1 - 4

Επειδηπερ πολλοι επεχειρησαν αναταξασθαι διηγησιν περι των πεπληροφορημενων εν ημιν πραγματων, καθως παρεδοσαν ημιν οι απ’ αρχης αυτοπται και υπηρεται γενομενοι του λογου, εδοξε καμοι παρηκολουθηκοτι ανωθεν πασιν ακριβως καθεξης σοι γραψαι, κρατιστε Θεοφιλε, ινα επιγνως περι ων κατηχηθης λογων την ασφαλειαν.

46 - 55

Μεγαλυνει η ψυχη μου τον ΚΝ,
και ηγαλλιασεν το ΠΝΑ μου επι τω ΘΩ τω σωτηρι μου,
οτι επεβλεψεν επι την ταπεινωσιν της δουλης αυτου.
ιδου γαρ απο του νυν μακαριουσιν με πασαι αι γενεαι,
οτι εποιησεν μοι μεγαλα ο δυνατος.
και αγιον το ονομα αυτου,
και το ελεος αυτου εις γενεας και γενεας
τοις φοβουμενοις αυτον.
Εποιησεν κρατος εν βραχιονι αυτου,
Διεσκορπισεν υπερηφανους διανοια καρδιας αυτων·
καθειλεν δυναστας απο θρονων
και υψωσεν ταπεινους,
πεινωντας ενεπλησεν αγαθων
και πλουτουντας εξαπεστειλεν κενους.
αντελαβετο ΙΗΛ παιδος αυτου,
μνησθηναι ελεους,
καθως ελαλησεν προς τους πατερας ημων,
τω Αβρααμ και τω σπερματι αυτου εις τον αιωνα.

56

Εμεινεν δε Μαριαμ συν αυτη ως μηνας τρεις, και υπεστρεψεν εις τον οικον αυτης.

67 - 79

Ευλογητος ο ΘΣ του ΙΗΛ,
οτι επεσκεψατο και εποιησεν λυτρωσιν τω λαω αυτου,
και ηγειρεν κερας σωτηριας ημιν
εν οικω Δαυιδ παιδος αυτου,
καθως ελαλησεν δια στοματος των αγιων απ’ αιωνος προφητων αυτου,
σωτηριαν εξ εχθρων ημων και εκ χειρος παντων των μισουντων ημας,
ποιησαι ελεος μετα των πατερων ημων
και μνησθηναι διαθηκης αγιας αυτου,
ορκον ον ωμοσεν προς Αβρααμ τον πατερα ημων,
του δουναι ημιν αφοβως εκ χειρος εχθρων ρυσθεντας
λατρευειν αυτω εν οσιοτητι και δικαιοσυνη
ενωπιον αυτου πασαις ταις ημεραις ημων.
Και συ δε, παιδιον, προφητης υψιστου κληθηση·
προπορευση γαρ ενωπιον του ΚΥ ετοιμασαι οδους αυτου,
του δουναι γνωσιν σωτηριας τω λαω αυτου
εν αφεσει αμαρτιων αυτων,
δια σπλαγχνα ελεους ΘΥ ημων,
εν οις επισκεψεται ημας ανατολη εξ υψους,
επιφαναι τοις εν σκοτει και σκια θανατου καθημενοις,
του κατευθυναι τους ποδας ημων εις οδον ειρηνης.

80

Το δε παιδιον ηυξανεν και εκραταιουτο ΠΝΙ, και ην εν ταις ερημοις εως ημερας αναδειξεως αυτου προς τον ΙΗΛ.

1 - 7

Εγενετο δε εν ταις ημεραις εκειναις εξηλθεν δογμα παρα Καισαρος Αυγουστου απογραφεσθαι πασαν την οικουμενην. αυτη απογραφη πρωτη εγενετο ηγεμονευοντος της Συριας Κυρηνιου. και επορευοντο παντες απογραφεσθαι, εκαστος εις την εαυτου πολιν. Ανεβη δε και Ιωσηφ απο της Γαλιλαιας εκ πολεως Ναζαρεθ εις την Ιουδαιαν εις πολιν Δαυιδ ητις καλειται Βηθλεεμ, δια το ειναι αυτον εξ οικου και πατριας Δαυιδ, απογραψασθαι συν Μαριαμ τη εμνηστευμενη αυτω, ουση εγκυω. Εγενετο δε εν τω ειναι αυτους εκει επλησθησαν αι ημεραι του τεκειν αυτην, και ετεκεν τον υιον αυτης τον πρωτοτοκον, και εσπαργανωσεν αυτον και ανεκλινεν αυτον εν φατνη, διοτι ουκ ην αυτοις τοπος εν τω καταλυματι.

8 - 20

Και ποιμενες ησαν εν τη χωρα τη αυτη αγραυλουντες και φυλασσοντες φυλακας της νυκτος επι την ποιμνην αυτων. και αγγελος ΚΥ επεστη αυτοις και δοξα ΚΥ περιελαμψεν αυτους, και εφοβηθησαν φοβον μεγαν. και ειπεν αυτοις ο αγγελος· μη φοβεισθε, ιδου γαρ ευαγγελιζομαι υμιν χαραν μεγαλην ητις εσται παντι τω λαω, οτι ετεχθη υμιν σημερον σωτηρ ος εστιν ΧΣ ΚΣ εν πολει Δαυιδ. και τουτο υμιν το σημειον, ευρησετε βρεφος εσπαργανωμενον και κειμενον εν φατνη. και εξαιφνης εγενετο συν τω αγγελω πληθος στρατιας ουρανιου αινουντων τον ΘΝ και λεγοντων· δοξα εν υψιστοις ΘΩ και επι γης ειρηνη εν ανθρωποις ευδοκιας. Και εγενετο ως απηλθον απ’ αυτων εις τον ουρανον οι αγγελοι, οι ποιμενες ελαλουν προς αλληλους· διελθωμεν δη εως Βηθλεεμ και ιδωμεν το ρημα τουτο το γεγονος ο ο ΚΣ εγνωρισεν ημιν. και ηλθαν σπευσαντες και ανευραν την τε Μαριαμ και τον Ιωσηφ και το βρεφος κειμενον εν τη φατνη· ιδοντες δε εγνωρισαν περι του ρηματος του λαληθεντος αυτοις περι του παιδιου τουτου. και παντες οι ακουσαντες εθαυμασαν περι των λαληθεντων υπο των ποιμενων προς αυτους· η δε Μαριαμ παντα συνετηρει τα ρηματα ταυτα συμβαλλουσα εν τη καρδια αυτης. και υπεστρεψαν οι ποιμενες δοξαζοντες και αινουντες τον ΘΝ επι πασιν οις ηκουσαν και ειδον καθως ελαληθη προς αυτους.

29 - 32

νυν απολυεις τον δουλον σου, δεσποτα,
κατα το ρημα σου εν ειρηνη·
οτι ειδον οι οφθαλμοι μου το σωτηριον σου,
ο ητοιμασας κατα προσωπον παντων των λαων,
φως εις αποκαλυψιν εθνων
και δοξαν λαου σου ΙΗΛ.

