου αι αλυσεις εκ των χειρων. ειπεν δε ο αγγελος προς αυτον· ζωσαι και υποδησαι τα σανδαλια σου. εποιησεν δε ουτως. και λεγει αυτω· περιβαλου το ιματιον σου και ακολουθει μοι. και εξελθων ηκολουθει και ουκ ηδει οτι αληθες εστιν το γινομενον δια του αγγελου· εδοκει δε οραμα βλεπειν. διελθοντες δε πρωτην φυλακην και δευτεραν ηλθαν επι την πυλην την σιδηραν την φερουσαν εις την πολιν, ητις αυτοματη ηνοιγη αυτοις και εξελθοντες προηλθον ρυμην μιαν, και ευθεως απεστη ο αγγελος απ’ αυτου. Και ο Πετρος εν εαυτω γενομενος ειπεν· νυν οιδα αληθως οτι εξαπεστειλεν ΚΣ τον αγγελον αυτου και εξειλατο με εκ χειρος Ηρωδου και πασης της προσδοκιας του λαου των Ιουδαιων. συνιδων τε ηλθεν επι την οικιαν της Μαριας της μητρος Ιωαννου του επικαλουμενου Μαρκου, ου ησαν ικανοι συνηθροισμενοι και προσευχομενοι. κρουσαντος δε αυτου την θυραν του πυλωνος προσηλθεν παιδισκη υπακουσαι ονοματι Ροδη, και επιγνουσα την φωνην του Πετρου απο της χαρας ουκ ηνοιξεν τον πυλωνα, εισδραμουσα δε απηγγειλεν εσταναι τον Πετρον προ του πυλωνος. οι δε προς αυτην ειπαν· μαινη. η δε διισχυριζετο ουτως εχειν. οι δε ελεγον· αγγελος εστιν αυτου. ο δε Πετρος επεμενεν κρουων· ανοιξαντες δε ειδαν αυτον και εξεστησαν. κατασεισας δε αυτοις τη χειρι σιγαν διηγησατο πως ο ΚΣ αυτον εξηγαγεν εκ της φυλακης ειπεν τε· απαγγειλατε Ιακωβω και τοις αδελφοις ταυτα. και εξελθων επορευθη εις ετερον τοπον. Γενομενης δε ημερας ην ταραχος ουκ ολιγος εν τοις στρατιωταις τι αρα ο Πετρος εγενετο. Ηρωδης δε επιζητησας αυτον και μη ευρων, ανακρινας τους φυλακας εκελευσεν απαχθηναι, και κατελθων απο της Ιουδαιας εις Καισαρειαν διετριβεν.

1 - 12

Μαρκον. • Ησαν δε εν Αντιοχεια κατα την ουσαν εκκλησιαν προφηται και διδασκαλοι ο τε Βαρναβας και Συμεων ο καλουμενος Νιγερ και Λουκιος ο Κυρηναιος, Μαναην τε Ηρωδου του τετρααρχου συντροφος και Σαυλος. Λειτουργουντων δε αυτων τω ΚΩ και νηστευοντων ειπεν το ΠΝΑ το αγιον· αφορισατε δη μοι τον Βαρναβαν και Σαυλον εις το εργον ο προσκεκλημαι αυτους. τοτε νηστευσαντες και προσευξαμενοι και επιθεντες τας χειρας αυτοις απελυσαν. Αυτοι μεν ουν εκπεμφθεντες υπο του αγιου ΠΝΣ κατηλθον εις Σελευκειαν, εκειθεν τε απεπλευσαν εις Κυπρον και γενομενοι εν Σαλαμινι κατηγγελλον τον λογον του ΘΥ εν ταις συναγωγαις των Ιουδαιων. ειχον δε και Ιωαννην υπηρετην. Διελθοντες δε ολην την νησον αχρι Παφου ευρον ανδρα τινα μαγον ψευδοπροφητην Ιουδαιον ονοματι Βαριησουν ος ην συν τω ανθυπατω Σεργιω Παυλω, ανδρι συνετω. ουτος προσκαλεσαμενος Βαρναβαν και Σαουλ επεζητησεν ακουσαι τον λογον του ΘΥ. ανθιστατο δε αυτοις Ελυμας ο μαγος, ουτως γαρ μεθερμηνευεται το ονομα αυτου, ζητων διαστρεψαι τον ανθυπατον απο της πιστεως. Σαουλ δε, ο και Παυλος, πλησθεις ΠΝΣ αγιου και ατενισας εις αυτον ειπεν· ω πληρης παντος δολου και πασης ραδιουργιας, υιε διαβολου, εχθρε πασης δικαιοσυνης, ου παυση διαστρεφων τας οδους του ΚΥ τας ευθειας; και νυν ιδου χειρ ΚΥ επι σε και εση τυφλος μη βλεπων τον ηλιον αχρι καιρου. παραχρημα τε επεσεν επ’ αυτον αχλυς και σκοτος και περιαγων εζητει χειραγωγους. τοτε ιδων ο ανθυπατος το γεγονος επιστευσεν εκπλησσομενος επι τη διδαχη του ΚΥ.

33

ΥΣ μου ει συ,
εγω σημερον γεγεννηκα σε.

34 - 40

οτι δε ανεστησεν αυτον εκ νεκρων μηκετι μελλοντα υποστρεφειν εις διαφθοραν, ουτως ειρηκεν οτι δωσω υμιν τα οσια Δαυιδ τα πιστα. διοτι και εν ετερω λεγει· ου δωσεις τον οσιον σου ιδειν διαφθοραν. Δαυιδ μεν γαρ ιδια γενεα υπηρετησας τη του ΘΥ βουλη εκοιμηθη και προσετεθη προς τους πατερας αυτου και ειδεν διαφθοραν· ον δε ο ΘΣ ηγειρεν, ουκ ειδεν διαφθοραν. γνωστον ουν εστω υμιν, ανδρες αδελφοι, οτι δια τουτου υμιν αφεσις αμαρτιων καταγγελλεται, απο παντων ων ουκ ηδυνηθητε εν νομω Μωυσεως δικαιωθηναι, εν τουτω πας ο πιστευων δικαιουται. βλεπετε ουν μη επελθη το ειρημενον εν τοις προφηταις·

41

ιδετε, οι καταφρονηται,
και θαυμασατε και αφανισθητε,
οτι εργον εργαζομαι εγω εν ταις ημεραις υμων,
εργον ο ου μη πιστευσητε εαν τις εκδιηγηται υμιν.