33 - 40

και ην ο πατηρ αυτου και η μητηρ θαυμαζοντες επι τοις λαλουμενοις περι αυτου. και ευλογησεν αυτους Συμεων και ειπεν προς Μαριαμ την μητερα αυτου· ιδου ουτος κειται εις πτωσιν και αναστασιν πολλων εν τω ΙΗΛ και εις σημειον αντιλεγομενον - και σου δε αυτης την ψυχην διελευσεται ρομφαια - οπως αν αποκαλυφθωσιν εκ πολλων καρδιων διαλογισμοι. Και ην Αννα προφητις, θυγατηρ Φανουηλ, εκ φυλης Ασηρ· αυτη προβεβηκυια εν ημεραις πολλαις, ζησασα μετα ανδρος ετη επτα απο της παρθενιας αυτης και αυτη χηρα εως ετων ογδοηκοντα τεσσαρων, η ουκ αφιστατο του ιερου νηστειαις και δεησεσιν λατρευουσα νυκτα και ημεραν. και αυτη τη ωρα επιστασα ανθωμολογειτο τω ΘΩ και ελαλει περι αυτου πασιν τοις προσδεχομενοις λυτρωσιν ΙΛΗΜ. Και ως ετελεσαν παντα τα κατα τον νομον ΚΥ, επεστρεψαν εις την Γαλιλαιαν εις πολιν εαυτων Ναζαρεθ. Το δε παιδιον ηυξανεν και εκραταιουτο πληρουμενον σοφια, και χαρις ΘΥ ην επ’ αυτο.

1 - 3

Εν ετει δε πεντεκαιδεκατω της ηγεμονιας Τιβεριου Καισαρος, ηγεμονευοντος Ποντιου Πιλατου της Ιουδαιας, και τετρααρχουντος της Γαλιλαιας Ηρωδου, Φιλιππου δε του αδελφου αυτου τετρααρχουντος της Ιτουραιας και Τραχωνιτιδος χωρας, και Λυσανιου της Αβιληνης τετρααρχουντος, επι αρχιερεως Αννα και Καιαφα, εγενετο ρημα ΘΥ επι Ιωαννην τον Ζαχαριου υιον εν τη ερημω. και ηλθεν εις πασαν την περιχωρον του Ιορδανου κηρυσσων βαπτισμα μετανοιας εις αφεσιν αμαρτιων, ως γεγραπται εν βιβλω λογων Ησαιου του προφητου·

4 - 6

φωνη βοωντος εν τη ερημω·
ετοιμασατε την οδον ΚΥ,
ευθειας ποιειτε τας τριβους αυτου·
πασα φαραγξ πληρωθησεται
και παν ορος και βουνος ταπεινωθησεται,
και εσται τα σκολια εις ευθειαν
και αι τραχειαι εις οδους λειας·
και οψεται πασα σαρξ το σωτηριον του ΘΥ.

7 - 22

Ελεγεν ουν τοις εκπορευομενοις οχλοις βαπτισθηναι υπ’ αυτου· γεννηματα εχιδνων, τις υπεδειξεν υμιν φυγειν απο της μελλουσης οργης; ποιησατε ουν καρπους αξιους της μετανοιας και μη αρξησθε λεγειν εν εαυτοις· πατερα εχομεν τον Αβρααμ. λεγω γαρ υμιν οτι δυναται ο ΘΣ εκ των λιθων τουτων εγειραι τεκνα τω Αβρααμ. ηδη δε και η αξινη προς την ριζαν των δενδρων κειται· παν ουν δενδρον μη ποιουν καρπον εκκοπτεται και εις πυρ βαλλεται. Και επηρωτων αυτον οι οχλοι λεγοντες· τι ουν ποιησωμεν; αποκριθεις δε ελεγεν αυτοις· ο εχων δυο χιτωνας μεταδοτω τω μη εχοντι, και ο εχων βρωματα ομοιως ποιειτω. ηλθον δε και τελωναι βαπτισθηναι και ειπον προς αυτον· διδασκαλε, τι ποιησωμεν; ο δε ειπεν προς αυτους· μηδεν πλεον παρα το διατεταγμενον υμιν πρασσετε. επηρωτων δε αυτον και στρατευομενοι λεγοντες· τι ποιησωμεν και ημεις; και ειπεν αυτοις· μηδενα διασεισητε μηδε συκοφαντησητε και αρκεισθε τοις οψωνιοις ομων. Προσδοκωντος δε του λαου και διαλογιζομενων παντων εν ταις καρδιαις αυτων περι του Ιωαννου, μηποτε αυτος ειη ο ΧΣ, απεκρινατο λεγων πασιν ο Ιωαννης· εγω μεν υδατι βαπτιζω υμας· ερχεται δε ο ισχυροτερος μου, ου ουκ ειμι ικανος λυσαι τον ιμαντα των υποδηματων αυτου· αυτος υμας βαπτισει εν ΠΝΙ αγιω και πυρι· ου το πτυον εν τη χειρι αυτου διακαθαραι την αλωνα αυτου και συναγαγειν τον σιτον εις την αποθηκην αυτου, το δε αχυρον κατακαυσει πυρι ασβεστω. Πολλα μεν ουν και ετερα παρακαλων ευηγγελιζετο τον λαον. Ο δε Ηρωδης ο τετραρχης, ελεγχομενος υπ’ αυτου περι Ηρωδιαδος της γυναικος του αδελφου αυτου και περι παντων ων εποιησεν πονηρων ο Ηρωδης, προσεθηκεν και τουτο επι πασιν και κατεκλεισεν τον Ιωαννην εν φυλακη. Εγενετο δε εν τω βαπτισθηναι απαντα τον λαον και ΙΥ βαπτισθεντος και προσευχομενου ανεωχθηναι τον ουρανον και καταβηναι το ΠΝΑ το αγιον σωματικω ειδει ως περιστεραν επ’ αυτον, και φωνην εξ ουρανου γενεσθαι· συ ει ο υιος μου ο αγαπητος, εν σοι ευδοκησα.

1 - 13

ΙΣ δε πληρης ΠΝΟΣ αγιου υπεστρεψεν απο του Ιορδανου και ηγετο εν τω ΠΝΙ εν τη ερημω ημερας τεσσερακοντα πειραζομενος υπο του διαβολου. Και ουκ εφαγεν ουδεν εν ταις ημεραις εκειναις και συντελεσθεισων αυτων επεινασεν. ειπεν δε αυτω ο διαβολος· ει υιος ει του ΘΥ, ειπε τω λιθω τουτω ινα γενηται αρτος. και απεκριθη προς αυτον ο ΙΣ· γεγραπται οτι ουκ επ’ αρτω μονω ζησεται ο ανθρωπος. Και αναγαγων αυτον εδειξεν αυτω πασας τας βασιλειας της οικουμενης εν στιγμη χρονου και ειπεν αυτω ο διαβολος· σοι δωσω την εξουσιαν ταυτην απασαν και την δοξαν αυτων, οτι εμοι παραδεδοται και ω εαν θελω διδωμι αυτην· συ ουν εαν προσκυνησης ενωπιον εμου, εσται σου πασα. και αποκριθεις ο ΙΣ ειπεν αυτω· γεγραπται· ΚΝ τον ΘΝ σου προσκυνησεις και αυτω μονω λατρευσεις. Ηγαγεν δε αυτον εις ΙΛΗΜ και εστησεν επι το πτερυγιον του ιερου και ειπεν αυτω· ει υιος ει του ΘΥ, βαλε σεαυτον εντευθεν κατω· γεγραπται γαρ οτι τοις αγγελοις αυτου εντελειται περι σου του διαφυλαξαι σε και οτι επι χειρων αρουσιν σε, μηποτε προσκοψης προς λιθον τον ποδα σου. και αποκριθεις ειπεν αυτω ο ΙΣ οτι ειρηται· ουκ εκπειρασεις ΚΝ τον ΘΝ σου. Και συντελεσας παντα πειρασμον ο διαβολος απεστη απ’ αυτου αχρι καιρου.