42 - 46

Εξιοντων δε αυτων παρεκαλουν εις το μεταξυ σαββατον λαληθηναι αυτοις τα ρηματα ταυτα. λυθεισης δε της συναγωγης ηκολουθησαν πολλοι των Ιουδαιων και των σεβομενων προσηλυτων τω Παυλω και τω Βαρναβα, οιτινες προσλαλουντες αυτοις επειθον αυτους προσμενειν τη χαριτι του ΘΥ. Τω δε ερχομενω σαββατω σχεδον πασα η πολις συνηχθη ακουσαι τον λογον του ΚΥ. ιδοντες δε οι Ιουδαιοι τους οχλους επλησθησαν ζηλου και αντελεγον τοις υπο Παυλου λαλουμενοις βλασφημουντες. παρρησιασαμενοι τε ο Παυλος και ο Βαρναβας ειπαν· υμιν ην αναγκαιον πρωτον λαληθηναι τον λογον του ΘΥ· επει δε απωθεισθε αυτον και ουκ αξιους κρινετε αυτους της αιωνιας ζωης, ιδου στρεφομεθα εις τα εθνη. ουτως γαρ εντεταλται ημιν ο ΚΣ·

47

τεθεικα σε εις φως εθνων
του ειναι εις σωτηριαν εως εσχατου της γης.

48 - 52

Ακουοντα δε τα εθνη εχαιρον και εδοξαζον τον λογον του ΚΥ και επιστευσαν οσοι ησαν τεταγμενοι εις ζωην αιωνιον· διεφερετο δε ο λογος δι’ ολης της χωρας. οι δε Ιουδαιοι παρωτρυναν τας σεβομενας γυναικας τας ευσχημονας και τους πρωτους της πολεως και επηγειραν διωγμον επι τον Παυλον και Βαρναβαν και εξεβαλον αυτους απο των οριων αυτων. οι δε εκτιναξαμενοι τον κονιορτον των ποδων επ’ αυτους ηλθον εις Ικονιον, οι γε μαθηται επληρουντο χαρας και ΠΝΣ αγιου.

1 - 7

Εγενετο δε εν Ικονιω κατα το αυτο εισελθειν αυτους εις την συναγωγην των Ιουδαιων και λαλησαι ουτως ωστε πιστευσαι Ιουδαιων τε και Ελληνων πολυ πληθος. οι δε απειθησαντες Ιουδαιοι επηγειραν και εκακωσαν τας ψυχας των εθνων κατα των αδελφων. ικανον μεν ουν χρονον διετριψαν παρρησιαζομενοι επι τω ΚΩ τω μαρτυρουντι επι τω λογω της χαριτος αυτου, διδοντι σημεια και τερατα γινεσθαι δια των χειρων αυτων. εσχισθη δε το πληθος της πολεως, και οι μεν ησαν συν τοις Ιουδαιοις, οι δε συν τοις αποστολοις. ως δε εγενετο ορμη των εθνων τε και Ιουδαιων συν τοις αρχουσιν αυτων υβρισαι και λιθοβολησαι αυτους, συνιδοντες κατεφυγον εις τας πολεις της Λυκαονιας Λυστραν και Δερβην και την περιχωρον, κακει ευαγγελιζομενοι ησαν.

1 - 3

διετριβον δε χρονον ουκ ολιγον συν τοις μαθηταις. • Και τινες κατελθοντες απο της Ιουδαιας εδιδασκον τους αδελφους οτι, εαν μη περιτμηθητε τω εθει τω Μωυσεως, ου δυνασθε σωθηναι. γενομενης δε στασεως και ζητησεως ουκ ολιγης τω Παυλω και τω Βαρναβα προς αυτους, εταξαν αναβαινειν Παυλον και Βαρναβαν και τινας αλλους εξ αυτων προς τους αποστολους και πρεσβυτερους εις Ιερουσαλημ περι του ζητηματος τουτου. Οι μεν ουν προπεμφθεντες υπο της εκκλησιας διηρχοντο την τε Φοινικην και Σαμαρειαν εκδιηγουμενοι την επιστροφην των εθνων και εποιουν χαραν μεγαλην πασιν τοις αδελφοις.

16 - 18

μετα ταυτα αναστρεψω
και ανοικοδομησω την σκηνην Δαυιδ την πεπτωκυιαν
και τα κατεσκαμμενα αυτης ανοικοδομησω
και ανορθωσω αυτην,
οπως αν εκζητησωσιν οι καταλοιποι των ανθρωπων τον ΚΝ
και παντα τα εθνη εφ’ ους επικεκληται το ονομα μου επ’ αυτους,
λεγει ΚΣ ποιων ταυτα γνωστα απ’ αιωνος.

19 - 22

διο εγω κρινω μη παρενοχλειν τοις απο των εθνων επιστρεφουσιν επι τον ΘΝ, αλλ’ επιστειλαι αυτοις του απεχεσθαι των αλισγηματων των ειδωλων και του πνικτου και του αιματος. Μωυσης γαρ εκ γενεων αρχαιων τους κηρυσσοντας αυτον εκει εν ταις συναγωγαις κατα παν σαββατον αναγινωσκομενος. Τοτε εδοξε τοις αποστολοις και τοις πρεσβυτεροις συν ολη τη εκκλησια εκλεξαμενους ανδρας εξ αυτων πεμψαι εις Αντιοχειαν συν τω Παυλω και Βαρναβα, Ιουδαν τον καλουμενον Βαρσαββαν και Σιλαν, ανδρας ηγουμενους εν τοις αδελφοις, γραψαντες δια χειρος αυτων·

1 - 15

Κατηντησεν δε και εις Δερβην και εις Λυστραν. και ιδου μαθητης τις ην εκει Τιμοθεος, υιος γυναικος Ιουδαιας πιστης, ΠΣ δε Ελληνος, ος εμαρτυρειτο υπο των εν Λυστροις και Ικονιω αδελφων. τουτον ηθελησεν Παυλος συν αυτω εξελθειν, και ελαβεν και περιετεμεν αυτον δια τους Ιουδαιους τους οντας εν τοις τοποις εκεινοις· ηδεισαν γαρ απαντες τον παπτερα αυτου οτι Ελλην υπηρχεν. Ως δε διεπορευοντο τας πολεις, παρεδιδοσαν αυτοις φυλασσειν τα δογματα τα κεκριμενα υπο των αποστολων και πρεσβυτερων των εν Ιεροσολυμοις. Αι μεν ουν εκκλησιαι εστερεουντο τη πιστει και επερισσευον τω αριθμω καθ’ ημεραν. Διηλθον δε την Φρυγιαν και Γαλατικην χωραν κωλυθεντες υπο του αγιου ΠΝΣ λαλησαι τον λογον εν τη Ασια· ελθοντες δε κατα την Μυσιαν επειραζον εις την Βιθυνιαν πορευθηναι, και ουκ ειασεν αυτους το ΠΝΑ ΙΥ· παρελθοντες δε την Μυσιαν κατεβησαν εις Τρωαδα. Και οραμα δια της νυκτος τω Παυλω ωφθη, ανηρ Μακεδων τις ην εστως και παρακαλων αυτον και λεγων· διαβας εις Μακεδονιαν βοηθησον ημιν. ως δε το οραμα ειδεν, ευθεως εζητησαμεν εξελθειν εις Μακεδονιαν συμβιβαζοντες οτι προσκεκληται ημας ο ΘΣ ευαγγελισασθαι αυτους. Αναχθεντες δε απο Τρωαδος ευθυδρομησαμεν εις Σαμοθρακην, τη δε επιουση εις Νεαν πολιν κακειθεν εις Φιλιππους, ητις εστιν πρωτης μεριδος της Μακεδονιας πολις, κολωνια. Ημεν δε εν ταυτη τη πολει διατριβοντες ημερας τινας. τη τε ημερα των σαββατων εξηλθομεν εξω της πυλης παρα ποταμον ου ενομιζομεν προσευχην ειναι, και καθισαντες ελαλουμεν ταις συνελθουσαις γυναιξιν. και τις γυνη ονοματι Λυδια, πορφυροπωλις πολεως Θυατειρων σεβομενη τον ΘΝ, ηκουεν, ης ο ΚΣ διηνοιξεν την καρδιαν προσεχειν τοις λαλουμενοις υπο του Παυλου. ως δε εβαπτισθη και ο οικος αυτης, παρεκαλεσεν λεγουσα· ει κεκρικατε με πιστην τω ΚΩ ειναι, εισελθοντες εις τον οικον μου μενετε· και παρεβιασατο ημας.

1 - 9

Διοδευσαντες δε την Αμφιπολιν και την Απολλωνιαν ηλθον εις Θεσσαλονικην οπου ην συναγωγη των Ιουδαιων. κατα δε το ειωθος τω Παυλω εισηλθεν προς αυτους και επι σαββατα τρια διελεξατο αυτοις απο των γραφων, διανοιγων και παρατιθεμενος οτι τον ΧΝ εδει παθειν και αναστηναι εκ νεκρων και οτι ουτος εστιν ο ΧΣ ο ΙΣ ον εγω καταγγελλω υμιν. και τινες εξ αυτων επεισθησαν και προσεκληρωθησαν τω Παυλω και τω Σιλα, των τε σεβομενων Ελληνων πληθος πολυ, γυναικων τε των πρωτων ουκ ολιγαι. Ζηλωσαντες δε οι Ιουδαιοι και προσλαβομενοι των αγοραιων ανδρας τινας πονηρους και οχλοποιησαντες εθορυβουν την πολιν και επισταντες τη οικια Ιασονος εζητουν αυτους προαγαγειν εις τον δημον· μη ευροντες δε αυτους εσυρον Ιασονα και τινας αδελφους επι τους πολιταρχας βοωντες οτι οι την οικουμενην αναστατωσαντες ουτοι και ενθαδε παρεισιν, ους υποδεδεκται Ιασων· και ουτοι παντες απεναντι των δογματων Καισαρος πρασσουσιν βασιλεα ετερον λεγοντες ειναι ΙΝ. εταραξαν δε τον οχλον και τους πολιταρχας ακουοντας ταυτα, και λαβοντες το ικανον παρα του Ιασονος και των λοιπων απελυσαν αυτους.

1 - 17

Μετα ταυτα χωρισθεις εκ των Αθηνων ηλθεν εις Κορινθον. και ευρων τινα Ιουδαιον ονοματι Ακυλαν, Ποντικον τω γενει προσφατως εληλυθοτα απο της Ιταλιας και Πρισκιλλαν γυναικα αυτου, δια το διατεταχεναι Κλαυδιον χωριζεσθαι παντας τους Ιουδαιους απο της Ρωμης, προσηλθεν αυτοις και δια το ομοτεχνον ειναι εμενεν παρ’ αυτοις, και ηργαζετο· ησαν γαρ σκηνοποιοι τη τεχνη. διελεγετο δε εν τη συναγωγη κατα παν σαββατον επειθεν τε Ιουδαιους και Ελληνας. Ως δε κατηλθον απο της Μακεδονιας ο τε Σιλας και ο Τιμοθεος, συνειχετο τω λογω ο Παυλος διαμαρτυρομενος τοις Ιουδαιοις ειναι τον ΧΝ ΙΝ. αντιτασσομενων δε αυτων και βλασφημουντων εκτιναξαμενος τα ιματια ειπεν προς αυτους· το αιμα υμων επι την κεφαλην υμων· καθαρος εγω απο του νυν εις τα εθνη πορευσομαι. και μεταβας εκειθεν εισηλθεν εις οικιαν τινος ονοματι Τιτιου Ιουστου σεβομενου τον ΘΝ, ου η οικια ην συνομορουσα τη συναγωγη. Κρισπος δε ο αρχισυναγωγος επιστευσεν τω ΚΩ συν ολω τω οικω αυτου, και πολλοι των Κορινθιων ακουοντες επιστευον και εβαπτιζοντο. Ειπεν δε ο ΚΣ εν νυκτι δι’ οραματος τω Παυλω· μη φοβου, αλλα λαλει και μη σιωπησης, διοτι εγω ειμι μετα σου και ουδεις επιθησεται σοι του κακωσαι σε, διοτι λαος εστι μοι πολυς εν τη πολει ταυτη. Εκαθισεν δε ενιαυτον και μηνας εξ διδασκων εν αυτοις τον λογον του ΘΥ. Γαλλιωνος δε ανθυπατου οντος της Αχαιας κατεπεστησαν ομοθυμαδον οι Ιουδαιοι τω Παυλω και ηγαγον αυτον επι το βημα λεγοντες οτι παρα τον νομον αναπειθει ουτος τους ανθρωπους σεβεσθαι τον ΘΝ. μελλοντος δε του Παυλου ανοιγειν το στομα ειπεν ο Γαλλιων προς τους Ιουδαιους· ει μεν ην αδικημα τι η ραδιουργημα πονηρον, ω Ιουδαιοι, κατα λογον αν ανεσχομην υμων, ει δε ζητηματα εστιν περι λογου και ονοματων και νομου του καθ’ υμας, οψεσθε αυτοι· κριτης εγω τουτων ου βουλομαι ειναι. και απηλασεν αυτους απο του βηματος. επιλαβομενοι δε παντες Σωσθενην τον αρχισυναγωγον ετυπτον εμπροσθεν του βηματος· και ουδεν τουτων τω Γαλλιωνι εμελεν.