18 - 19

ΠΝΑ ΚΥ επ’ εμε
ου εινεκεν εχρισεν με
ευαγγελισασθαι πτωχοις,
απεσταλκεν με,
κηρυξαι αιχμαλωτοις αφεσιν
και τυφλοις αναβλεψιν,
αποστειλαι τεθραυσμενους εν αφεσει,
κηρυξαι ενιαυτον ΚΥ δεκτον.

20 - 30

και πτυξας το βιβλιον αποδους τω υπηρετη εκαθισεν· και παντων οι οφθαλμοι εν τη συναγωγη ησαν ατενιζοντες αυτω. ηρξατο δε λεγειν προς αυτους οτι σημερον πεπληρωται η γραφη αυτη εν τοις ωσιν ομων. Και παντες εμαρτυρουν αυτω και εθαυμαζον επι τοις λογοις της χαριτος τοις εκπορευομενοις εκ του στοματος αυτου και ελεγον· ουχι υιος εστιν Ιωσηφ ουτος; και ειπεν προς αυτους· παντως ερειτε μοι την παραβολην ταυτην· ιατρε, θεραπευσον σεαυτον· οσα ηκουσαμεν γενομενα εις την Καφαρναουμ ποιησον και ωδε εν τη πατριδι σου. ειπεν δε· αμην λεγω υμιν οτι ουδεις προφητης δεκτος εστιν εν τη πατριδι αυτου. επ’ αληθειας δε λεγω υμιν, πολλαι χηραι ησαν εν ταις ημεραις Ηλιου εν τω ΙΗΛ, οτε εκλεισθη ο ουρανος επι ετη τρια και μηνας εξ, ως εγενετο λιμος μεγας επι πασαν την γην, και προς ουδεμιαν αυτων επεμφθη Ηλιας ει μη εις Σαρεπτα της Σιδωνιας προς γυναικα χηραν. και πολλοι λεπροι ησαν εν τω ΙΗΛ επι Ελισαιου του προφητου, και ουδεις αυτων εκαθαρισθη ει μη Ναιμαν ο Συρος. και επλησθησαν παντες θυμου εν τη συναγωγη ακουοντες ταυτα και ανασταντες εξεβαλον αυτον εξω της πολεως και ηγαγον αυτον εως οφρυος του ορους εφ’ ου η πολις ωκοδομητο αυτων ωστε κατακρημνισαι αυτον· αυτος δε διελθων δια μεσου αυτων επορευετο.

1 - 11

Και Εγενετο εν τω τον οχλον επικεισθαι αυτω και ακουειν τον λογον του ΘΥ και αυτος ην εστως παρα την λιμνην Γεννησαρετ και ειδεν δυο πλοια εστωτα παρα την λιμνην· οι δε αλιεις απ’ αυτων αποβαντες επλυνον τα δικτυα. εμβας δε εις εν των πλοιων, ο ην Σιμωνος, ηρωτησεν αυτον απο της γης επαναγαγειν ολιγον· καθισας δε εκ του πλοιου εδιδασκεν τους οχλους. Ως δε επαυσατο λαλων, ειπεν προς τον Σιμωνα· επαναγαγε εις το βαθος και χαλασαι τα δικτυα ομων εις αγραν. και αποκριθεις Σιμων ειπεν· επιστατα, δι’ ολης νυκτος κοπιασαντες ουδεν ελαβομεν· επι δε τω ρηματι σου χαλασω τα δικτυα. και τουτο ποιησαντες συνεκλεισαν πληθος ιχθυων πολυ, διερρησσετο δε τα δικτυα αυτων. και κατενευσαν τοις μετοχοις εν τω ετερω πλοιω του ελθοντας συλλαβεσθαι αυτοις· και ηλθον και επλησαν αμφοτερα τα πλοια ωστε βυθιζεσθαι αυτα. ιδων δε Σιμων Πετρος προσεπεσεν τοις γονασιν ΙΥ λεγων· εξελθε απ’ εμου, οτι ανηρ αμαρτωλος ειμι, ΚΕ. θαμβος γαρ περιεσχεν αυτον και παντας τους συν αυτω επι τη αγρα των ιχθυων ων συνελαβον, ομοιως δε και Ιακωβον και Ιωαννην υιους Ζεβεδαιου, οι ησαν κοινωνοι τω Σιμωνι. και ειπεν προς τον Σιμωνα ο ΙΣ· μη φοβου· απο του νυν ανθρωπους εση ζωγρων. και καταγαγοντες τα πλοια επι την γην αφεντες παντα ηκολουθησαν αυτω.

33 - 39

Οι δε ειπαν προς αυτον· οι μαθηται Ιωαννου νηστευουσιν πυκνα και δεησεις ποιουνται ομοιως και οι των Φαρισαιων, οι δε σοι εσθιουσιν και πινουσιν. ο δε ΙΣ ειπεν προς αυτους· μη δυνασθε τους υιους του νυμφωνος εν ω ο νυμφιος μετ’ αυτων εστιν ποιησαι νηστευσαι; ελευσονται δε ημεραι, και οταν απαρθη απ’ αυτων ο νυμφιος, τοτε νηστευσουσιν εν εκειναις ταις ημεραις. Ελεγεν δε και παραβολην προς αυτους οτι ουδεις επιβλημα απο ιματιου καινου σχισας επιβαλλει επι ιματιον παλαιον· ει δε μη γε, και το καινον σχισει και τω παλαιω ου συμφωνησει το επιβλημα το απο του καινου. και ουδεις βαλλει οινον νεον εις ασκους παλαιους· ει δε μη γε, ρηγνυσι ο οινος ο νεος τους ασκους και αυτος εκχυθησεται και οι ασκοι απολουνται· αλλα οινον νεον εις ασκους καινους βλητεον. και ουδεις πιων παλαιον θελει νεον· λεγει γαρ· ο παλαιος χρηστος εστιν.

1 - 5

Εγενετο δε εν σαββατω διαπορευεσθαι αυτον δια σποριμων, και ετιλλον οι μαθηται αυτου και ησθιον τους σταχυας ψωχοντες ταις χερσιν. τινες δε των Φαρισαιων ειπαν· τι ποιειτε ο ουκ εξεστιν τοις σαββασιν; και αποκριθεις προς αυτους ειπεν ο ΙΣ· ουδε τουτο ανεγνωτε ο εποιησεν Δαυιδ οτε επεινασεν αυτος και οι μετ’ αυτου, εισηλθεν εις τον οικον του ΘΥ και τους αρτους της προθεσεως λαβων εφαγεν και εδωκεν τοις μετ’ αυτου, ους ουκ εξεστιν φαγειν ει μη μονους τους ιερεις; και ελεγεν αυτοις· ΚΣ εστιν του σαββατου ο ΥΣ του ΑΝΟΥ.

6 - 11

Εγενετο δε εν τω ετερω σαββατω εισελθειν αυτον εις την συναγωγην και διδασκειν. και ην ανθρωπος εκει και η χειρ αυτου η δεξια αυτου ην ξηρα. παρετηρουντο δε αυτον οι γραμματεις και οι Φαρισαιοι ει εν τω σαββατω θεραπευσει, ινα ευρωσιν κατηγορειν αυτου. αυτος δε ηδει τους διαλογισμους αυτων, ειπεν δε τω ανδρι τω ξηραν εχοντι την χειρα· εγειρε και στηθι εις το μεσον· και αναστας εστη. ειπεν δε ΙΣ προς αυτους· επερωτω υμας ει εξεστιν τω σαββατω αγαθοποιησαι η κακοποιησαι, ψυχην σωσαι η απολεσαι; και περιβλεψαμενος παντας αυτους ειπεν αυτω· εκτεινον την χειρα σου. ο δε εποιησεν και αποκατεσταθη η χειρ αυτου. αυτοι δε επλησθησαν ανοιας και διελαλουν προς αλληλους τι αν ποιησαιεν τω ΙΥ.

Μακαριοι οι πτωχοι,
οτι υμετερα εστιν η βασιλεια του ΘΥ.

μακαριοι οι πεινωντες νυν,
οτι χορτασθησεσθε.

21

μακαριοι οι κλαιοντες νυν,
οτι γελασετε.

μακαριοι οι πεινωντες νυν,
οτι χορτασθησεσθε.

μακαριοι οι κλαιοντες νυν,
οτι γελασετε.

24

Πλην ουαι υμιν τοις πλουσιοις,
οτι απεχετε την παρακλησιν ομων.

ουαι υμιν, οι εμπεπλησμενοινυν,
οτι πεινασετε.

25

ουαι υμιν, οι γελωντες νυν,
οτι πενθησετε και κλαυσετε.

46 - 49

Τι με καλειτε· ΚΕ ΚΕ, και ου ποιειτε ο λεγω; Πας ο ερχομενος προς με και ακουων μου των λογων και ποιων αυτους, υποδειξω υμιν τινι εστιν ομοιος· ομοιος εστιν ΑΝΩ οικοδομουντι οικιαν ος εσκαψεν και εβαθυνεν και εθηκεν θεμελιον επι την πετραν· πλημμυρης δε γενομενης προσερηξεν ο ποταμος τη οικια εκεινη, και ουκ ισχυσεν σαλευσαι αυτην δια το καλως οικοδομησθαι αυτην. ο δε ακουσας και μη ποιησας ομοιος εστιν ΑΝΩ οικοδομησαντι την οικιαν επι την γην χωρις θεμελιου, η προσερηξεν ο ποταμος, και ευθυς συνεπεσεν και εγενετο το ρηγμα της οικιας εκεινης μεγα.

1 - 10

Επειδη επληρωσεν παντα τα ρηματα αυτου εις τας ακοας του λαου, εισηλθεν εις Καφαρναουμ. Εκατονταρχου δε τινος δουλος κακως εχων ημελλεν τελευταν, ος ην αυτω εντιμος. ακουσας δε περι του ΙΥ απεστειλεν προς αυτον πρεσβυτερους των Ιουδαιων ερωτων αυτον οπως ελθων διασωση τον δουλον αυτου. οι δε παραγενομενοι προς τον ΙΝ παρεκαλουν αυτον σπουδαιως λεγοντες οτι αξιος εστιν ο παρεξη τουτο· αγαπα γαρ το εθνος ημων και την συναγωγην αυτος ωκοδομησεν ημιν. ο δε ΙΣ επορευετο συν αυτοις. ηδη δε αυτου ου μακραν απεχοντος απο της οικιας επεμψεν φιλους ο εκατονταρχης αυτω λεγων· ΚΕ, μη σκυλλου, ου γαρ ικανος ειμι ινα υπο την στεγην μου εισελθης· διο ουδε εμαυτον ηξιωσα προς σε ελθειν· αλλα ειπε λογω, και ιαθητω ο παις μου. και γαρ εγω ΑΝΟΣ ειμι υπο εξουσιαν τασσομενος εχων υπ’ εμαυτον στρατιωτας, και λεγω τουτω· πορευθητι, και πορευεται, και αλλω· ερχου, και ερχεται, και τω δουλω μου· ποιησον τουτο, και ποιει. ακουσας δε ταυτα ο ΙΣ εθαυμασεν αυτον και στραφεις τω ακολουθουντι αυτω οχλω ειπεν· λεγω υμιν, ουδε εν τω ΙΗΛ τοσαυτην πιστιν ευρον. Και υποστρεψαντες εις τον οικον οι πεμφθεντες ευρον τον δουλον υγιαινοντα.

27

ιδου αποστελλω τον αγγελον μου προ προσωπου σου,
ος κατασκευασει την οδον σου εμπροσθεν σου.

32

ηυλησαμεν υμιν και ουκ ωρχησασθε,
εθρηνησαμεν και ουκ εκλαυσατε.

33 - 35

εληλυθεν γαρ Ιωαννης ο βαπτιστης μη εσθιων αρτον μητε πινων οινον, και λεγετε· δαιμονιον εχει. εληλυθεν ο υιος του ΑΝΟΥ εσθιων και πινων, και λεγετε· ιδου ΑΝΟΣ φαγος και οινοποτης, φιλος τελωνων και αμαρτωλων. και εδικαιωθη η σοφια απο παντων των τεκνων αυτης.

1 - 8

Και εγενετο εν τω καθεξης και αυτος διωδευεν κατα πολιν και κωμην κηρυσσων και ευαγγελιζομενος την βασιλειαν του ΘΥ και οι δωδεκα συν αυτω, και γυναικες τινες αι ησαν τεθεραπευμεναι απο πνευματων πονηρων και ασθενειων, Μαρια η καλουμενη Μαγδαληνη, αφ’ ης δαιμονια επτα εξεληλυθει, και Ιωαννα γυνη Χουζα επιτροπου Ηρωδου και Σουσαννα και ετεραι πολλαι, αιτινες διηκονουν αυτοις εκ των υπαρχοντων αυταις. Συνιοντος δε οχλου πολλου και των κατα πολιν επιπορευομενων προς αυτον ειπεν δια παραβολης· εξηλθεν ο σπειρων του σπειραι τον σπορον αυτου. και εν τω σπειρειν αυτον ο μεν επεσεν παρα την οδον και κατεπατηθη, και τα πετεινα του ουρανου κατεφαγεν αυτα. και ετερον κατεπεσεν επι πετραν, και φυεν εξηρανθη δια το μη εχειν ικμαδα. και ετερον επεσεν εν μεσω των ακανθων, και συμφυεισαι αι ακανθαι απεπνιξαν αυτα. και ετερον επεσεν εις την γην την αγαθην και φυεν εποιησεν καρπον εκατονταπλασιονα. ταυτα λεγων εφωνει· ο εχων ωτα ακουειν ακουετω.