1 - 10

Θελοντος δε του παυλου κατα την ιδιαν βουλην πορευεσθαι εις ιεροσολυμα ειπεν αυτω το ΠΝΑ υποστρεφειν εις την ασιαν διελθων δε τα ανωτερικα μερη ερχεται εις Εφεσον και ευρειν τινας μαθητας και ειπεν τοις μαθηταις· ει ΠΝΑ αγιον ελαβετε πιστευσαντες το ιδιον του ΚΥ ειναι; οι δε προς αυτον· αλλ’ ουδ’ ει ΠΝΑ αγιον λαμβανουσιν τινες ηκουσαμεν. ο δε Παυλος προς αυτους· εις τι ουν εβαπτισθητε; οι δε ελεγον· εις το Ιωαννου βαπτισμα. ειπεν δε Παυλος· Ιωαννης εβαπτισεν βαπτισμα μετανοιας τω λαω λεγων εις τον ερχομενον μετ’ αυτον ινα πιστευσωσιν, τουτ’ εστιν εις τον ΙΗΝ. ακουσαντες δε τουτο εβαπτισθησαν εις το ονομα του ΚΥ ΙΗΥ του ΧΡΥ εις αφεσιν αμαρτιων, και επιθεντος αυτοις του Παυλου χειρας επεπεσεν ΠΝΑ το αγιον επ’ αυτους, ελαλουν τε γλωσσαις και επροφητευον. ησαν δε οι παντες ανδρες ωσει δωδεκα. Εισελθων δε εις την συναγωγην επαρρησιαζετο επι μηνας τρεις διαλεγομενος και πειθων τα περι της βασιλειας του ΘΥ. ως δε τινες εσκληρυνοντο και ηπειθουν κακολογουντες την οδον ενωπιον του πληθους, αποστας απ’ αυτων αφωρισεν τους μαθητας καθ’ ημεραν διαλεγομενος εν τη σχολη Τυραννου. τουτο δε εγενετο επι ετη δυο, ωστε παντας τους κατοικουντας την Ασιαν ακουσαι τον λογον του ΚΥ, Ιουδαιους τε και Ελληνας.

1 - 6

συστροφης ταυτης. και ταυτα ειπων απελυσεν την εκκλησιαν. • Μετα δε το παυσασθαι τον θορυβον μεταπεμψαμενος ο Παυλος τους μαθητας και παρακαλεσας, ασπασαμενος εξηλθεν πορευεσθαι εις Μακεδονιαν. διελθων δε τα μερη εκεινα και παρακαλεσας αυτους λογω πολλω ηλθεν εις την Ελλαδα ποιησας τε μηνας τρεις· γενομενης επιβουλης αυτω υπο των Ιουδαιων μελλοντι αναγεσθαι εις την Συριαν, εγενετο γνωμης του υποστρεφειν δια Μακεδονιας. συνειπετο δε αυτω Σωπατρος Πυρρου Βεροιαιος, Θεσσαλονικεων δε Αρισταρχος και Σεκουνδος, και Γαιος Δερβαιος και Τιμοθεος, Ασιανοι δε Τυχικος και Τροφιμος. ουτοι δε προελθοντες εμενον ημας εν Τρωαδι, ημεις δε εξεπλευσαμεν μετα τας ημερας των αζυμων απο Φιλιππων και ηλθομεν προς αυτους εις την Τρωαδα αχρι ημερων πεντε, οπου διετριψαμεν ημερας επτα.

1 - 6

Ως δε εγενετο αναχθηναι ημας αποσπασθεντας απ’ αυτων, ευθυδρομησαντες ηλθομεν εις την Κω, τη δε εξης εις την Ροδον κακειθεν εις Παταρα, και ευροντες πλοιον διαπερων εις Φοινικην επιβαντες ανηχθημεν. αναφαναντες δε την Κυπρον και καταλιποντες αυτην ευωνυμον επλεομεν εις Συριαν και κατηλθομεν εις Τυρον· εκεισε γαρ το πλοιον ην αποφορτιζομενον τον γομον. ανευροντες δε τους μαθητας επεμειναμεν αυτου ημερας επτα, οιτινες τω Παυλω ελεγον δια του ΠΝΣ μη επιβαινειν εις Ιεροσολυμα. οτε δε εγενετο ημας εξαρτισαι τας ημερας, εξελθοντες επορευομεθα προπεμποντων ημας παντων συν γυναιξι και τεκνοις εως εξω της πολεως, και θεντες τα γονατα επι τον αιγιαλον προσευξαμενοι απησπασαμεθα αλληλους και ανεβημεν εις το πλοιον, εκεινοι δε υπεστρεψαν εις τα ιδια.

15 - 36

Μετα δε τας ημερας ταυτας επισκευασαμενοι ανεβαινομεν εις Ιεροσολυμα· συνηλθον δε και των μαθητων απο Καισαρειας συν ημιν, αγοντες παρ’ ω ξενισθωμεν Μνασωνι τινι Κυπριω, αρχαιω μαθητη. Γενομενων δε ημων εις Ιεροσολυμα ασμενως απεδεξαντο ημας οι αδελφοι. Τη δε επιουση εισηει ο Παυλος συν ημιν προς Ιακωβον, παντες τε παρεγενοντο οι πρεσβυτεροι. και ασπασαμενος αυτους εξηγειτο καθ’ εν εκαστον, ων εποιησεν ο ΘΣ εν τοις εθνεσιν δια της διακονιας αυτου. Οι δε ακουσαντες εδοξαζον τον ΘΝ ειπον τε αυτω· θεωρεις, αδελφε, ποσαι μυριαδες εισιν εν τοις Ιουδαιοις των πεπιστευκοτων και παντες ζηλωται του νομου υπαρχουσιν· κατηχηθησαν δε περι σου οτι αποστασιαν διδασκεις απο Μωυσεως τους κατα τα εθνη παντας Ιουδαιους λεγων μη περιτεμνειν αυτους τα τεκνα μηδε τοις εθεσιν περιπατειν. τι ουν εστιν; παντως ακουσονται οτι εληλυθας. τουτο ουν ποιησον ο σοι λεγομεν· εισιν ημιν ανδρες τεσσαρες ευχην εχοντες εφ’ εαυτων. τουτους παραλαβων αγνισθητι συν αυτοις και δαπανησον επ’ αυτοις ινα ξυρησονται την κεφαλην, και γνωσονται παντες οτι ων κατηχηνται περι σου ουδεν εστιν αλλα στοιχεις και αυτος φυλασσων τον νομον. περι δε των πεπιστευκοτων εθνων ημεις επεστειλαμεν κριναντες φυλασσεσθαι αυτους το τε ειδωλοθυτον και αιμα και πνικτον και πορνειαν. Τοτε ο Παυλος παραλαβων τους ανδρας τη εχομενη ημερα συν αυτοις αγνισθεις, εισηει εις το ιερον διαγγελλων την εκπληρωσιν των ημερων του αγνισμου εως ου προσηνεχθη υπερ ενος εκαστου αυτων η προσφορα. Ως δε εμελλον αι επτα ημεραι συντελεισθαι, οι απο της Ασιας Ιουδαιοι θεασαμενοι αυτον εν τω ιερω συνεχεον παντα τον οχλον και επεβαλον επ’ αυτον τας χειρας κραζοντες· ανδρες Ισραηλιται, βοηθειτε· ουτος εστιν ο ανθρωπος ο κατα του λαου και του νομου και του τοπου τουτου παντας πανταχη διδασκων, ετι τε και Ελληνας εισηγαγεν εις το ιερον και κεκοινωκεν τον αγιον τοπον τουτον. ησαν γαρ προεωρακοτες Τροφιμον τον Εφεσιον εν τη πολει συν αυτω, ον ενομιζον οτι εις το ιερον εισηγαγεν ο Παυλος. εκινηθη τε η πολις ολη και εγενετο συνδρομη του λαου, και επιλαβομενοι του Παυλου ειλκον αυτον εξω του ιερου και ευθεως εκλεισθησαν αι θυραι. Ζητουντων τε αυτον αποκτειναι ανεβη φασις τω χιλιαρχω της σπειρης οτι ολη συγχυννεται Ιερουσαλημ. ος εξαυτης παραλαβων στρατιωτας και εκατονταρχας κατεδραμεν επ’ αυτους, οι δε ιδοντες τον χιλιαρχον και τους στρατιωτας επαυσαντο τυπτοντες τον Παυλον. τοτε εγγισας ο χιλιαρχος επελαβετο αυτου και εκελευσεν δεθηναι αλυσεσι δυσι, και επυνθανετο τις ειη και τι εστιν πεποιηκως. αλλοι δε αλλο τι επεφωνουν εν τω οχλω. μη δυναμενου δε αυτου γνωναι το ασφαλες δια τον θορυβον εκελευσεν αγεσθαι αυτον εις την παρεμβολην. οτε δε εγενετο επι τους αναβαθμους, συνεβη βασταζεσθαι αυτον υπο των στρατιωτων δια την βιαν του οχλου, ηκολουθει γαρ το πληθος του λαου κραζοντες· αιρε αυτον.

1 - 21

προσεφωνησεν τη Εβραιδι διαλεκτω λεγων· • Ανδρες αδελφοι και πατερες, ακουσατε μου της προς υμας νυνι απολογιας. ακουσαντες δε οτι τη Εβραιδι διαλεκτω προσεφωνει αυτοις, μαλλον παρεσχον ησυχιαν. και φησιν· εγω ειμι ανηρ Ιουδαιος, γεγεννημενος εν Ταρσω της Κιλικιας, ανατεθραμμενος δε εν τη πολει ταυτη, παρα τους ποδας Γαμαλιηλ πεπαιδευμενος κατα ακριβειαν του πατρωου νομου, ζηλωτης υπαρχων του ΘΥ καθως παντες υμεις εστε σημερον· ος ταυτην την οδον εδιωξα αχρι θανατου δεσμευων και παραδιδους εις φυλακας ανδρας τε και γυναικας, ως και ο αρχιερευς μαρτυρει μοι και παν το πρεσβυτεριον, παρ’ ων και επιστολας δεξαμενος προς τους αδελφους εις Δαμασκον επορευομην, αξων και τους εκεισε οντας δεδεμενους εις Ιερουσαλημ ινα τιμωρηθωσιν. Εγενετο δε μοι πορευομενω και εγγιζοντι τη Δαμασκω περι μεσημβριαν εξαιφνης εκ του ουρανου περιαστραψαι φως ικανον περι εμε, επεσα τε εις το εδαφος και ηκουσα φωνης λεγουσης μοι· Σαουλ Σαουλ, τι με διωκεις; εγω δε απεκριθην· τις ει, ΚΕ; ειπεν τε προς με· εγω ειμι ΙΣ ο Ναζωραιος, ον συ διωκεις. οι δε συν εμοι οντες το μεν φως εθεασαντο την δε φωνην ουκ ηκουσαν του λαλουντος μοι. ειπον δε· τι ποιησω, ΚΕ; ο δε ΚΣ ειπεν προς με· αναστας πορευου εις Δαμασκον κακει σοι λαληθησεται περι παντων ων τετακται σοι ποιησαι. ως δε ουκ ενεβλεπον απο της δοξης του φωτος εκεινου, χειραγωγουμενος υπο των συνοντων μοι ηλθον εις Δαμασκον. Ανανιας δε τις, ανηρ ευλαβης κατα τον νομον, μαρτυρουμενος υπο παντων των κατοικουντων Ιουδαιων, ελθων προς με και επιστας ειπεν μοι· Σαουλ αδελφε, αναβλεψον. καγω αυτη τη ωρα ανεβλεψα εις αυτον. ο δε ειπεν· ο ΘΣ των πατερων ημων προεχειρισατο σε γνωναι το θελημα αυτου και ιδειν τον δικαιον και ακουσαι φωνην εκ του στοματος αυτου, οτι εση μαρτυς αυτω προς παντας ανθρωπους ων εωρακας και ηκουσας. και νυν τι μελλεις; αναστας βαπτισαι και απολουσαι τας αμαρτιας σου επικαλεσαμενος το ονομα αυτου. Εγενετο δε μοι υποστρεψαντι εις Ιερουσαλημ και προσευχομενου μου εν τω ιερω γενεσθαι με εν εκστασει και ιδειν αυτον λεγοντα μοι· σπευσον και εξελθε εν ταχει εξ Ιερουσαλημ, διοτι ου παραδεξονται σου μαρτυριαν περι εμου. καγω ειπον· ΚΕ, αυτοι επιστανται οτι εγω ημην φυλακιζων και δερων κατα τας συναγωγας τους πιστευοντας επι σε, και οτε εξεχυννετο το αιμα Στεφανου του μαρτυρος σου, και αυτος ημην εφεστως και συνευδοκων και φυλασσων τα ιματια των αναιρουντων αυτον. και ειπεν προς με· πορευου, οτι εγω εις εθνη μακραν εξαποστελω σε.