1 - 6

Συγκαλεσαμενος δε τους δωδεκα εδωκεν αυτοις δυναμιν και εξουσιαν επι παντα δαιμονια και νοσους θεραπευειν και απεστειλεν αυτους κηρυσσειν την βασιλειαν του ΘΥ και ιασθαι, και ειπεν προς αυτους· μηδεν αιρετε εις την οδον, μητε ραβδον μητε πηραν μητε αρτον μητε αργυριον μητε δυο χιτωνας εχειν. και εις ην αν οικιαν εισελθητε, εκει μενετε και εκειθεν εξερχεσθε. και οσοι εαν μη δεχωνται υμας, εξερχομενοι απο της πολεως εκεινης τον κονιορτον απο των ποδων υμων αποτινασσετε εις μαρτυριον επ’ αυτους. εξερχομενοι δε διηρχοντο κατα τας κωμας ευαγγελιζομενοι και θεραπευοντες πανταχου.

1 - 12

Μετα δε ταυτα ανεδειξεν ο ΚΣ ετερους εβδομηκοντα δυο και απεστειλεν αυτους ανα δυο προ προσωπου αυτου εις πασαν πολιν και τοπον ου ημελλεν αυτος ερχεσθαι. ελεγεν δε προς αυτους· ο μεν θερισμος πολυς, οι δε εργαται ολιγοι· δεηθητε ουν του ΚΥ του θερισμου οπως εργατης εκβαλη εις τον θερισμον αυτου. υπαγετε· ιδου αποστελλω υμας ως αρνας εν μεσω λυκων. μη βασταζετε βαλλαντιον, μη πηραν, μη υποδηματα, και μηδενα κατα την οδον ασπασησθε. εις ην δ’ αν εισελθητε οικιαν, πρωτον λεγετε· ειρηνη τω οικω τουτω. και εαν εκει η υιος ειρηνης, επαναπαησεται επ’ αυτον η ειρηνη υμων· ει δε μη γε, εφ’ υμας ανακαμψει. εν αυτη δε τη οικια μενετε εσθιοντες και πινοντες τα παρ’ αυτων· αξιος γαρ ο εργατης του μισθου αυτου. μη μεταβαινετε εξ οικιας εις οικιαν. και εις ην αν πολιν εισερχησθε και δεχωνται υμας, εσθιετε τα παρατιθεμενα υμιν και θεραπευετε τους εν αυτη ασθενεις και λεγετε αυτοις· ηγγικεν εφ’ υμας η βασιλεια του ΘΥ. εις ην δ’ αν πολιν εισελθητε και μη δεχωνται υμας, εξελθοντες εις τας πλατειας αυτης ειπατε· και τον κονιορτον τον κολληθεντα ημιν εκ της πολεως υμων εις τους ποδας απομασσομεθα υμιν· πλην τουτο γινωσκετε οτι ηγγικεν η βασιλεια του ΘΥ. λεγω υμιν οτι Σοδομοις εν τη ημερα εκεινη ανεκτοτερον εσται η τη πολει εκεινη.

13 - 16

Ουαι σοι, Χοραζιν, ουαι σοι, Βηθσαιδα· οτι ει εν Τυρω και Σιδωνι εγενηθησαν αι δυναμεις αι γενομεναι εν υμιν, παλαι αν εν σακκω και σποδω καθημενοι μετενοησαν. πλην Τυρω και Σιδωνι ανεκτοτερον εσται εν τη κρισει η υμιν. και συ, Καφαρναουμ, μη εως ουρανου υψωθηση; εως του αδου καταβηση. Ο ακουων υμων εμου ακουει, και ο αθετων υμας εμε αθετει· ο δε εμε αθετων αθετει τον αποστειλαντα με.

1 - 2

Και εγενετο εν τω ειναι αυτον εν τοπω τινι προσευχομενον, ως επαυσατο, ειπεν τις των μαθητων αυτου προς αυτον· ΚΕ, διδαξον ημας προσευχεσθαι, καθως και Ιωαννης εδιδαξεν τους μαθητας αυτου. ειπεν δε αυτοις· οταν προσευχεσθε λεγετε·

3 - 4

Πατερ,
αγιασθητω το ονομα σου·
ελθετω η βασιλεια σου·
τον αρτον ημων τον επιουσιον διδου ημιν το καθ’ ημεραν·
και αφες ημιν τας αμαρτιας ημων,
και γαρ αυτοι αφιομεν παντι οφειλοντι ημιν·
και μη εισενεγκης ημας εις πειρασμον.

5 - 13

Και ειπεν προς αυτους· τις εξ υμων εξει φιλον και πορευσεται προς αυτον μεσονυκτιου και ειπη αυτω· φιλε, χρησον μοι τρεις αρτους, επειδη φιλος μου παρεγενετο εξ οδου προς με και ουκ εχω ο παραθησω αυτω· κακεινος εσωθεν αποκριθεις ειπη· μη μοι κοπους παρεχε· ηδη η θυρα κεκλεισται και τα παιδια μου μετ’ εμου εις την κοιτην εισιν· ου δυναμαι αναστας δουναι σοι. λεγω υμιν, ει και ου δωσει αυτω αναστας δια το ειναι φιλον αυτου, δια γε την αναιδειαν αυτου εγερθεις δωσει αυτω οσων χρηζει. Καγω υμιν λεγω, αιτειτε και δοθησεται υμιν, ζητειτε και ευρησετε, κρουετε και ανοιγησεται υμιν· πας γαρ ο αιτων λαμβανει και ο ζητων ευρισκει και τω κρουοντι ανοιγησεται. τινα δε εξ υμων ΠΡΑ αιτησει ο υιος ιχθυν, και αντι ιχθυος οφιν αυτω επιδωσει; η και αιτησει ωον, επιδωσει αυτω σκορπιον; ει ουν υμεις πονηροι υπαρχοντες οιδατε δοματα αγαθα διδοναι τοις τεκνοις υμων, ποσω μαλλον ο ΠΡ ο εξ ουρανου δωσει ΠΝΑ αγιον τοις αιτουσιν αυτον.

42

αλλα ουαι υμιν τοις Φαρισαιοις, οτι αποδεκατουτε το ηδυοσμον και το πηγανον και παν λαχανον και παρερχεσθε την κρισιν και την αγαπην του ΘΥ· ταυτα δε εδει ποιησαι κακεινα μη παρειναι.

43

Ουαι υμιν τοις Φαρισαιοις, οτι αγαπατε την πρωτοκαθεδριαν εν ταις συναγωγαις και τους ασπασμους εν ταις αγοραις.

44

Ουαι υμιν, οτι εστε ως τα μνημεια τα αδηλα, και οι ανθρωποι περιπατουντες επανω ουκ οιδασιν.

45 - 51

Αποκριθεις δε τις των νομικων λεγει αυτω· διδασκαλε, ταυτα λεγων και ημας υβριζεις. ο δε ειπεν· και υμιν τοις νομικοις ουαι, οτι φορτιζετε τους ΑΝΟΥΣ φορτια δυσβαστακτα, και αυτοι ενι των δακτυλων υμεις ου προσψαυετε τοις φορτιοις. Ουαι υμιν, οτι οικοδομειτε τα μνημεια των προφητων, οι δε πατερες υμων απεκτειναν αυτους. αρα μαρτυρειτε και συνευδοκειτε τοις εργοις των πατερων υμων, οτι αυτοι μεν απεκτειναν αυτους, υμεις δε οικοδομειτε. δια τουτο και η σοφια του ΘΥ ειπεν· αποστελω εις αυτους προφητας και αποστολους, και εξ αυτων αποκτενουσιν και διωξουσιν, ινα εκζητηθη το αιμα παντων των προφητων το εκκεχυμενον απο καταβολης κοσμου απο της γενεας ταυτης, απο αιματος Αβελ εως αιματος Ζαχαριου του απολομενου μεταξυ του θυσιαστηριου και του οικου· ναι λεγω υμιν, εκζητηθησεται απο της γενεας ταυτης.