1 - 10

Παυλον εστησεν εις αυτους. • Ατενισας δε ο Παυλος τω συνεδριω ειπεν· ανδρες αδελφοι, εγω παση συνειδησει αγαθη πεπολιτευμαι τω ΘΩ αχρι ταυτης της ημερας. ο δε αρχιερευς Ανανιας επεταξεν τοις παρεστωσιν αυτω τυπτειν αυτου το στομα. τοτε ο Παυλος προς αυτον ειπεν· τυπτειν σε μελλει ο ΘΣ, τοιχε κεκονιαμενε· και συ καθη κρινων με κατα τον νομον και παρανομων κελευεις με τυπτεσθαι; οι δε παρεστωτες ειπαν· τον αρχιερεα του ΘΥ λοιδορεις; εφη τε ο Παυλος· ουκ ηδειν, αδελφοι, οτι εστιν αρχιερευς· γεγραπται γαρ οτι αρχοντα του λαου σου ουκ ερεις κακως. Γνους δε ο Παυλος οτι το εν μερος εστιν Σαδδουκαιων το δε ετερον Φαρισαιων εκραζεν εν τω συνεδριω· ανδρες αδελφοι, εγω Φαρισαιος ειμι, υιος Φαρισαιων, περι ελπιδος και αναστασεως νεκρων εγω κρινομαι. τουτο δε αυτου ειποντος εγενετο στασις των Φαρισαιων και Σαδδουκαιων και εσχισθη το πληθος. Σαδδουκαιοι μεν γαρ λεγουσιν μη ειναι αναστασιν μητε αγγελον μητε ΠΝΑ, Φαρισαιοι δε ομολογουσιν τα αμφοτερα. εγενετο δε κραυγη μεγαλη, και ανασταντες τινες των γραμματεων του μερους των Φαρισαιων διεμαχοντο λεγοντες· ουδεν κακον ευρισκομεν εν τω ανθρωπω τουτω· ει δε ΠΝΑ ελαλησεν αυτω η αγγελος; Πολλης δε γινομενης στασεως φοβηθεις ο χιλιαρχος μη διασπασθη ο Παυλος υπ’ αυτων εκελευσεν το στρατευμα καταβαν αρπασαι αυτον εκ μεσου αυτων αγειν τε εις την παρεμβολην.

1 - 9

αυτον. • Μετα δε πεντε ημερας κατεβη ο αρχιερευς Ανανιας μετα πρεσβυτερων τινων και ρητορος Τερτυλλου τινος, οιτινες ενεφανισαν τω ηγεμονι κατα του Παυλου. κληθεντος δε αυτου ηρξατο κατηγορειν ο Τερτυλλος λεγων· πολλης ειρηνης τυγχανοντες δια σου και διορθωματων γινομενων τω εθνει τουτω δια της σης προνοιας, παντη τε και πανταχου αποδεχομεθα, κρατιστε Φηλιξ, μετα πασης ευχαριστιας. ινα δε μη επι πλειον σε εγκοπτω, παρακαλω ακουσαι σε ημων συντομως τη ση επιεικεια. ευροντες γαρ τον ανδρα τουτον λοιμον και κινουντα στασεις πασιν τοις Ιουδαιοις τοις κατα την οικουμενην πρωτοστατην τε της των Ναζωραιων αιρεσεως, ος και το ιερον επειρασεν βεβηλωσαι ον και εκρατησαμεν, παρ’ ου δυνηση αυτος ανακρινας περι παντων τουτων επιγνωναι ων ημεις κατηγορουμεν αυτου. συνεπεθεντο δε και οι Ιουδαιοι φασκοντες ταυτα ουτως εχειν.

1 - 12

Φηστος ουν επιβας τη επαρχεια μετα τρεις ημερας ανεβη εις Ιεροσολυμα απο Καισαρειας, ενεφανισαν τε αυτω οι αρχιερεις και οι πρωτοι των Ιουδαιων κατα του Παυλου και παρεκαλουν αυτον αιτουμενοι χαριν κατ’ αυτου οπως μεταπεμψηται αυτον εις Ιερουσαλημ, ενεδραν ποιουντες ανελειν αυτον κατα την οδον. ο μεν ουν Φηστος απεκριθη τηρεισθαι τον Παυλον εις Καισαρειαν, εαυτον δε μελλειν εν ταχει εκπορευεσθαι· οι ουν εν υμιν, φησιν, δυνατοι συγκαταβαντες ει τι εστιν εν τω ανδρι ατοπον κατηγορειτωσαν αυτου. Διατριψας δε εν αυτοις ημερας ου πλειους οκτω η δεκα, καταβας εις Καισαρειαν, τη επαυριον καθισας επι του βηματος εκελευσεν τον Παυλον αχθηναι. παραγενομενου δε αυτου περιεστησαν αυτον οι απο Ιεροσολυμων καταβεβηκοτες Ιουδαιοι πολλα και βαρεα αιτιωματα καταφεροντες α ουκ ισχυον αποδειξαι, του Παυλου απολογουμενου οτι ουτε εις τον νομον των Ιουδαιων ουτε εις το ιερον ουτε εις Καισαρα τι ημαρτον. Ο Φηστος δε θελων τοις Ιουδαιοις χαριν καταθεσθαι αποκριθεις τω Παυλω ειπεν· θελεις εις Ιεροσολυμα αναβας εκει περι τουτων κριθηναι επ’ εμου; ειπεν δε ο Παυλος· επι του βηματος Καισαρος εστως ειμι, ου με δει κρινεσθαι. Ιουδαιους ουδεν ηδικησα ως και συ καλλιον επιγινωσκεις. ει μεν ουν αδικω και αξιον θανατου πεπραχα τι, ου παραιτουμαι το αποθανειν· ει δε ουδεν εστιν ων ουτοι κατηγορουσιν μου, ουδεις με δυναται αυτοις χαρισασθαι· Καισαρα επικαλουμαι. τοτε ο Φηστος συλλαλησας μετα του συμβουλιου απεκριθη· Καισαρα επικεκλησαι, επι Καισαρα πορευση.