52

Ουαι υμιν τοις νομικοις, οτι ηρατε την κλειδα της γνωσεως· αυτοι ουκ εισηλθατε και τους εισερχομενους εκωλυσατε.

1 - 12

Εν οις επισυναχθεισων των μυριαδων του οχλου, ωστε καταπατειν αλληλους, ηρξατο λεγειν προς τους μαθητας αυτου πρωτον· προσεχετε εαυτοις απο της ζυμης, ητις εστιν υποκρισις, των Φαρισαιων. Ουδεν δε συγκεκαλυμμενον εστιν ο ουκ αποκαλυφθησεται και κρυπτον ο ου γνωσθησεται. ανθ’ ων οσα εν τη σκοτια ειπατε εν τω φωτι ακουσθησεται, και ο προς το ους ελαλησατε εν τοις ταμειοις κηρυχθησεται επι των δωματων. Λεγω δε υμιν τοις φιλοις μου, μη φοβηθητε απο των αποκτεινοντων το σωμα και μετα ταυτα μη εχοντων περισσοτερον τι ποιησαι. υποδειξω δε υμιν τινα φοβηθητε· φοβηθητε τον μετα το αποκτειναι εχοντα εξουσιαν εμβαλειν εις την γεενναν. ναι λεγω υμιν, τουτον φοβηθητε. ουχι πεντε στρουθια πωλουνται ασσαριων δυο; και εν εξ αυτων ουκ εστιν επιλελησμενον ενωπιον του ΘΥ. αλλα και αι τριχες της κεφαλης υμων πασαι ηριθμηνται. μη φοβεισθε· πολλων στρουθιων διαφερετε. Λεγω δε υμιν, πας ος αν ομολογηση εν εμοι εμπροσθεν των ΑΝΩΝ, και ο υιος του ΑΝΟΥ ομολογησει εν αυτω εμπροσθεν των αγγελων του ΘΥ· ο δε αρνησαμενος με ενωπιον των ΑΝΩΝ απαρνηθησεται ενωπιον των αγγελων του ΘΥ. Και πας ος ερει λογον εις τον υιον του ΑΝΟΥ, αφεθησεται αυτω· τω δε εις το αγιον ΠΝΑ βλασφημησαντι ουκ αφεθησεται. Οταν δε εισφερωσιν υμας επι τας συναγωγας και τας αρχας και τας εξουσιας, μη μεριμνησητε πως η τι απολογησησθε η τι ειπητε· το γαρ αγιον ΠΝΑ διδαξει υμας εν αυτη τη ωρα α δει ειπειν.

1 - 5

Παρησαν δε τινες εν αυτω τω καιρω απαγγελλοντες περι των Γαλιλαιων ων το αιμα Πιλατος εμιξεν μετα θυσιων αυτων. και αποκριθεις ειπεν αυτοις· δοκειτε οτι οι Γαλιλαιοι ουτοι αμαρτωλοι παρα παντας τους Γαλιλαιους εγενοντο, οτι ταυτα πεπονθασιν; ουχι, λεγω υμιν, αλλ’ εαν μη μετανοητε παντες ομοιως απολεισθε. η εκεινοι οι δεκαοκτω εφ’ ους επεσεν ο πυργος εν τω Σιλωαμ και απεκτεινεν αυτους, δοκειτε οτι αυτοι οφειλεται εγενοντο παρα παντας τους ΑΝΟΥΣ τους κατοικουντας ΙΛΗΜ; ουχι, λεγω υμιν, αλλ’ εαν μη μετανοητε παντες ομοιως απολεισθε.

1 - 6

Και εγενετο εν τω ελθειν αυτον εις οικον τινος των αρχοντων Φαρισαιων σαββατω φαγειν αρτον και αυτοι ησαν παρατηρουμενοι αυτον. Και ιδου ΑΝΟΣ τις ην υδρωπικος εμπροσθεν αυτου. και αποκριθεις ο ΙΗ ειπεν προς τους νομικους και Φαρισαιους λεγων· εξεστιν τω σαββατω θεραπευσαι η ου; οι δε ησυχασαν. και επιλαβομενος ιασατο αυτον και απελυσεν. και προς αυτους ειπεν· τινος υμων ΥΣ η βους εις φρεαρ πεσειται, και ουκ ευθεως ανασπασει αυτον εν ημερα του σαββατου; και ουκ ισχυσαν ανταποκριθηναι προς ταυτα.

1 - 7

Ησαν δε αυτω εγγιζοντες παντες οι τελωναι και οι αμαρτωλοι ακουειν αυτου. και διεγογγυζον οι τε Φαρισαιοι και οι γραμματεις λεγοντες οτι ουτος αμαρτωλους προσδεχεται και συνεσθιει αυτοις. Ειπεν δε προς αυτους την παραβολην ταυτην λεγων· τις ΑΝΟΥ εξ υμων εχων εκατον προβατα και απολεσας εξ αυτων εν ου καταλειπει τα ενενηκοντα εννεα εν τη ερημω και πορευεται επι το απολωλος εως ευρη αυτο; και ευρων επιτιθησιν επι τους ωμους αυτου χαιρων και ελθων εις τον οικον συγκαλει τους φιλους και γειτονας λεγων αυτοις· συγχαρητε μοι, οτι ευρον το προβατον μου το απολωλος. λεγω υμιν οτι ουτως χαρα εν τω ουρανω εσται επι ενι αμαρτωλω μετανοουντι η επι ενενηκοντα εννεα δικαιοις οιτινες ου χρειαν εχουσιν μετανοιας.

1 - 13

Ελεγεν δε και προς τους μαθητας· ανθρωπος τις ην πλουσιος ος ειχεν οικονομον, και ουτος διεβληθη αυτω ως διασκορπιζων τα υπαρχοντα αυτου. και φωνησας αυτον ειπεν αυτω· τι τουτο ακουω περι σου; αποδος τον λογον της οικονομιας σου, ου γαρ δυνη ετι οικονομειν. ειπεν δε εν εαυτω ο οικονομος· τι ποιησω, οτι ο ΚΣ μου αφαιρειται την οικονομιαν απ’ εμου; σκαπτειν ουκ ισχυω, επαιτειν και αισχυνομαι. εγνων τι ποιησω, ινα οταν μετασταθω εκ της οικονομιας δεξωνται με εις τους οικους αυτων. και προσκαλεσαμενος ενα εκαστον των χρεοφειλετων του ΚΥ εαυτου ελεγεν τω πρωτω· ποσον οφειλεις τω ΚΩ μου; ο δε ειπεν· εκατον βατους ελαιου. ο δε ειπεν αυτω· δεξαι σου τα γραμματα και καθισας ταχεως γραψον πεντηκοντα. επειτα ετερω ειπεν· συ δε ποσον οφειλεις; ο δε ειπεν· εκατον κορους σιτου. λεγει αυτω· δεξαι σου τα γραμματα και γραψον ογδοηκοντα. και επηνεσεν ο ΚΣ τον οικονομον της αδικιας οτι φρονιμως εποιησεν· οτι οι υιοι του αιωνος τουτου φρονιμωτεροι υπερ τους υιους του φωτος εις την γενεαν την εαυτων εισιν. Και εγω υμιν λεγω, εαυτοις ποιησατε φιλους εκ του μαμωνα της αδικιας, ινα οταν εκλιπη δεξωνται υμας εις τας αιωνιους σκηνας. Ο πιστος εν ελαχιστω και εν πολλω πιστος εστιν, και ο εν ελαχιστω αδικος και εν πολλω αδικος εστιν. ει ουν εν τω αδικω μαμωνα πιστοι ουκ εγενεσθε, το αληθινον τις υμιν πιστευσει; και ει εν τω αλλοτριω πιστοι ουκ εγενεσθε, το υμετερον τις υμιν δωσει; Ουδεις οικετης δυναται δυσι κυριοις δουλευειν· η γαρ τον ενα μισησει και τον ετερον αγαπησει, η ενος ανθεξεται και του ετερου καταφρονησει. ου δυνασθε ΘΩ δουλευειν και μαμωνα.

1 - 4

Ειπεν δε προς τους μαθητας αυτου· ανενδεκτον εστιν του τα σκανδαλα μη ελθειν, πλην ουαι δι’ ου ερχεται· λυσιτελει αυτω ει λιθος μυλικος περικειται περι τον τραχηλον αυτου και ερριπται εις την θαλασσαν η ινα σκανδαλιση των μικρων τουτων ενα. προσεχετε εαυτοις. Εαν αμαρτη ο αδελφος σου επιτιμησον αυτω, και εαν μετανοηση αφες αυτω. και εαν επτακις της ημερας αμαρτηση εις σε και επτακις επιστρεψη προς σε λεγων· μετανοω, αφησεις αυτω.

1 - 8

Ελεγεν δε παραβολην αυτοις προς το δειν παντοτε προσευχεσθαι αυτους και μη εγκακειν, λεγων· κριτης τις ην εν τινι πολει τον ΘΝ μη φοβουμενος και ΑΝΟΝ μη εντρεπομενος. χηρα δε ην εν τη πολει εκεινη και ηρχετο προς αυτον λεγουσα· εκδικησον με απο του αντιδικου μου. και ουκ ηθελεν επι χρονον. μετα δε ταυτα ειπεν εν εαυτω· ει και τον ΘΝ ου φοβουμαι ουδε ανθρωπον εντρεπομαι, δια γε το παρεχειν μοι κοπον την χηραν ταυτην εκδικησω αυτην, ινα μη εις τελος ερχομενη υπωπιαζη με. Ειπεν δε ο ΚΣ· ακουσατε τι ο κριτης της αδικιας λεγει· ο δε ΘΣ ου μη ποιηση την εκδικησιν των εκλεκτων αυτου των βοωντων αυτω ημερας και νυκτος, και μακροθυμει επ’ αυτοις; λεγω υμιν οτι ποιησει την εκδικησιν αυτων εν ταχει. πλην ο υιος του ανθρωπου ελθων αρα ευρησει την πιστιν επι της γης;

1 - 10

Και εισελθων διηρχετο την Ιεριχω. Και ιδου ανηρ ονοματι καλουμενος Ζακχαιος, και αυτος ην αρχιτελωνης και αυτος πλουσιος· και εζητει ιδειν τον ΙΝ τις εστιν και ουκ ηδυνατο απο του οχλου, οτι τη ηλικια μικρος ην. και προδραμων εις το εμπροσθεν ανεβη επι συκομορεαν ινα ιδη αυτον οτι εκεινης ημελλεν διερχεσθαι. και ως ηλθεν επι τον τοπον, αναβλεψας ο ΙΣ ειπεν προς αυτον· Ζακχαιε, σπευσας καταβηθι, σημερον γαρ εν τω οικω σου δει με μειναι. και σπευσας κατεβη και υπεδεξατο αυτον χαιρων. και ιδοντες παντες διεγογγυζον λεγοντες οτι παρα αμαρτωλω ανδρι εισηλθεν καταλυσαι. σταθεις δε Ζακχαιος ειπεν προς τον ΚΝ· ιδου τα ημισια μου των υπαρχοντων, ΚΕ, τοις πτωχοις διδωμι, και ει τινος τι εσυκοφαντησα αποδιδωμι τετραπλουν. ειπεν δε προς αυτον ο ΙΣ οτι σημερον σωτηρια τω οικω τουτω εγενετο, καθοτι και αυτος υιος Αβρααμ εστιν· ηλθεν γαρ ο υιος του ανθρωπου ζητησαι και σωσαι το απολωλος.

38

ευλογημενος ο ερχομενος,
ο βασιλευς εν ονοματι ΚΥ·
εν ουρανω ειρηνη
και δοξα εν υψιστοις.

1 - 8

Και εγενετο εν μια των ημερων διδασκοντος αυτου τον λαον εν τω ιερω και ευαγγελιζομενου επεστησαν οι αρχιερεις και οι γραμματεις συν τοις πρεσβυτεροις και ειπαν λεγοντες προς αυτον· ειπον ημιν εν ποια εξουσια ταυτα ποιεις, η τις εστιν ο δους σοι την εξουσιαν ταυτην; αποκριθεις δε ειπεν προς αυτους· ερωτησω υμας καγω λογον, και ειπατε μοι· το βαπτισμα Ιωαννου εξ ουρανου ην η εξ ανθρωπων; οι δε συνελογισαντο προς εαυτους λεγοντες οτι εαν ειπωμεν· εξ ουρανου, ερει· δια τι ουκ επιστευσατε αυτω; εαν δε ειπωμεν· εξ ανθρωπων, ο λαος απας καταλιθασει ημας, πεπεισμενος γαρ εστιν Ιωαννην προφητην ειναι. και απεκριθησαν μη ειδεναι ποθεν. και ο ΙΣ ειπεν αυτοις· ουδε εγω λεγω υμιν εν ποια εξουσια ταυτα ποιω.

17

λιθον ον απεδοκιμασαν οι οικοδομουντες,
ουτος εγενηθη εις κεφαλην γωνιας;

18 - 19

πας ο πεσων επ’ εκεινον τον λιθον συνθλασθησεται· εφ’ ον δ’ αν πεση, λικμησει αυτον. Και εζητησαν οι γραμματεις και οι αρχιερεις επιβαλειν επ’ αυτον τας χειρας εν αυτη τη ωρα, και εφοβηθησαν τον λαον, εγνωσαν γαρ οτι προς αυτους ειπεν την παραβολην ταυτην.