1 - 29

γαρ μοι δοκει πεμποντα δεσμιον μη και τας κατ’ αυτου αιτιας σημαναι. • Αγριππας δε προς τον Παυλον εφη· επιτρεπεται σοι περι σεαυτου λεγειν. τοτε ο Παυλος εκτεινας την χειρα απελογειτο· Περι παντων ων εγκαλουμαι υπο Ιουδαιων, βασιλευ Αγριππα, ηγημαι εμαυτον μακαριον επι σου μελλων σημερον απολογεισθαι μαλιστα γνωστην οντα σε παντων των κατα Ιουδαιους εθων τε και ζητηματων, διο δεομαι μακροθυμως ακουσαι μου. Την μεν ουν βιωσιν μου την εκ νεοτητος την απ’ αρχης γενομενην εν τω εθνει μου εν τε Ιεροσολυμοις ισασι παντες οι Ιουδαιοι προγινωσκοντες με ανωθεν, εαν θελωσι μαρτυρειν, οτι κατα την ακριβεστατην αιρεσιν της ημετερας θρησκειας εζησα Φαρισαιος. και νυν επ’ ελπιδι της εις τους πατερας ημων επαγγελιας γενομενης υπο του ΘΥ εστηκα κρινομενος, εις ην το δωδεκαφυλον ημων εν εκτενεια νυκτα και ημεραν λατρευον ελπιδι καταντησαι, περι ης εγκαλουμαι υπο Ιουδαιων, ει ο ΘΣ νεκρους εγειρει; Εγω μεν ουν εδοξα εμαυτω προς το ονομα ΙΗΥ του Ναζωραιου δειν πολλα εναντια πραξαι, ο και εποιησα εν Ιεροσολυμοις, και πολλους τε των αγιων εγω εν φυλακαις κατεκλεισα την παρα των αρχιερεων εξουσιαν λαβων αναιρουμενων τε αυτων κατηνεγκα ψηφον. και κατα πασας τας συναγωγας πολλακις τιμωρων αυτους ηναγκαζον βλασφημειν περισσως τε εμμαινομενος αυτοις εδιωκον εως και εις τας εξω πολεις. Εν οις πορευομενος εις την Δαμασκον μετ’ εξουσιας και επιτροπης της των αρχιερεων ημερας μεσης κατα την οδον ειδον, βασιλευ, ουρανοθεν υπερ την λαμπροτητα του ηλιου περιλαμψαν με φως και τους συν εμοι πορευομενους. παντων τε καταπεσοντων ημων εις την γην ηκουσα φωνην λεγουσαν προς με τη Εβραιδι διαλεκτω· Σαουλ Σαουλ, τι με διωκεις; σκληρον σοι προς κεντρα λακτιζειν. εγω δε ειπα· τις ει, ΚΕ; ο δε ΚΣ ειπεν· εγω ειμι ΙΗΣ ον συ διωκεις. αλλα αναστηθι και στηθι επι τους ποδας σου· εις τουτο γαρ ωφθην σοι, προχειρισασθαι σε υπηρετην και μαρτυρα ων τε ειδες ων τε οφθησομαι σοι, εξαιρουμενος σε εκ του λαου και εκ των εθνων εις ους εγω αποστελλω σε ανοιξαι οφθαλμους αυτων, του επιστρεψαι απο σκοτους εις φως και της εξουσιας του σατανα επι τον ΘΝ, του λαβειν αυτους αφεσιν αμαρτιων και κληρον εν τοις ηγιασμενοις πιστει τη εις εμε. Οθεν, βασιλευ Αγριππα, ουκ εγενομην απειθης τη ουρανιω οπτασια αλλα τοις εν Δαμασκω πρωτον τε και Ιεροσολυμοις, και τη Ιουδαια και τοις εθνεσιν εκηρυξα μετανοειν και επιστρεφειν επι τον ΘΝ, αξια της μετανοιας εργα πρασσοντας. ενεκα τουτων με Ιουδαιοι συλλαβομενοι οντα εν τω ιερω επειρωντο διαχειρισασθαι. επικουριας ουν τυχων της απο του ΘΥ αχρι της ημερας ταυτης εστηκα μαρτυρομενος μικρω τε και μεγαλω ουδεν εκτος λεγων ων τε οι προφηται ελαλησαν μελλοντων γινεσθαι και Μωυσης, ει παθητος ο ΧΣ, ει πρωτος εξ αναστασεως νεκρων φως μελλει καταγγελλειν τω τε λαω και τοις εθνεσιν. Ταυτα δε αυτου απολογουμενου ο Φηστος μεγαλη τη φωνη φησιν· μαινη, Παυλε· τα πολλα σε γραμματα εις μανιαν περιτρεπει. ο δε Παυλος· ου μαινομαι, φησιν, κρατιστε Φηστε, αλλα αληθειας και σωφροσυνης ρηματα αποφθεγγομαι. επισταται γαρ περι τουτων ο βασιλευς προς ον και παρρησιαζομενος λαλω, λανθανειν γαρ αυτον τουτων ου πειθομαι ουθεν· ου γαρ εστιν εν γωνια πεπραγμενον τουτο. πιστευεις, βασιλευ Αγριππα, τοις προφηταις; οιδα οτι πιστευεις. ο δε Αγριππας προς τον Παυλον· εν ολιγω με πειθεις ΧΡΑΝΟΝ ποιησαι. ο δε Παυλος· ευξαιμην αν τω ΘΩ και εν ολιγω και εν μεγαλω ου μονον σε αλλα και παντας τους ακουοντας μου σημερον γενεσθαι τοιουτους οποιος και εγω ειμι παρεκτος των δεσμων τουτων.