27 - 39

Προσελθοντες δε τινες των Σαδδουκαιων, οι αντι-λεγοντες αναστασιν μη ειναι, επηρωτησαν αυτον λεγοντες· διδασκαλε, Μωυσης εγραψεν ημιν, εαν τινος αδελφος αποθανη εχων γυναικα, και ουτος ατεκνος η, ινα λαβη ο αδελφος αυτου την γυναικα και εξαναστηση σπερμα τω αδελφω αυτου. επτα ουν αδελφοι ησαν· και ο πρωτος λαβων γυναικα απεθανεν ατεκνος· και ο δευτερος και ο τριτος ελαβεν αυτην, ωσαυτως δε και οι επτα ου κατελιπον τεκνα και απεθανον. υστερον και η γυνη απεθανεν. η γυνη ουν εν τη αναστασει τινος αυτων γινεται γυνη; οι γαρ επτα εσχον αυτην γυναικα. και ειπεν αυτοις ο ΙΣ· οι υιοι του αιωνος τουτου γαμουσιν και γαμισκονται, οι δε καταξιωθεντες του αιωνος εκεινου τυχειν και της αναστασεως της εκ νεκρων ουτε γαμουσιν ουτε γαμιζονται· ουδε γαρ αποθανειν ετι δυνανται, ισαγγελοι γαρ εισιν και υιοι εισιν ΘΥ της αναστασεως υιοι οντες. οτι δε εγειρονται οι νεκροι, και Μωυσης εμηνυσεν επι της βατου, ως λεγει ΚΝ τον ΘΝ Αβρααμ και ΘΝ Ισαακ και ΘΝ Ιακωβ. ΘΣ δε ουκ εστιν νεκρων αλλα ζωντων, παντες γαρ αυτω ζωσιν. Αποκριθεντες δε τινες των γραμματεων ειπαν· διδασκαλε, καλως ειπας.

43

ειπεν ΚΣ τω ΚΩ μου·
καθου εκ δεξιων μου,
εως αν θω τους εχθρους σου
υποποδιον των ποδων σου.

44

Δαυιδ ουν ΚΝ αυτον καλει, και πως αυτου υιος εστιν;

1 - 4

Αναβλεψας δε ειδεν τους βαλλοντας εις το γαζοφυλακιον τα δωρα αυτων πλουσιους. ειδεν δε τινα χηραν πενιχραν βαλλουσαν εκει λεπτα δυο, και ειπεν· αληθως λεγω υμιν οτι η χηρα αυτη η πτωχη πλειον παντων εβαλεν· παντες γαρ ουτοι εκ του περισσευοντος αυτοις εβαλον εις τα δωρα, αυτη δε εκ του υστερηματος αυτης παντα τον βιον ον ειχεν εβαλεν.

1 - 6

Ηγγιζεν δε η εορτη των αζυμων η λεγομενη πασχα. και εζητουν οι αρχιερεις και οι γραμματεις το πως ανελωσιν αυτον, εφοβουντο γαρ τον λαον. Εισηλθεν δε σατανας εις Ιουδαν τον καλουμενον Ισκαριωτην, οντα εκ του αριθμου των δωδεκα· και απελθων συνελαλησεν τοις αρχιερευσιν και στρατηγοις το πως αυτοις παραδω αυτον. και εχαρησαν και συνεθεντο αυτω αργυριον δουναι. και εξωμολογησεν, και εζητει ευκαιριαν του παραδουναι αυτον ατερ οχλου αυτοις.

37

και μετα ανομων ελογισθη

38

και γαρ το περι εμου τελος εχει. οι δε ειπαν· ΚΕ, ιδου μαχαιραι ωδε δυο. ο δε ειπεν αυτοις· ικανον εστιν.

1 - 12

Και ανασταν απαν το πληθος αυτων ηγαγον αυτον επι τον Πιλατον. Ηρξαντο δε κατηγορειν αυτου λεγοντες· τουτον ευρομεν διαστρεφοντα το εθνος ημων και κολυοντα φορους Καισαρι διδοναι και λεγοντα εαυτον ΧΝ βασιλεα ειναι. ο δε Πιλατος ηρωτησεν αυτον λεγων· συ ει ο βασιλευς των Ιουδαιων; ο δε αποκριθεις εφη· συ λεγεις. ο δε Πιλατος ειπεν προς τους αρχιερεις και τους οχλους· ουδεν ευρισκω αιτιον εν τω ΑΝΩ τουτω. οι δε επισχυον λεγοντες οτι ανασειει τον λαον διδασκων καθ’ ολης της Ιουδαιας, αρξαμενος απο της Γαλιλαιας εως ωδε. Πιλατος δε ακουσας επηρωτησεν ει ο ΑΝΟΣ Γαλιλαιος εστιν, και επιγνους οτι εκ της εξουσιας Ηρωδου εστιν ανεπεμψεν αυτον προς τον Ηρωδην, οντα και αυτον εν Ιεροσολυμοις εν ταυταις ταις ημεραις. Ο δε Ηρωδης ιδων τον ΙΝ εχαρη λιαν, ην γαρ εξ ικανων χρονων θελων ιδειν αυτον δια το ακουειν περι αυτου και ηλπισεν τι σημειον ιδειν υπ’ αυτου γινομενον. επηρωτα δε αυτον εν λογοις ικανοις, αυτος δε ουδεν απεκρινατο αυτω. ειστηκεισαν δε οι αρχιερεις και οι γραμματεις ευτονως κατηγορουντες αυτου. εξουθενησας δε αυτον και ο Ηρωδης συν τοις στρατευμασιν αυτου, εμπαιξας περιβαλων εσθητα λαμπραν επεμψεν αυτον τω Πιλατω. εγενετο δε φιλοι ο τε Ηρωδης και ο Πιλατος εν εκεινη τη ημερα μετ’ αλληλων· προυπηρχον γαρ εν εχθρα οντες προς αυτους.

1 - 12

Τη δε μια των σαββατων ορθρου βαθεως επι το μνημειον ηλθαν φερουσαι α ητοιμασαν αρωματα. ευρον δε τον λιθον αποκεκυλισμενον απο του μνημειου, εισελθουσαι δε ουχ ευρον το σωμα του ΚΥ ΙΥ. και εγενετο εν τω απορεισθαι αυτας περι τουτου και ιδου ανδρες δυο επεστησαν αυταις εν εσθητι αστραπτουση. εμφοβων δε γενομενων αυτων και κλινουσων τα προσωπα εις την γην ειπαν προς αυτους· τι ζητειτε τον ζωντα μετα των νεκρων; ουκ εστιν ωδε, αλλα ηγερθη. μνησθητε ως ελαλησεν υμιν ετι ων εν τη Γαλιλαια λεγων τον υιον του ΑΝΟΥ οτι δει παραδοθηναι εις χειρας ΑΝΩΝ αμαρτωλων και ΣΡΩΗΝΑΙ και τη τριτη ημερα αναστηναι. και εμνησθησαν των ρηματων αυτου. Και υποστρεψασαι απο του μνημειου απηγγειλαν ταυτα παντα τοις ενδεκα και πασιν τοις λοιποις. ησαν δε η Μαγδαληνη Μαρια και Ιωαννα και Μαρια η Ιακωβου και αι λοιπαι συν αυταις. ελεγον προς τους αποστολους ταυτα, και εφανησαν ενωπιον αυτων ωσει ληρος τα ρηματα ταυτα, και ηπιστουν αυταις. Ο δε Πετρος αναστας εδραμεν επι το μνημειον και παρακυψας βλεπει τα οθονια μονα, και απηλθεν προς εαυτον θαυμαζων το γεγονος.