1 - 20

μη επεκεκλητο Καισαρα. • Ως δε εκριθη του αποπλειν ημας εις την Ιταλιαν, παρεδιδουν τον τε Παυλον και τινας ετερους δεσμωτας εκατονταρχη ονοματι Ιουλιω σπειρης Σεβαστης. επιβαντες δε πλοιω Αδραμυττηνω μελλοντι πλειν εις τους κατα την Ασιαν τοπους ανηχθημεν οντος συν ημιν Αρισταρχου Μακεδονος Θεσσαλονικεως. τη τε ετερα κατηχθημεν εις Σιδωνα, φιλανθρωπως τε ο Ιουλιος τω Παυλω χρησαμενος επετρεψεν προς τους φιλους πορευθεντι επιμελειας τυχειν. κακειθεν αναχθεντες υπεπλευσαμεν την Κυπρον δια το τους ανεμους ειναι εναντιους, το τε πελαγος το κατα την Κιλικιαν και Παμφυλιαν διαπλευσαντες κατηλθομεν εις Μυρα της Λυκιας. Κακει ευρων ο εκατονταρχης πλοιον Αλεξανδρινον πλεον εις την Ιταλιαν ενεβιβασεν ημας εις αυτο. εν ικαναις δε ημεραις βραδυπλοουντες και μολις γενομενοι κατα την Κνιδον, μη προσεωντος ημας του ανεμου υπεπλευσαμεν την Κρητην κατα Σαλμωνην, μολις τε παραλεγομενοι αυτην ηλθομεν εις τοπον τινα καλουμενον Καλους λιμενας ω εγγυς πολις ην Λασαια. Ικανου δε χρονου διαγενομενου και οντος ηδη επισφαλους του πλοος δια το και την νηστειαν ηδη παρεληλυθεναι παρηνει ο Παυλος λεγων αυτοις· ανδρες, θεωρω οτι μετα υβρεως και πολλης ζημιας ου μονον του φορτιου και του πλοιου αλλα και των ψυχων ημων μελλειν εσεσθαι τον πλουν. ο δε εκατονταρχης τω κυβερνητη και τω ναυκληρω μαλλον επειθετο η τοις υπο Παυλου λεγομενοις. ανευθετου δε του λιμενος υπαρχοντος προς παραχειμασιαν οι πλειονες εθεντο βουλην αναχθηναι εκειθεν, ει πως δυναιντο καταντησαντες εις Φοινικα παραχειμασαι λιμενα της Κρητης βλεποντα κατα λιβα και κατα χωρον. Υποπνευσαντος δε νοτου δοξαντες της προθεσεως κεκρατηκεναι, αραντες ασσον παρελεγοντο την Κρητην. μετ’ ου πολυ δε εβαλεν κατ’ αυτης ανεμος τυφωνικος ο καλουμενος ευρακυλων· συναρπασθεντος δε του πλοιου και μη δυναμενου αντοφθαλμειν τω ανεμω επιδοντες εφερομεθα. νησιον δε τι υποδραμοντες καλουμενον Καυδα ισχυσαμεν μολις περικρατεις γενεσθαι της σκαφης, ην αραντες βοηθειαις εχρωντο υποζωννυντες το πλοιον, φοβουμενοι τε μη εις την Συρτιν εκπεσωσιν, χαλασαντες το σκευος, ουτως εφεροντο. σφοδρως δε χειμαζομενων ημων τη εξης εκβολην εποιουντο και τη τριτη αυτοχειρες την σκευην του πλοιου ερριψαν. μητε δε ηλιου μητε αστρων επιφαινοντων επι πλειονας ημερας, χειμωνος τε ουκ ολιγου επικειμενου, λοιπον περιηρειτο ελπις πασα του σωζεσθαι ημας.

1 - 10

Και διασωθεντες τοτε επεγνωμεν οτι Μελιτη η νησος καλειται. οι τε βαρβαροι παρειχον ου την τυχουσαν φιλανθρωπιαν ημιν, αψαντες γαρ πυραν προσελαβοντο παντας ημας δια τον υετον τον εφεστωτα και δια το ψυχος. Συστρεψαντος δε του Παυλου φρυγανων τι πληθος και επιθεντος επι την πυραν, εχιδνα απο της θερμης εξελθουσα καθηψεν της χειρος αυτου. ως δε ειδον οι βαρβαροι κρεμαμενον το θηριον εκ της χειρος αυτου, προς αλληλους ελεγον· παντως φονευς εστιν ο ανθρωπος ουτος ον διασωθεντα εκ της θαλασσης η δικη ζην ουκ ειασεν. ο μεν ουν αποτιναξας το θηριον εις το πυρ επαθεν ουδεν κακον, οι δε προσεδοκων αυτον μελλειν πιμπρασθαι η καταπιπτειν αφνω νεκρον. επι πολυ δε αυτων προσδοκωντων και θεωρουντων μηδεν ατοπον εις αυτον γινομενον μεταβαλομενοι ελεγον αυτον ειναι ΘΝ. Εν δε τοις περι τον τοπον εκεινον υπηρχεν χωρια τω πρωτω της νησου ονοματι Ποπλιω, ος αναδεξαμενος ημας τρεις ημερας φιλοφρονως εξενισεν. εγενετο δε τον πατερα του Ποπλιου πυρετοις και δυσεντεριω συνεχομενον κατακεισθαι, προς ον ο Παυλος εισελθων και προσευξαμενος επιθεις τας χειρας αυτω ιασατο αυτον. τουτου δε γενομενου και οι λοιποι οι εν τη νησω εχοντες ασθενειας προσηρχοντο και εθεραπευοντο, οι και πολλαις τιμαις ετιμησαν ημας και αναγομενοις επεθεντο τα προς τας χρειας.

26 - 27

πορευθητι προς τον λαον τουτον και ειπον·
ακοη ακουσετε και ου μη συνητε
και βλεποντες βλεψετε και ου μη ιδητε·
επαχυνθη γαρ η καρδια του λαου τουτου και τοις ωσιν βαρεως ηκουσαν
και τους οφθαλμους αυτων εκαμμυσαν·
μηποτε ιδωσιν τοις οφθαλμοις
και τοις ωσιν ακουσωσιν
και τη καρδια συνωσιν
και επιστρεψωσιν, και ιασομαι αυτους.

28

γνωστον ουν εστω υμιν οτι τοις εθνεσιν απεσταλη τουτο το σωτηριον του ΘΥ· αυτοι και ακουσονται.

30 - 31

Ενεμεινεν δε διετιαν ολην εν ιδιω μισθωματι και απεδεχετο παντας τους εισπορευομενους προς αυτον, κηρυσσων την βασιλειαν του ΘΥ και διδασκων τα περι του ΚΥ ΙΥ ΧΥ μετα πασης παρρησιας ακωλυτως.